Οι παραχαράκτ(ηρ)ες της Ιστορίας

" Αξιότιμε Γέρο,

Συγγνώμη που τολμώ και σε ενοχλώ εκεί που βρίσκεσαι και ηρεμείς, μακριά από προβλήματα και άγχη, όμως ξέρω πως εσύ θα καταλάβεις και ίσως μου λύσεις απορίες που έχω. Δεν με ξέρεις (πώς θα μπορούσες άλλωστε;) εγώ όμως έχω διαβάσει πολλά για εσένα. Αν και μου λένε ότι δεν κατάγομαι από εσένα, κάτι πήγαινε στραβά στα κρεβάτια σας τότε και κοιμόσασταν με όποιον λάχει χωρίς να του ζητάτε ταυτότητα πρώτα (λένε), εγώ πιστεύω ότι θα με καταλάβεις. Στο κάτω κάτω κάποιο ατύχημα θα έγινε πάλι (δεν έχω ακούσει ακόμα κάτι από αυτούς που λένε) κι εγώ είμαι εδώ σήμερα και σου γράφω ελληνικά. Αν κάτι δεν έχει πάει πολύ στραβά κι εσύ την ίδια γλώσσα θα μιλάς (εκτός αν αυτοί που λένε έχουν να πουν κάτι πάνω σε αυτό).

Και έρχομαι τώρα στο δια ταύτα. Αγαπητέ κύριε Θεόδωρε, είναι αλήθεια αυτά που μαθαίνω; Μια χαρά λέει τη βγάζατε εκεί με τα φιλαράκια σας τους Τούρκους (ήσασταν λέει τόσο φίλοι που σας φώναζαν λέει χαϊδευτικά "ραγιάδες"! Τι τιμή, αλήθεια!) απλά τελικά εσείς αποδειχτήκατε κάτι σαν κωλόπαιδα να πούμε και τους ταράξατε στον ανταρτοπόλεμο και τις εξεγέρσεις.

Μα γιατί βρε πουλάκι μου; Σας παρείχαν δωρεάν Παιδεία, διοικητικά αξιώματα, τις όμορφες γυναίκες και άντρες τους και τρομερούς βαθμούς στο στρατό (ουρές έμαθα κάνατε για να καταταγείτε στους γενίτσαρους - αλλά κι αυτοί από την άλλοι σας προτιμούσαν για τις τόσο προνομιούχες θέσεις) κι εσείς τους τη φέρατε;

Κύριε Θοδωρή, τι να πω; Πέφτω από τα σύννεφα! Αλλά, έννοια σας, και οι καλοί άνθρωποι που κάνουν κουμάντο στο Γκρι(ς) (sic) σήμερα φρόντισαν να αποκαλυφθούν τα ψεύδη σας (και τα δικά σας και των ομοίων σας, βλ. Μακρυγιάννη) και να μας ανοίξουν τα μάτια! Γιατί λένε πως τώρα πια δεν έχουμε ανάγκη από εσάς για να νιώσουμε κάπως καλύτερα. Τώρα έχουμε φίλους εμείς! Μάλιστα, όπως τα ακούτε κύριε Θοδωρή, εμείς πια είμαστε "παγκοσμιοποιημένοι" και όλοι οι λαοί είναι φίλοι μας και κανένας δεν θέλει να μας βλάψει. Θα έπρεπε να ντρέπεστε που σπιλώσατε ένα ολόκληρο έθνος με τις επιπολαιότητες και τις ανταρσίες σας (ευτυχώς, δηλαδή, που δεν είμαστε απογονοί σας να κουβαλάμε για πάντα το αμάρτημά σας)!

Και σε τελική ανάλυση, κύριε Θόδωρα, καλά σας κάνανε οι σώφρωνες πολιτικοί και σας μπουντρουμιάσανε, αν ήσασταν όντως τόσο αλήτης και δαγκώσατε το χέρι που σας τάιζε! Μάλιστα, και για την ακρίβεια, το ίδιο κάνουν και σήμερα. Μπουντρουμιάζουν όχι έναν, γιατί όλοι ξέρουμε πως ποτέ δεν φταίει μόνο ένας, αλλά πολλούς σαν και του λόγου σας. Και όχι σε λουξ μπουντρούμια με θέα (όπως το δικό σας - αλλά τότε δεν ήξεραν βλέπετε!) αλλά σε στενούς, ανήλιαγους διαδρόμους και μετά σε υγρά, σκοτεινά κελιά μαζί με άλλα "καλά" παιδιά - για να μάθουν αυτοί! Εσείς ήσασταν πολύ τυχερός που ο Ιμπραήμ και οι υπόλοιποι αδικημένοι δεν είχαν δακρυγόνα και κάμερες - θα σας είχαν πιάσει πολύ νωρίτερα και τότε θα βλέπατε!

Και όχι τίποτα άλλο κύριε Θόδωρα, αλλά αυτό που με παραξενεύει ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτοί που πάνε να μας πείσουν, δήθεν, ότι εσείς (και οι άλλοι του συναφιού σας) είχατε δίκιο είναι αυτοί που μπουντρουμιάζουν και βασανίζουν αβέρτα! Κοίτα να δεις κάτι πράγματα. Φωνάζουν, λέει, ότι οι "από 'κει" (που λένε όσα σας είπα) πάνε να παραχαράξουν την ιστορία μας οι παραχαρακτήρες! (sic) -εμάς των απογόνων σας- και να απαξιώσουν τους αγώνες σας. Ναι, η αλήθεια είναι ότι αν μη τι άλλο οι άνθρωποι αυτοί είναι ευαίσθητοι στο θέμα των απελευθερωτικών αγώνων γιατί αφοσίωσαν τη ζωή τους σε τέτοιους -ειδικά κάτι ισχνοί, ταλαιπωρημένοι παπάδες και κάτι εξασθενημένοι από τις κακουχίες των αγώνων πολιτικοί και λόγιοι.

Τελικά, εγώ δεν ξέρω ποιος έχει δίκιο -και μην προσπαθήσεις να με πείσεις για κανέναν από αυτούς. Τελικά εγώ πιστεύω πως την ιστορία την απαξιώνει μόνο το παρόν... Ρούλη.

Σε ασπάζομαι,
industrial daisies (κατάλαβες;)"