Αρπάζοντας την ευκαιρία του να "γιορτάζουμε" σήμερα την "Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας", ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, θα ήθελα να σας συστήσω την ταινία "Μικρά Κόκκινα Λουλούδια", μία ταινία η οποία μέσα από απλές (όσο και ευρηματικά υπαινικτικές) σκηνοθετικές φόρμες και έναν υποβόσκοντα λυρισμό (ο οποίος δεν πέφτει στην παγίδα του να καταλήξει μελοδραματισμός) καταφέρνει να δώσει μία γεύση του πώς νοείται η ελευθερία στην μεταεπαναστατική Κίνα του σήμερα.
Θα έχετε παρατηρήσει ότι μέσα από το blog δεν αναφέρομαι σχεδόν ποτέ σε ταινίες ή μουσικές ή οποιοδήποτε άλλο πολιτισμικό δρώμενο. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, για τρεις λόγους. Κατ' αρχάς γιατί δεν θέλω μέσω του βήματος αυτού να προωθήσω οιουδήποτε είδους κατανάλωση. Κατά δεύτερον γιατί υπάρχουν εξειδικευμένα τόσο sites όσο και blogs στην παρουσίαση και κριτική τέτοιου τύπου, οπότε δεν νιώθω ότι χρειάζεται να καλυφθεί κάποιο κενό -το οποίο δεν είμαι και σίγουρη ότι θα μπορούσα να καλύψω. Κατά τρίτον, η κριτική απαιτεί ήθος (για αυτό και πολύ συχνά θεωρώ ότι καταλήγει να είναι ανήθικη) και δεν έχω διάθεση να αντιμετωπίσω το ενδεχόμενο -ακόμα και λόγω παρεξήγησης - να ασκήσω κακόπιστη ή ανήθικη κριτική σε οποιονδήποτε δημιουργό.
Κατά παρέκκλιση αυτή τη φορά -και επειδή οι κανόνες επιβεβαιώνονται και από την εξαίρεση- ήθελα να αναφερθώ στην ταινία αυτή και στο μέλλον, όποτε ξανανιώσω την ανάγκη, θα αναφερθώ σε κάτι που θεωρώ σημαντικό.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Τι εννοείς, καλή μου, δεν θες να προωθήσεις κανενός είδους κατανάλωση;
Και το blog υπό κατανάλωση είναι - και πάλι φυσικά κάποιος τ' αρπάζει καπιταλιστικότατα. Αν λοιπόν διάβασες, άκουσες, είδες ή επισκέφθηκες κάτι και θες να μοιραστείς την σκέψη σου γι' αυτό, γιατί το ερμηνεύεις να το βλέπεις ως "προώθηση";
Άλλωστε και προώθηση να είναι, ε, ας προωθήσουμε λιγάκι και κάτι διαφορετικό/προσωπικό...Ίσως να ελπίζουμε να βρούμε και συντροφιά σε δαύτο.
Για το ήθος που αναφέρεις - που υποθέτω το συνδέεις έμμεσα με την προώθηση - έχεις απόλυτο δίκιο. Ωστόσο η πλαγίως επαμοιβόμενη (οικονομικά ή...αλλιώς) κριτική, γρήγορα καθίσταται αντιληπτής ασημαντότητας.
Αν όμως σε μια κριτική βρεις έναν άνθρωπο που σκέπτεται και αισθάνεται τον κόσμο μ' έναν τρόπο που σου "λέει κάτι";
Ίσως την κριτική την σοδόμισαν οι κριτικοί, δεν παύει όμως να είναι στην καθαρή της μορφή ένας σημαντικός τρόπος επικοινωνίας ανθρώπων που δεν θέλουν η ζωή τους να σταματά στο 24/7.
Γιατί να παραιτηθούμε από την προοπτική να πλησιαστούμε...
@ ilias dimopoulos: Ηλία μου, όταν μιλάω για κατανάλωση εννοώ ότι θεωρώ πως πολλοί άνθρωποι δείχνουν μία τάση να "καταναλώνουν" και μόνο λόγω σύστασης από ένα περιοδικό ή μία εκπομπή... Εγώ δεν θέλω να συμμετέχω σε αυτό. Είναι άλλο με αφορμή μία ταινία ή ένα τραγούδι να αναλύεις ένα θέμα -και ταυτόχρονα να αναφέρεσαι σε αυτά- και άλλο να επηρεάζεις ένα καταναλωτικό κοινό. Θεωρώ επίσης ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ξέρουν περισσότερα από εμένα -οπότε δεν έχω λόγο να παρουσιάζω λειψές κριτικές. Ούτως ή άλλως πιστεύω ότι εκτός από κριτική, μια δημιουργική διεργασία (όπως είναι μία ταινία ή ένα cd ή μία παράσταση) χρειάζεται δημιουργική αντιμετώπιση και όχι απλά μια απαρίθμηση των συν και πλην.
Έχω όμως να πω ότι συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, για το πώς μπορούμε να επικοινωνούμε και σε ένα ακόμα επίπεδο μέσα από τη συζήτηση για τέτοια θέματα. Και πολλές φορές που ήθελα να γράψω για ταινία ή για κάποια συναυλία πιέστηκα πάρα πολύ να μην γράψω, πάντα λόγω του ότι δεν ήθελα να επηρεάσω εμπορικά προς την αρνητική ή θετική κατεύθυνση, ένα προϊόν πολιτισμού. Πάντως, επειδή όντως μου είναι δύσκολο να μην αναφέρομαι ποτέ σε ταινίες ή μουσικές, νομίζω ότι από εδώ και πέρα θα διαδραματίζουν λίγο πιο μεγάλο ρόλο στα κείμενά μου.
Και έχεις δίκιο. Όντως στο μυαλό μου έχω τον αρνητικό ρόλο "εξυπνάκηδων" ή "πουλημένων" κριτικών και πιστεύω αυτά που πιστεύω. Από την άλλη, είμαι αρκετά ψύχραιμη για να αναγνωρίσω ότι ο καλός κριτικός κάνει κάτι περισσότερο από το να πουλάει εξυπνάδες και ξερολίαση. Και αυτόν τον σέβομαι -συνήθως τέτοιοι είναι άνθρωποι με βαθιά γνώση της κουλτούρας σε πολλά επίπεδα.
Ηλία μου, όμως, μην παρεξηγείσαι. Θέλοντας εδω μέσα να είμαι ειλικρινής καταλαβαίνω, όσο περνά ο καιρός, ότι ό,τι αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας, των σκέψεων και συναισθημάτων μου και θέλω να μοιραστώ μαζί σας αν το κάνω με πάσα ειλικρίνεια είναι δύσκολο να παρερμηνευθεί. Κι αυτό σκοπεύω να κάνω. Απλά ήθελα να πω και γιατί τόσο καιρό δεν έγραφα για αυτά τα θέματα και πώς αντιλαμβάνομαι μία μερίδα των κριτικών, ούτως ώστε όταν χρειαστει να γράψω να μην υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθώ εξυπνάκιας ή ξερόλας.
Εξάλλου, εμείς μια χαρά δεν συνεννοούμαστε και πλησιάζουμε μέσα από αυτά που γράφεις; Εκεί μπορώ να με δω και να με βρω... Σε κάτι άλλα μου είναι απίστευτα δύσκολο! Φιλιά!
@ ilias dimopoulos: Α! Και ξέχασα! Την ταινία αυτή την είδες;
Αγαπητή μου, συμφωνώ εν μέρει με τον Ηλία και εν μέρει μ'εσένα.
Ακριβώς επειδή όσοι από εμάς επιλέγουν να συστήσουν κάτι που έπεσε στην αντίληψή του πιστεύοντας ότι πιθανόν να ενδιαφέρει και κάποιους άλλους, δεν πιστεύω ότι προωθούμε την οποιουδήποτε είδους κατανάλωση. Κάθε άλλο. Αντίθετα, πρέπει να θεωρούμαστε βάρος στην όλη διαδικασία.
Συμφωνώ ως προς την άποψη της κριτικής σε ό'τι αφορά εκείνους που πολύ εύστοχα ο Ηλίας ανέφερε ως 'σοδομιστές' της. Ξέρουμε πολύ καλά ότι άλλος είναι ο ρόλος της κριτικής και άλλος αυτός που επιλέγουν, δυστυχώς όλο και περισσότεροι, κριτικοί να επιτελέσουν.
Και, εφόσον ακόμη με ανέχεσαι, άλλη μία επισήμανση: η διαίσθησή μου, η οποία είναι αποτέλεσμα των γραφτών σου μου λέει ότι έχεις και εσύ ουσιαστικά πράγματα να πεις ακόμη και σε επίπεδο κριτικής,συνεπώς γιατί να περιοριστείς και να μας στερήσεις την σκέψη και την ματιά σου;
Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνω, μακρυά από εμάς η συνεργεία στην κατανάλωση...
ill state my opinion in english as its much easier for me this way..
my opinion is that since someone has chosen to read your posts and consider whatever you have writen on these computerized pieces of paper,than in some way you too show a bit of your own character and tastes. those of us who then enjoy reading your posts learn a bit about you in turn and since we continue to read them,we continue to 'like' you as well. your suggestions to either films,books or whatnots would also be just as interesting then and not in any way a means of munipulating consumerism.far from that!!!!
the expression that 'everybody's a critic' is well founded i think. everyone has the ability to judge from there on..you serve the food on the plate and the others will decide to eat it or not..
and since im mostly limited to disney and pixar films the last fiftenn years of my life,any suggestions about films from 'ordinary' people would be very much appreciated dear industrial daisies.. ;-)))
Η δική μου γνώμη είναι πιο κοντά με αυτήν της tzotza. Με την ευρεία έννοια του όρου ακόμη και κάθε κέιμενο σου είναι κατανάλωση. Από τη στιγμή που κάποιοι σε διαβάζουν με ενδιαφέρον τότε με το ίδιο ενδιαφέρον θα ασχοληθούν και με ταινίες, μουσικές κτλ που προτείνεις δεδομένου ότ το κάνεις επειδή σου άρεσαν και όχι για να τις προωθήσεις. Απο εκεί και πέρα οτιδήποτε είναι προορισμένο δημόσια είναι εκ των πραγμάτων ανοιχτό στην κριτική. Και κανείς δεν είναι αυθεντία στην κριτική απο τη στιγμή που εμπεριέχει υποκειμενικότητα. Εσύ κρίνεις κάτι με βάση εσένα, εγώ με βάση εμένα κοκ. Γιατί να αυτολογοκρινόμαστε;
Εισαι μια ευαισθητη και διακριτικη μαργαριτουλα, αλλα ειδικα εδω μεσα μπορεις να μοιραζεσαι μαζι μας κατι ωραιο που ειδες, ακουσες, διαβασες κλπ. Αν εμας δεν μας αρεσει.... αυτο ειναι κατι αλλο!
Η ταινια που αναφερεσαι μου ηταν εντελως αγνωστη και χαιρομαι που την ανακαλυψα εξ'αιτιας σου. Ειναι ωραιο να "γευεσαι" διαφορα, χωρις απαραιτητα να σε ικανοποιουν παντα.
@ pan: Με έχετε αποστομώσει εσύ κι ο Ηλίας. Δεν έχω πειστικό αντίλογο, μόνο ότι μέσα μου πολλές φορές νιώθω ότι όσο και να μου αρέσει μια ταινία ή μια μουσική δεν είναι ο ρόλος μου να τα κρίνω ή να τα προωθώ. Από την άλλη, εκτός του ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου κινείται γύρω από το σινεμά, σίγουρα και έχω άποψη -την οποία μάλιστα εκφράζω συχνά σε φιλικούς κύκλους. Νομίζω απλά ότι ξεκίνησα πολύ κομπλαρισμένη με το blog και τη θέση μου σε αυτό. Από εδώ και μπρος όταν νιώθω την ανάγκη να είσαι σίγουρος ότι θα εκφράζομαι ελεύθερα και θα περιμένω και την δική σας άποψη, βέβαια! Για τους κριτικούς δεν έχω πολλά να πω. Μόνο ότι πολλοί -δεν θα ασχοληθώ εδώ με το αν είναι μειοψηφία ή πλειοψηφία- είναι υπάλληλοι της αντίστοιχης βιομηχανίας που προμοτάρουν, κι αυτό και μόνο είναι αρκετό για να σε κάνει να αποφεύγεις να διαβάζεις κριτικές όπως ο διάολος το λιβάνι. So... Εδώ θα είμαστε να δούμε πώς θα πάει.
@ tzotza: Ισχύει ότι είπα και στον pan. Δέχομαι την άποψή σου, ως κατά το πλείστον σωστή και λογική. Από την άλλη αυτό που ήθελα να τονίσω είναι πως η κριτική κρύβει πολλές φορές άλλα συμφέροντα από πίσω, αλλά από αυτά που μου γράψατε καταλαβαίνω ότι δεν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ. Κι όντως, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου βρίσκεται μέσα στις ταινίες (και στη μουσική και το θέατρο). Οπότε, θα αρχίσει σιγά σιγά να γίνεται πιο ορατό.
Disney και Pixar,ε; Χμ, έχω πολλές ενστάσεις για το ρόλο των εταιριών αλλά από την άλλη ο κινηματογράφος είναι και βιομηχανία. Κάποιος θα τον αντιμετωπίζει έτσι και θα πλουτίζει και κάποιοι θα επιλέγουμε να βλέπουμε την τέχνη του. Θα τα λέμε για ταινίες, ούτως ή άλλως είμαι κι εγώ φαν των cartoons. (Αν σε διευκολύνει περισσότερο πες μου να σου απαντάω στα αγγλικά, δεν έχω πρόβλημα.) Φιλιά!
@ 2σχ2: Από τα παραπάνω κατάλαβες πώς το βλέπω πλέον. ΑΥτό όμως που θέλω να πω είναι ότι αρνούμαι να δω τα γραπτά μας εδώ μέσα ως καταναλωτικό προϊόν. Σίγουρα, με την αυστηρή ερμηνεία, παράγουμε κάτι και αυτό με τη σειρά του "καταναλώνεται" από ένα κοινό. Από την άλλη όμως νομίζω πως οι περισσότεροι ούτε δόξα, ούτε χρήμα ούτε κάτι άλλο κερδίζουμε από αυτή μας την ενασχόληση. Για αυτόν το λόγο, και για όποιους λειτουργούν έτσι, θεωρώ ότι ο όρος "κατανάλωση" είναι λίγο άδικος, στεγνός. "Επαφή" ή "διάλογο" θα το έλεγα εγώ και θα αισθανόμουν καλύτερα. Φιλιά!
@ tolitsa: Καλή μου, δίκιο έχεις. Στα πλαίσια διαλόγου κι όχι κριτικής νομίζω θα μου είναι πιο εύκολο να μιλάω και για τέτοια θεματολογία. Την ταινία την είδες (δεν κατάλαβα); Σου άρεσε; Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο!
Μαζί σου! Γι' αυτό αναφέρθηκα με την ευρεία έννοια του όρου άλλωστε. Δεν εννοούσα την υλιστική σύνδεση προϊόν - κατανάλωση αλλά μια σχέση ανταλλακτική, μοιραζόμαστε ιδέες, συζητάμε.
Post a Comment