“Η δεσποινίδα Industrial Daisies;”
“Η ίδια.”
“Δεσποινίς Industrial (υποθέτω ότι αυτό διαχωρίζει το ψευδώνυμό μου σε δύο μέρη, industrial – όνομα και daisies – επίθετο), σας έχουν ενημερώσει από το Πανεπιστήμιο ότι επιλεχθήκατε να εργαστείτε αυτό το εξάμηνο στον τομέα Πολιτισμού;”
“Δεν είχα ιδέα!” (Χοροπηδητά, ποδοσφαιρικοί βουβοί πανηγυρισμοί, χειροκροτήματα που με αποθεώνουν μέσα στο κεφάλι μου...)
“Πρέπει να συνεννοηθούμε λίγο για τις επιτηρήσεις που καλείστε να κάνετε στις εξετάσεις των προπτυχιακών...”
Στομαχόπονος.
Καφές, τσιγάρα και στομαχόπονος. Η ώρα είναι εφτά το απόγευμα σε ένα κτήριο τόσο χαμηλοτάβανο που σε κάνει να νιώθεις γίγαντας. Απαραίτητο συναίσθημα για έναν επιτηρητή... Η καθηγήτρια έρχεται, μοιράζουμε τα θέματα, επεξηγήσεις. Έχω ήδη τρομοκρατηθεί, θέλω να φύγω, δεν πειράζει ας μην δουλέψω στο τμήμα πολιτισμού -μπορώ κι αλλιώς. Να τους αφήσω δυο ώρες, να κάνω ό,τι κουμάντο νομίζω για την αντιγραφή -αλλά αφού φύγει. Χριστέ μου, θα φύγει! Τούτα δω τα παιδιά είναι στην ηλικία μου, κάποια είναι μεγαλύτερα, η “αγία οχτάδα” στο πάνω μέρος της αίθουσας αψηφά και την ίδια την καθηγήτρια. Θέλω να φύγω.
Σαν το διάολο και οι συμπτώσεις, σε διεγείρουν -διάβαζα, καθυστερημένα, κυριακάτικο έντυπο πριν από λίγες ημέρες κι έπεσα πάνω στο Harvard. Θα μου πείτε, θες δεν θες κάποια στιγμή οφείλεις να πέσεις πάνω στο Harvard. Το Harvard είναι παντού -εσύ πρέπει να προσέχεις πώς θα πέσεις επάνω του. Μιλούσε, λοιπόν, ένα από τα αξιότιμα μέλη της μικρής ελληνικής κοινότητας του Harvard (επίσης, να σας προειδοποιήσω: όποιος το “Harvard” δεν το διαβάζει σωστά τόση ώρα, τουτέστιν με προφορά άκρως αμερικανική, το “r” το θέλω με τη γλώσσα καλά στριφογυρισμένη στην στοματική κοιλότητα -ε, όποιος δεν το διαβάζει σωστά ας μην κάνει τον κόπο να διαβάσει παρακάτω. Μιλάμε για κείμενο υψηλού επιπέδου.). Πού είχα μείνει... Ναι, μιλούσε λοιπόν αυτό το αξιότιμο μέλος κι έλεγε σε κάποιο σημείο πως στις περισσότερες εξετάσεις δεν υπάρχουν επιτηρητές γιατί, λέει, δεν αντιγράφουν εκεί στο Harvard. Γιατί είναι, λέει, ντροπή και υπάρχει κι ένας κώδικας που τηρούν όλοι. Στο Greek (to “r” το θέλω ελληνικό, μην ξεχνιόμαστε) κανείς δεν το εκτιμά αλλά, σας διαβεβαιώ, υπάρχουν όχι ένας αλλά πολλοί κώδικες. Το ότι οι Έλληνες φοιτητές είναι σεμνοί, κι όχι ψωνισμένα καπιταλόμουτρα θερμοκηπίου, για να βγουν να το διαλαλήσουν από εφημερίδες κι έντυπα δεν αναιρεί το γεγονός ότι κατέχουν υψηλούς κώδικες σε αναφορά με τις εξετάσεις. Ο Μορς σαφώς και είναι ξεπερασμένος, σε λίγο καιρό φοβούμαι και οι παραδοσιακές σμικρύνσεις αποσπασμάτων της ύλης, όμως -φευ!- ας μην κάνουμε το λάθος να θαυμάζουμε ωσάν χάνοι τους συναδέλφους μας στο εξωτερικό. Μπορεί εις τους Λόνδρους και εις το Harvard ο καιρός να είναι αρωγός του φοιτητή -άμα έβρεχε, πουλάκι μου, έντεκα μήνες το χρόνο όλοι Einstein θα ήμασταν- όμως εις τας Αθήνας πάλλεται η ψυχή του αιώνιου φοιτητή. “Αιώνιου” όχι ασφαλώς επειδή φοιτεί αιωνίως -αυτοί οι χαρακτηρισμοί προέρχονται από κακεντρεχείς ηλίθιους δημοσιογραφίσκους (κι αυτό το γράφω με πάσα σοβαρότητα)- αλλά επειδή εξελίσσει κώδικες στο διηνεκές. Το ελληνικό σκονάκι θα μείνει στους αιώνες. Και θα εξελιχθεί μαζί με την τεχνολογία. Στο μέλλον θα αντιγράφουμε μέσω οπτικών ινών που θα απλώνονται κατά μήκος και πλάτος των ορόφων που βρίσκονται οι αίθουσες.
“Καλά ρε μαλάκα, εσένα βρήκανε για τέτοια δουλειά;”
“Άστα...Δεν βρίσκω και τα Losec...”
“Τι θα κάνεις; Θα τους τα σπάσεις εντελώς;”
“Δεν ξέρω, όχι... Δεν γίνεται. Άμα μέχρι τώρα δεν έχουν αντιληφθεί την αξιοπρέπειά τους κάπως, ε, δεν μπορώ εγώ να πάω να τους το επιβάλω."
Αυτά τα παιδιά έχουν δώσει τριάντα μαθήματα σε ενάμιση μήνα! Θέλει και λίγο θράσος να φυτεύεις Κέρβερους γύρω τους...
"Δεν ξέρω. Ίσως, αν κάποιοι το παρακάνουν, με λίγο χιούμορ να τους μαζέψω. Αλλά εγώ κόλλα δεν παίρνω. Ούτε σημειώνω γραπτό."
Απαράδεκτες τακτικές. Πώς να μην έχεις αντιγραφή όταν φυτεύεις εξουσιαστικό έλεγχο; Είναι σαν την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική -όποιος έπινε, δεν έπινε απλά, αλκοολικός γινότανε από την καταπίεση που είχε φάει!
“Μαλάκα, θα σου ξεφύγει η κατάσταση.”
“Losec; Πού είναι έστω ένα γαμημένο Losec!”
Μαζί μου στην αίθουσα είναι μία κοπελοκυρία (από αυτές τις γυναίκες που το πρόσωπο σου μαρτυρά μια ηλικία γύρω στα εικοσιεφτά με τριάντα και το ντύσιμο μία ηλικία γύρω στα τριανταπέντε με σαράντα) με τακούνια που κάθε φορά που αποφασίζει να τριγυρίσει ακούγονται στα πλακάκια της αίθουσας σαν το σφυρί πάνω σε γκονγκ. Αν κάποιο από τα παιδιά που γράφουν δεν μου κάνει τη χάρη να τη σκοτώσει νομίζω πως δεν θα το αποφύγω. Κάθε τόσο χτυπά το στυλό της πάνω στην έδρα και κάνει “Σςςςςςςςςς”· είμαι σίγουρη πως στις πλάτες μου παίζεται κάποια συμπαντική φάρσα κι έχω επιστρέψει στη νομική, στις αίθουσες που μας επιτηρούσαν κάθε φορά οχτώ επιτηρητές-υβρίδια (η επίσημη εκδοχή μου λέει πως προέκυψαν από κάποιο πείραμα που μελετούσε την πιθανότητα μαζικής παραγωγής του “homo hitler-o-stalin” στο μέλλον). Κάποιοι αντιγράφουν “σεμνά και ταπεινά” -λίγες κλεφτές ματιές στον διπλανό ή στο βιβλίο που είναι επιμελώς βαλμένο στην ανοιχτή τσάντα. Ας είναι, το ένστικτο (και η πορεία μου στα φοιτητικά έδρανα) λέει πως αυτοί έχουν διαβάσει και απλά έχουν κολλήσει ή ξεχνούν κάποιο σημείο.
Η “αγία οχτάς” στην κορυφή της αίθουσας σπέρνει τον πανικό στο στομάχι μου, η μακιαβελική γκόμενα που είναι δίπλα μου αρέσκεται στο να χτυπάει το στυλό της και να αντιμετωπίζει τον γέλωτά τους και μια κοπέλα έχει σκύψει τρία χιλιοστά πάνω από την κόλλα και γράφει, γράφει, γράφει με ένα στυλό που στην κορυφή του έχει μια ροζ φουντίτσα που πηγαινοέρχεται σαν παλαβή. Η ικανοποίηση θα έρθει λίγο αργότερα. Αφού το χιούμορ μου (σε όρια σαδισμού μία δυο φορές, το παραδέχομαι) δεν πιάνει (δηλαδή, πιάνει στο να είμαστε όλοι “μια ωραία ατμόσφαιρα” αλλά, δυστυχώς, οι συγκεκριμένοι δεν έχουν την επιφοίτηση που ελπίζω ότι θα τους έρθει) προβαίνω σε δήλωση “σοκ και δέος”. “Μπορείτε να συνεχίσετε να ανταλλάσσετε απόψεις στο θέμα και στο τέλος να γράψω κι εγώ την δική μου να αξιολογηθεί από την καθηγήτρια. Ή, μπορείτε να αλλάξετε μόνοι σας θέσεις και να συνθέσετε απόψεις από εκεί που τις αφήσατε συνεργαζόμενοι...” Μετά από αποτυχημένη αρχική επίπληξη της καθηγήτριας, εξυπνακισμούς του στυλ “α, δεν μπορώ να αλλάξω θέση τώρα -είναι δύσκολο!” το οποίο απευθύνθηκε στην ίδια, χίλια διακόσια χτυπήματα στυλό στην έδρα, εκατόν πενήντα τακουνισμούς στα πλακάκια και ένα Losec και δύο τσιγάρα από την πλευρά μου, επιτέλους! Το “σοκ και δέος” απέδωσε. Αναπαύθηκα λίγο στην αίγλη μου, φαντάστηκα τη λαμπρή μου καριέρα ως επιτηρήτρια, επιδόθηκα σε ανηλεές eye contact που υποδήλωνε μερική ανοχή αλλά με προϋπόθεση το σεβασμό στην εξουσία... Oh dear mother of Jesus and Mary Chain!!!!!! Αισθάνθηκα εξουσία, μολύνθηκα από το μικρόβιο της επιβολής. Επιστροφή στην πραγματικότητα.
Τρίτο τσιγάρο έξω από την αίθουσα, το παιδί με τα μάτια-καθρέφτη φυσικής ευγενείας
βγαίνει να κάνει τσιγάρο -η κλώσσα δεν μας άφησε να καπνίσουμε μέσα. Έχει περάσει μια ώρα και δεν έχει γράψει τίποτα, σκέφτεται να δώσει λευκή και να φύγει, δουλεύει σε δύο δουλειές και την προηγούμενη ήταν από τις εννιά το πρωί μέχρι τις δώδεκα το βράδυ σε αποστολή για το έντυπο που εργάζεται, την καθηγήτρια του μαθήματος την λατρεύει και την σέβεται όσο κανέναν -για αυτό λυπάται που δεν θα γράψει. Αυτό το παιδί, σε ένα τσιγάρο, αποκαλύπτει το γιατί πάμε κατά διαόλου. Ήθελε να της κάνει κι εργασία, μία ταινία μικρού μήκους, το συζήτησε μαζί της και η ιδέα της άρεσε πολύ -όμως, δεν πρόλαβε, οι δύο δουλειές και η έλλειψη του πανεπιστημίου σε κάμερες του στέρησε τη δυνατότητα να έχει μία και μετά έπρεπε να περιμένει από μια ξαδερφή του που σπουδάζει στα Ιωάννινα...
“Δεν φεύγεις αν δεν γράψεις.” Εδώ είναι η εξουσία -στον διάλογο. Κοκκαλώνει για μια στιγμή - “Δεν φεύγεις. Απλά. Έχεις γενικές γνώσεις των θεμάτων, η καθηγήτρια σας έχει βάλει ερωτήσεις κριτικής κι όχι αποστήθισης. Κάτσε και κάντο. Θα νιώσεις καλύτερα.” Χαμογελά δειλά, σχεδόν ντροπαλός, με ρωτάει τι κάνω εγώ, απορεί, το διακωμωδώ, με θαυμάζει (τι άλλο θα ακούσω;). Σβήνει το τσιγάρο του. Μπαίνει στην αίθουσα. Μισή ώρα αργότερα έχει ήδη απαντήσει στη μία ερώτηση και πάει για την δεύτερη. Χαμογελώ.
Η ώρα τελειώνει, τα στυλό έχουν πάρει φωτιά, τα φοιτητοειδή alien με το “Derby” δίπλα τους προσπαθούν να εφεύρουν κώδικα τελευταίας στιγμής, ο Μακιαβέλι δίπλα μου υπογράφει κόλλες που παραδίδονται (αν δεν γίνει καθηγήτρια σε γυμνάσιο να μοιράζει αποβολές θα γίνει σίγουρα δημόσιος υπάλληλος) κι εμένα πλέον δεν με πονά το στομάχι. Μου δίνουν κόλλες και χαμογελούν, “ωραία, έγραψαν καλά” σκέφτομαι, “καλή επιτυχία” λέω κι ελπίζω να καταλαβαίνουν πως το εννοώ, πως δεν είμαι απέναντι αλλά μερικές φορές η κοινωνία χρειάζεται όχθες για να λειτουργήσει (ή να έχει την ψευδαίσθηση ότι λειτουργεί), παίρνω τις κόλλες και κατηφορίζω την Σίνα. Ο πειρασμός είναι μεγάλος, θα δω μόνο ένα-δυο γραπτά, θέλω να δω πώς σκέφτονται αυτά τα παιδιά, λυπάμαι την καθηγήτρια, α! αυτή εδώ είναι ευαίσθητη, αυτός πανέξυπνος, αυτός τυχερός (πρέπει να έχει διαβάσει μόνο Μαρξ στη ζωή του και του έλαχε το χρυσό θέμα!)... Κι αυτός...
Κι αυτός εδώ είναι ο διαχρονικός λόγος που χαμογελά η Μόνα Λίζα. Γιατί η “Μόνα Λίζα του Πικάσο είναι ένα έργο υψηλό”, καντιανά μιλώντας βεβαίως βεβαίως. Έχω την υποψία ότι τον μπέρδεψα. Θα είδε το χαμόγελό μου όταν τον κοίταζα που αντέγραφε και θα μπέρδεψε την Μόνα Λίζα με την Γκουέρνικα. Κάπως έτσι θα έμοιαζε η Τζοκόντα στον Πικάσο· ένα πρόσωπο χιουμοριστικού ολέθρου και διασποράς...
Tuesday, 9 October 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
40 comments:
Αμα πια, δε σε προλαβαινω κι εσενα! Μα ποτε μπορεις και γραφεις στο μπλογκ οταν εχεις τοσες εργασιες; Θελω να πω, δε σε πιανει μια αποστροφη για καθε τι εντυπο, ηλεκτρονικα ή μη;
Οσο για το θεμα, η "μακιαβελικη" που περιγραφεις αποτελει το κλασικο παραδειγμα που οταν καποιος βρεθει σε θεση εξουσιας, γλυφει και τα κοκκαλα...
Εγω αναβω νοερες φωτοβολιδες οταν χαιρομαι...! Χοχο!
μαργαριτούλα, επιτηρήτρια ήσουν εσύ ή βοηθός τους;; ε;;
Πώς να μην έχεις αντιγραφή όταν φυτεύεις εξουσιαστικό έλεγχο;
αυτή είναι μεγάλη αλήθεια - παρ' ότι γενικά δεν ήμουν ποτέ της αντιγραφής, κι όποτε έκανα σκονάκι κοκκίνιζα ολόκληρη και δεν το χρησιμοποιούσα (ξέρω, φυτό!)δεν μπορώ να μην παραδεχτώ την ακρίβεια της φράσης σου.
Καλημέρα :))
χαχαχαχα!!! Η Μόνα Λίζα του Πικάσσο :-Ρ χιχιχιχιχι.... Φοβερή εμπειρία πάντως! Μια χαρά πέρασες :-) Φιλάκια!
Μαργαρίτ, δεν θέλω να σε καταρρακώσω, αλήθεια, αλλά επιτήρηση δεν θα μπορούσα να κάνω με τίποτα. Δεν μπορώ να κάνω το μπάτσο, βασικά.
Θυμάμαι πόσο απαξιωτικά αντιμετώπιζα εγώ τους μεταπτυχιακούς επιτηρητές, τι άποψη είχα εγώ γι'αυτούς (άσε, μη σου πω καλύτερα), οπότε...
Καλά την έβγαλες πάντως, αλλά ρε παιδί μου είναι για σένα αυτά?
@ θεραπευτής: Θεραπευτά μου,
Δεν με πιάνει αποστροφή. Το να διαβάζω, να γράφω, να βλέπω ταινίες και να ακούω μουσική είναι η ζωή μου (καλά, ας μην είμαι τόσο ιντελέκτουαλ γκόμενα, και οι φίλοι μου και ο έρωτάς μου ο αγιάτρευτος)! Με κρατάει συγκεντρωμένη και σε εγρήγορση το να γράφω και να διαβάζω διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Για τον ξανθό-Μακιαβέλι-με την μαύη ρίζα δεν έχω να πω άλλα -πόσο μα πόσο ξενέρωσα εξαιτίας της...
Μην μου πεις -και φωνάζεις "Ε Ε Ε!! Ο Ο Ο!!"... Κι εγώ! :P
@ νατασσάκι: Αχα!, νατασσάκι, το θέμα μου είναι ακριβώς αυτό. Η βοήθεια. Γράφουμε κι εξεταζόμαστε όχι για να εξουσιαστούμε αποτελεσματικότερα ή να δοκιμαστούμε. Πρωτίστως για να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω. Κι αν η παιδεία αποσκοπεί στην ανάπτυξη τότε ο επιτηρητής (και κυρίως ο καθηγητής με τα θέματα που θίγει στο μάθημα και με αυτά που επιλέγει να εξετάσει) δεν είναι εκεί για να κάνει τον βεληγκέκα.
Κάπως πρέπει να τεθεί το Πανεπιστήμιο σε διαφορετκό πρίσμα. Γιατί αν κι έχει φοβερά καλές προϋποθέσεις να τα σπάει (ξέρω, αργκώ αλλά εκφράζει το πάθος με το οποίο το πιστεύω αυτό) εντούτοις πελαγοδρομεί και ολοένα και ολισθαίνει...
Θα μου πεις "εσύ από μία επιτήρηση σκόπευες να αλλάξεις το σύστημα"; Όχι, προφανώς. Αλλά δεν γίνεται με τίποτα να ασπαστώ τέτοιες μεθόδους επιβολής εξουσίας -πολλώ δε μάλλον να τις εφαρμόσω. Αυτοί που είχαν διαβάσει ας έριξαν και μία ματιά -το άγχος, οι συνθήκες των εξετάσεων επιβάλλουν να αντιμετωπίζεις αυτά τα παιδιά με μεγάλη επιείκεια...
Κι εγώ, δεν έχω αντιγράψει ποτέ μου. Μου είναι αδύνατον -νιώθω ότι θα κορόιδευα και θα υποβάθμιζα φοβερά τον εαυτό μου. Όμως, ο καθένας είναι διαφορετικός. Κι αυτό σέβομαι. Εκτός από την περίπτωση των ποδοσφαιρόβλακων (δεν το λέω υποτιμητικά, ήταν όντως τέτοιο είδος) οι υπόλοιποι ήταν από αξιοπρεπέστατοι έως απλά πολύ αγχωμένοι που φοβήθηκαν να βασιστούν μόνο στις γνώσεις τους και αποζήτησαν λίγο έναυσμα στο βιβλίο... Ας είναι -θα τους βοηθήσει περισσότερο το να περάσουν ή το ότι αντί να τους αποπάρει ο επιτηρητής και να τους κάνει να κολλήσουν τελείως το άφησε να περάσει...
Το κακό είναι ότι μέχρι τις 19 του μήνα έχω άλλες τέσσερις επιτηρήσεις. Διάτρηση στομάχου θα πάθω!
Φιλί! :)
@ μαρία: Άσε, το παιδί που το έγραψε ήταν και τεράστια μορφή... Εμπνευσμένο!! Τι μια χαρά, με δουλεύεις; Στην αρχή έτρεμα, το στομάχι μου με διέλυσε και τα χέρια μου είχαν κοκκινίσει στις αρθρώσεις (πρώτη φορά το έπαθα!)!!!! Καλό απόγευμα! :)
@ krotkaya: Άσε, Κροτάκι, δεν έχω επιλογή. Ή κάνω επιτηρήσεις και δουλεύω το εξάμηνο με την καθηγήτρια που γουστάρω τρελλά ή... δεν δουλεύω καθόλου. Λες να το θέλω;
Ελπίζω αν διαβάζει κανείς που γράφει εξεταστική με αυτό το κείμενο να δει και λίγο αλλιώς τους επιτηρητές -αυτούς τουλάχιστον που δεν είναι εξουσιομανείς. Μεταπτυχιακοί, που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, που έχουν περάσει τα ίδια και που αν δεν το κάνουν για να γλείψουν καθηγητή το κάνουν γιατί πραγματικά τους αρέσει το αντικείμενο. Είναι εντυπωσιακή, πάντως, η επιβεβαίωση αυτού που πιστεύω βαθύτατα. Πώς και πόσο έντονα διαφθείρει η εξουσία. Κάθε λογής, από την ασημαντότερη μέχρι την μεγαλύτερη. Αρκεί να νιώσει κάποιος πως επηρεάζει με την δύναμή του κάποιον πέρα από τον εαυτό του... Τρομακτικό.
Μετά βεβαιότητος... Όχι, δεν είναι για εμένα. Μέχρι το τέλος θα χρειαστώ μισή φαρμακοβιομηχανία για το στομάχι κι έναν τραπεζίτη για να αγοράζω καφέδες και τσιγάρα... Σκατά.
Καλησπέρα! :)
α, ξέχασα να πω επίσης, ότι η κατακλείδα σου με τη Μόνα Λίζα με βρίσκει απολύτως σύμφωνη και μου αρέσει πάρα πάρα πολύ!!
Απόλαυση! :-)
(πάντως, επιβεβαιώνεται ένα άλλο σχόλιό μου σε προηγούμενο ποστ: Μεγαλώνουμε...!)
πραγματική απόλαυση μικρό τερατάκι από την αρχή ως το τέλος... Εχω losec, τα αγόρασα σήμερα για....αντιστοιχους λόγους.
σε φιλω και να προσεχεις τη...Μόνα Λιζα
παιδάκι μου, αν χρειάζεσαι όλα τα φάρμακα του κόσμου και δάνειο για καφέ και τσιγάρο, γιατί πρέπει να κάνεις τον... Βεληγκέκα;
Προφανώς αστειεύομαι! Να είσαι καλά και μακάρι κάποιος από όλους αυτούς που ανέφερες, να έχει διαβάσει το ποστ σου...
Την μοναδική φορά που έκανα επιτήρηση κοίταγα συνήθως τον πίνακα ανακοινώσεων ή προσπαθούσα να πιάσω κουβέντα στον καθηγητή (φίλος γαρ) μπας και μπορέσουν να αντιγράψουν λίγο...
@ krotkaya: Ευχαριστώ για τον καλό λόγο! Εμένα να δεις πόσο μου άρεσε και με διασκέδασε ο διασκορπισμός μου... Χίλια κομμάτια το στομάχι μου! :p Καληνύχτα Κροτάκι!! :)
@ κωστης γκορτζης: Ευχαριστώ -πραγματικά χαίρομαι που η αγωνία μου διασκεδάζει κάποιους! :pppp
Κι όσο για το γήρας... Σε αυτήν την εξεταστική έχω μετρήσει δύο -καινούριες- άσπρες τρίχες!!!!!!!!!!! Τέσσερις που είχα και δύο τώρα = έξι!!! Άστα, Κωστή, δράμα η κατάσταση σου λέω! :ppppppppp
Καληνύχταααα! :)
@ ritsmas: Αν συνεχίσω έτσι με βλέπω να σπονσοράρουν τις επιτηρήσεις μου φαρμακοβιομηχανίες! Φτου φτου, μακριά από εμάς... Φιλιά ριτσάκι μου! :)
@ σπύρος σεραφείμ: Εκτός από την καθηγήτρια -βεβαίως, βεβαίως! :p
Φιλιά Σπύρο και καλό βράδυ!
@ pan: Εγώ με ποιον να έπιανα κουβέντα, γαμω τον Μακιαβέλι μου γαμω; Ε; Ε; Άσε, τα θυμήθηκα τώρα και φούντωσα!
Φιλια Πάνα μου -άντε, πότε θα μας γράψεις κάτι καινούριο; Μου έλειψε να σε διαβάζω!
Καλημέρα.
Εικοσι χρόνια πίσω με πήγες πρωί πρωί.
Πάντα η ίδια αίσθηση.
Αμφιθέατρο.
Εσύ στο θρανίο και ο απέναντι να προσπαθεί να κάτι λίγο τα στραβά μάτια.
Μεγάλο, τεράστιο μουτς.
είδες τι σκατα νιωθεις οταν πηγαίνεις στην όχθη της εξουσίας; Δεν ήθελα ποτε να κανω επιτηρήσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι μια... φοιτήτρια μεταμφιεσμενη σε δικηγόρο! Οσο για την αντιγραφή, καταλαβαινω απολύτως, απολύτως όμως τον απελπισμενο φοιτητή που προσπαθει να σωθει απ΄την μαλακία που θα καταφερει να κλεψει απ΄τον διπλανό/μπροστινό . Αλλα ρε γαμωτο, η αντιγραφή για μενα είναι σαν την πιστωτικη κάρτα. Παιρνεις τώρα και πληρώνεις αργότερα... Κι αυτο ακριβως το περιεχόμενο τηε πληρωμης, η άγνοια ίσως που θα φανει αργα ή γρήγορα, τη κανει τοσο απαισια. Μου εδεσες το στομαχι τωρα, δεν ξερω γιατι, το ξωτικο είναι ήδη φορτωμενο. Φιλί μαργαριτουλα, και να θυμασαι: η εξουσια διαφθείρει και τον πιο εναρετο.Ηρόδοτος says...
Πολύ χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα κι έπαιξες ακόμα ένα ρόλο. Καταλαβαίνω το άγχος σου, μιας και κανείς δεν "απολαμβάνει" τους επιτηρητές άλλα βρήκες τον τρόπο να κάνεις τη διαφορά. Πίστεψέ με, πάντα υπήρχαν κάποιοι που ήταν η εξαίρεση στον κανόνα, αυτοί που μπορούσαν να κοιτούν το φοιτητή στα μάτια με κατανόηση αλλά και ταυτόχρονα να "κρατάνε τα μπόσικα". Καλή συνέχεια :-)
Δεν ξέρω τι τρέχει με τους επιτηρητές. Το σίγουρο είναι ότι κάποια χρόνια πριν ήταν εκείνοι που ήταν στα έδρανα. Ίσως απωθημένα που βγαίνουν με εξουσιαστική ηδονή.
Θύμαμαι μια που καθόταν στην έδρα ως βασιλικότερη του Κωνσταντίνου (καντιανά μιλώντας!). Λοιπόν, αυτή διαρκώς μας υπενθύμιζε τι να μην κάνουμε. Μέσα σε αυτά ήταν και το κάπνισμα. Μέχρι που βγάζει και ανάβει ένα τσιγάρο και εκεί μένεις μαλάκας! Τι είνα αυτά; Επίδειξη ισχύος;
Επίσης πρέπει να απαγορευτούν άμεσα τα τακούνια και τα τσόκαρα στους επιτηρητές γένους θυληκού - δεν υπάρει πιο ενοχλητικό πράγμα από το περιοδικό κλονκ, κλονκ των τακουκιών ή το εκνευριστικό φλιτσ-γκνταν, φλιτς-γκνταν των τσοκάρων.
Βέβαια, απωθημένα βρίσκονται και στη δική σου συμπεριφορά. Μάλλον τα χρόνια από την άλλη μεριά σε έκαναν να αισθάνεσαι εμετικές τάσεις όντας από την πλευρά του ισχυρού. Αλλά αν είναι να την ακούς με τα χάπια και τις αναπνοές καλυτερα να ξεμπερδεύεις με τις επιτηρήσεις. Ίσως να μην είναι καλύτερα για τους φοιτητές αλλά σίγουρα θα είναι καλύτερα για την ψυχική σου υγεία. (Αν και είναι γλυκό το κρασί της εξουσίας - ποιος ξέρει, μπορεί και να σου αρέσει στο τέλος!) :PPP
Μάτια-καθρέφτης ε?Πολύ interesting το blog σου!
Χαίρε
Εγώ θα σου γράψω 3 αποστάγματα της φοιτητικής μου ζωής η οποία συνεχίζεται. 1ον Στα μαθήματα στη σχολή όταν σου λένε έλατε με ανοιχτά βιβλία σημαίνει πίκρα
2ον Στο 10% των μαθημάτων μου θα μπορούσα να κάνω αντιγραφή και σε κείνα πετάνε 3-4 επιτηρητές σε μια αίθουσα 30 περίπου ατόμων. Μικρά πράσινα ανθρωπάκια με μεγάλα μάτια. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να πουν "We come in peace" αλλά πολύ σπάνια
:)
3ον την τελευταία φορά που είχα ένα διαγαλαξιακό δώρο από ένα επιτηρητή (ήταν η τρίτη φορά που ζητούσα βοηθεία από επιτηρητη στα 5 χρόνια της φοιτητικής μου καριέρας) εγινε το εξής. Λύνω τις ασκήσεις και του κάνω νόημα να έρθει. Τις κοιτάει μου λέει όλα σωστά. Φεύγω κι εγώ όλο χαρά ότι μετά από αρκετό καιρό σκληρού διαβάσματος δεν πρόλαβα να διαβάσω καλά ένα μάθημα το οποίο θα περνούσα με την βοήθεια του βοηθού και το πτυχίο ερχόταν πιο κοντά.
Κόπηκα με τρία.
Τι να του πεις μετά......Μπουρλότο που έλεγε και η μακαρίτισα η Σαπφώ.
Εγώ θα πω "Ζήτω ο Έλληνας επιτηρητής".
α όσον αφορά το ΧΑΡΡΡΡΒΑΡΝΤ. Σε παρακαλώ τώρα βλασφημείς όταν συγκρίνεις. Εδώ είναι ο παράδεισος του Ακαδημαϊσμού.:)
Καινούριες εμπειρίες έρχονται
Καλό Βράδυ
Εισαγωγή σε νέους ρόλους!!
Καλή αρχή !!!
Για το κείμενο, για τις σκέψεις σου και τις αντιδράσεις σου, πολλά θα είχα να σημειώσω, εγκωμιαστικά βέβαια, αλλά επιμένω στο καλή αρχή !!
Να αφήνεις τα παιδάκια να κλέψουν κατι. Ξέρουμε και πώς μπαίνουν οι βαθμοί και πώς αισθάνονται οι εξεταζόμενοι.
Να πω και εγω το παραπονο μου τωρα και ας φανει μαλακια σε πολλους??
Μα γιατι δεν σπουδασα σε ελληνικο πανεπιστημιο???!!!!
Πιο colourful απο καθε αποψη και ας ειναι δυσκολα τα πραγματα..ζηλευω και το ομολογω!
εγω παντως φιλεναδα μου εμαθα πολλα απο αυτο το ποστ σου..την επομενη φορα που μου πει κανενας μαθητης μου για τους επιθεωρητες στο πανεπηστημιο(και πολλες φορες εχω ακουσει διαφορα), θα εχω κατι να πω και να σας υπερασπισω!
φιλια πολλα φιλεναδα μου και μια ομορφη μερα να εχεις!!
υγ θα σε μαλωσω και σενα(μαζι με το 80% του blogworld) για το τσιγαρο! προσεχε!ειμαι μαμα και οι μαμαδες γκρινιαζουνε για κατι τετοια!!νομιζεις πως θα την γλυτωνες???
:))))))
Mε κάλυψε ο Δείμος!
Όντως η ικανότητα αντιγραφής εν Ελλάδι έχει προσεγγίσει διαστάσεις τέχνης!
love&kisses
zaphod
@ μαρω κ: Αχ, Μάρω μου, όταν ήμουν στα έδρανα κι έγραφα ατελείωτες κόλλες στις εξεταστικές δεν είχα συναντήσει επιτηρητή να κάνει τα στραβά μάτια -ανήκαν σε αυτόν τον υβριδικό κόσμο που γράφω στο κείμενο... Τεράστιο φιλί κι από εμένα! :)
@ auburn kate: Χμ, κατερινάκι, δεν ξέρω αν συμφωνώ με την αντιγραφή ως πιστωτική... Όχι γιατί υποστηρίζω την αντιγραφή -ξαναλέω, δεν έχω αντιγράψει ποτέ μου- αλλά γιατί δεν νομίζω ότι στην επαγγελματική πορεία του ο άνθρωπος εφαρμόζει ή χρειάζεται όλη αυτήν την ατελείωτη θεωρητικολογία στην οποία εγκλωβίζεται πολλές φορές το ελληνικό πανεπιστήμιο. Άλλος κόσμος η δουλειά Κατερίνα, άλλος το Πανεπιστήμιο... Καλημέρα!
@ caramellenia: Δεν με νοιάζει και τόσο να κάνω την διαφορά σε αυτόν τον τομέα -πιο πολύ με νοιάζει που δεν θέλω να το κάνω με τίποτα! Όπως και να έχει, αν περάσουν όσοι το αξίζουν εγώ θα είμαι χαρούμενη. Καλημέρα και φιλιά! :)
@ 2σχ2: Όσο και να έχω να σου πω περί απωθημένων κλπ. δεν γίνεται! Κόλλησα τόσο πολύ στον εύστοχο όρο “φλιτς-γκνταν” που τα ξέχασα όλα! Αχαχαχαχαχα, καλέ μου, υπέροχο!! Καλημέρα! :)
@ lana-b: Ναι, ήταν έτσι -πριν από όλα τα μάτια μιλάνε για τον άνθρωπο. Ευχαριστώ πολύ και καλωσήρθες! :)
@ captain harbour: Καπετάνιε, η φράση “τα βιβλία ανοιχτά” προκαλεί πάντα ρίγη τρόμου και πανικού -το ξέρω κι εγώ. Για τα πράσινα ανθρωπάκια πόσο μα πόσο δίκιο έχεις!! Κι όσο για το Χαρρρρρρρρβαρντ...
Ο.Κ., δεν μας παίρνει να μιλάμε και πολύ... Απλώς εμένα αυτά τα καλογυαλισμένα, εξουσιαστικά, εντελώς ρυθμιστικά και προγραμματισμένα, περιτριγυρισμένα από καλοκουρεμένα γκαζόν ιδρύματα μου τη δίνουν και με προβληματίζουν. Για το τι παράγουν. Μεγάλη κουβέντα. Σύνδρομο κατωτερότητας του φοιτητή ελληνικού πανεπιστημίου; Μια άλλη οπτική; Δεκτά όλα -θα το δούμε κάποια στιγμή. Με απασχολεί πολύ το θέμα. Καλημέρα!! :)
@ sotiris k: Ευχαριστώ πολύ Σωτήρη μου! Άντε, να τελειώσουν οι επιτηρήσεις να αρχίσει η δουλειά με την καθηγήτρια -για τέτοια πετάω τη σκούφια μου! :)
@ ο δείμος του πολίτη: Καλέ, μόνο τα άφησα; Ξέρεις πόσοι είδαν σημειώσεις, βιβλίο και αντάλλαξαν απόψεις με τον διπλανό; Σχεδόν όλοι εκτός από την “Αγία Οχτάδα”. Η οποία ήταν θρασύτατη, παντελώς αδιάβαστη, εξυπνάκηδες, ποδοσφαιρόβλακες και -κυρίως- ενοχλούσαν όλους τους υπόλοιπους που προσπαθούσαν να γράψουν και να αντιγράψουν. Για αυτό και μόνο παρενέβην εγώ. Άσε που ανάμεσά τους βρίσκονταν οι δύο που είχαν διαβάσει για τους υπόλοιπους έξι τους οποίους, τους καημένους, δεν τους άφηναν σε ησυχία -κινδύνευαν να μην προλάβουν να γράψουν οι ίδιοι. Έλεος!
Κατά τα λοιπά... Εννοείται πως δεν έχω καμία όρεξη να “καταστείλω” απόπειρες... Εδώ προσπαθούσα να συζητάω με τον Μακιαβέλι για να σταματήσει το χτύπημα του στυλό και για να μην βλέπει -ε, ήταν και πανέξυπνη, καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο ήταν αυτό... :p Καλημέρα!!
@ tzotza: Τζοτζάκι μου, να μην τους υπερασπιστείς. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά έχουν δίκιο. Πραγματικά! Και για το ελληνικό πανεπιστήμιο, όντως, colourful -μόνο αυτά τα μπλε, πράσινα και κόκκινα να του έλειπαν θα ήταν ακόμη πιο δυνατό κι ωραίο.
Και για το τσιγάρο... Sorry tzotzaki, όταν είμαι πιεσμένη -κι αυτήν την περίοδο δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ είμαι- το τραβάει ο οργανισμός μου... Μην με μαλώνεις -κοκκινίζω... Άντε, όταν τελειώσω θα πιούμε βυσσινάδα και θα δεις ότι κανονικά καπνίζω πολύ λιγότερο!! Καλημέρα φιλενάδα! :)
@ zaphod: Κι εμένα με κάλυψε ο δείμος!!!
Μιλάμε για καλλιτέχνες, όχι αστεία! Και τρελλαίνομαι με τέτοιες ιστορίες (κι ας θεωρώ την αντιγραφή υποβάθμιση του ατόμου και της νοημοσύνης του τις περισσότερες φορές) -τρελλαίνομαι γιατί είναι καταπληκτικό με πόσους τρόπους μπορείς να γελοιοποιήσεις τον έλεγχο και την εξουσία!
Βέβαια, πολλές φορές, αν το καλοσκεφτείς, στον χρόνο που χρειάζονται για να στηθούν κάποιες πατέντες κάποιος θα είχε διαβάσει το μάθημα και θα έγραφε μόνος του χωρίς αντιγραφή! Αλλά, τεσπά, έχει κι αυτό την μαγεία του! Δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θα έπρεπε να λαμβάνουν κάποιοι!
Καλημέρα! :)
Το πρόβλημα της διαφθοράς από την εξουσία και ειδικά στο πανεπιστημιακό χώρο θεωρώ ότι εξαϋλώνεται από τη στιγμή που αποφασίζεις να γίνεις κομμάτι του.
Δεν αντέγραψα ποτέ μου γιατί παραείμαι υπερφίαλο άτομο ώστε να μην επιτρέπω σε κανένα να με παραδώσει γυμνή στο πλήθος :))))
Τώρα στο θέμα της αντιγραφής μεγάλη κουβέντα ανοίγεις, που όμως θα είχε λογική εάν πρώτα παραδεχόμασταν όλοι μας ή έστω οι περισσότεροι, ότι η "παιδεία" δεν είναι παρά ένα ακόμα χαρτί στο βιογραφικό μας. Σε αντίθετη περίπτωση και εννοώ την ακριβή απόδοση του όρου παιδεία χωρίς τα στοιχεία του επαγγελματισμού προσανατολισμού μέσα του, η αντιγραφή θα ήταν από περιττή έως πραγματικά μια ανταλλαγή απόψεων.
Καλό σου απόγευμα μικρή και φρόντισε το στομάχι σου, είναι πολύ νωρίς ακόμα για να το "κάψεις".
Μαργαριτάκι, δεν θυμαμαι αν αντεγραψα ποτέ ή αν αντεγραφαν οι αλλοι από μενα. Το μονο που θυμάμαι ότι καποια φορά μηδενίστηκα γιατί ειχα κανει λίγο χωρο στον πίσω μου να αντιγράφει. Εκείνος τα πηγε περιφημα
Εκτος από αυτό, όμως, ήθελα να σου πω το εξης : αυτες τις ωραιες αναλύσεις που εχεις παρουσιασει στο μπλογκ μου, γιατι δεν τις ανεβάζεις στο δικό σου, να γινει μεγαλυτερος τζερτζελες και παραλληλα για να μη μεινω παραπονεμενη κανεις και σε μενα παραπομπή. Πώς σου φαίνεται μικρο μου τερατάκι ;
Σε νιώθω. Επιτηρήτρια περιστασιακά τα τελευταία τρία χρόνια στο πανέπι του Λονδίνου. Τσοπάνης με πρόβατα...σε καταστολή. Έχει τύχει να επιτηρώ αίθουσα με 850 άτομα και να μην ακούγεται κιχ. Τελοσπάντων, δεν ήμουν και υπόδειγμα επιτηρήτριας. Σε δυο μέρες επιτήρησης τέλειωσα τους Κλέφτες της Ομορφιάς του Μπρυκνέρ, για να καταλάβεις. Είναι αυτό που λες. Βρέχει 11 μήνες το χρόνο. Βρέχει κατασταλτικά.
Χρειάζεται γερό στομάχι η εξουσία ;-)
Επειδή δεν σπούδασα σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο μάλλον κάποια πράγματα δεν τα κατάλαβα, αλλά ας τα ρωτήσω αποδεικνύοντας ότι γέρασα και ότι είμαι ξενέρωτος για τα Ελληνικά φοιτητικά δεδομένα.
Μπορεί κάποιος ενώ γράφει διαγώνισμα να βγει έξω για τσιγάρο; Ενώ αν η σκρόφα το επέτρεπε θα μπορούσε δηλαδή κάποιος να γράφει και να καπνίζει ταυτόχρονα;
Ποιά είναι η αγία οκτάς και γιατί σπέρνει πανικό;
Πως πρέπει να λέγονται οι φοιτητές που αντί να τελειώνουν τις σπουδές τους σε τέσσερα άντε πέντε χρόνια παραμένουν στα πανεπιστήμια πάνω από δεκαετία για να προωθούν συνδικαλιστικά ζητήματα;
Και τέλος δεν με νοιάζει αν ειναι θέμα Harvard ή όχι, αλλά πότε στο διάολο θα καταλάβουμε ότι η αντιγραφή είναι μία μαλακία; Πιθανότατα ποτέ. Άρα έχουμε την παιδεία που μας αξίζει και ούτε το 5 ούτε το 10 ούτε το 50% του κρατικού προϋπολογισμού δεν θα το αλλάξει αυτό.
Πάντως θυμάμαι κάποτε ήμουν επιτηρητής σε κάτι εξετάσεις πιστοποίησης των ΙΕΚ. Τη μία μέρα ήμουν αυστηρός αναγκαστικά γιατί η άλλη κοιμόταν. Τόσο αυστηρός που μόνο τις 13 έκλεψαν (από τις 16). Την επομένη ήμουν εγώ ο κοιμισμένος, επειδή μία χοντρούλα 40άρα ήταν πολύ σκληρή. Της έπιασα λοιπόν την πάρλα κι εκείνα ήταν πιο άνετα στην αντιγραφή.
@ νερίνα: Νερινάκι, έχεις δίκιο. Η παιδεία δεν παρουσιάζει πολλές κοινές συνιστώσες με την εκπαίδευση, σε αυτόν τον τόπο ειδικά. Με αυτήν την έννοια δεν αντέγραψα κι εγώ ποτέ, γιατί επέμενα να βρίσκω την παιδεία μέσα στην εκπαίδευση -και η παιδεία είναι πρωτίστως εσωτερική επιλογή που δεν χωρά εποπτείες από άλλους.
Για το στομάχι... Αύριο πρωί που πρέπει να ξανακάμω τον μαντρόσκυλο θα δούμε. Δεν νομίζω πάντως πως συνήθισα -ούτε πρόκειται μάλλον... Καλησπέρα! :)
@ ritsmas: Ααααα, κι εγώ θυμάμαι ένα τέτοιο περιστατικό Ρίτσα, στο σχολείο -που καταλήξαμε και στο γραφείο του διευθυντή. Εγώ του τσαμπούναγα διακηρύξεις για το ότι η γνώση πρέπει να μοιράζεται και πως την αξιοπρέπειά του την ορίζει ο καθείς για τον εαυτό του κι εκείνος προσπαθούσε να με πείσει ότι το άτομο που άφηνα να αντιγράψει με προσέβαλε με τον τρόπο του...
Μαλακίες, κοινώς, ευτυχώς στο σχολείο διατήρησα επιμελώς τον τίτλο του φυτού ανάμεσα στους καθηγητές και με λυπούνταν να με αποβάλουν ή να με αφήσουν από απουσίες (ναι, ναι δεν ήμουν και πολύ τακτικός θαμών του ιδρύματος)...
Όσο για την πρόταση, ναι Ριτσάκι, θέλω. Το έχω σκεφτεί κι εγώ τόσες φορές μετά από τις συζητήσεις μας. Μόνο λίγο χρόνο ζητώ, να χαλαρώσω λιγάκι γιατί θέλω να συγκεντρωθώ αν είναι να ανεβάσω ποστ. Έχω στο μυαλό μου διάφορα θέματα, που συνέχεια μπλέκονται στις σκέψεις μου αλλά τα καταπιέζω μέχρι να έχω χρόνο να ασχοληθώ στα σοβαρά.
Η παραπομπή από τώρα -το ξέρεις ότι με εμπνέεις με αυτά που γράφεις άλλωστε, λογοδιάρροια κάθε πρωί κι ο Guido να με στραβοκοιτάζει κάτω από το καπέλο του να του δώσω σημασία... Φιλί! :)
@ niemandsrose: Άσε, το έχω δει και το αγγλικό σύστημα -από φίλους. Αναρωτιέμαι πώς δεν έχουν φυτέψει ακόμη κάμερες παρακολούθησης στις αίθουσες εξετάσεων και βασίζονται σε ανθρώπους για τέτοιες δουλειές...
Ναρκωμένη καταστολή, απορούσα αρχικά αλλά πολλά εξηγούνται αν τους ζήσεις κι αν γνωρίζεις την ιστορία και την κουλτούρα τους. Πάντως εγώ πάντα το πίστευα -είναι καιρός να αρχίσουν να διδάσκουν Monty Python σε κάθε σχολή της Αγγλίας... Για να δούμε! Φιλιά!
@ dodos: Και το απαραίτητο ύφος... Λες να κάνω καμιά πρόβα μπας κι αποκτήσω το δεύτερο; Φτου φτου φτου!!! Καλησπέρα dodouli!!!!
@ the torch: Αχαχαχαχαχαχα, καλέ μου, ούτε γέρος είσαι ούτε ξενέρωτος! Σε πολλά, μάλιστα, σίγουρα είμαι μαζί σου. Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά -όσο αντέχω μετά από δωδεκάωρο διάβασμα και γράψιμο...
Το παιδί δεν θα έβγαινε αλλά δήλωσα πως θα βγω κι εγώ για ένα έξω και πως θα τον “προσέχω” μπας κι αντιγράψει. Κανονικά δεν επιτρέπεται το τσιγάρο εντός αίθουσας όταν γράφεις διαγώνισμα -ούτε η έξοδος πως τσιγαροανάσα. Βέβαια, αυτό ισχύει για τους φοιτητές. Γιατί από τους επιτηρητές που καπνίζουν, οι εννιά στους δέκα θα το κάνουν στην αίθουσα την ώρα των εξετάσεων την ώρα που το έχουν απαγορεύσει στα παιδιά που γράφουν. Όταν εγώ έδινα εξετάσεις μας το απαγόρευαν. Μετά, προς το τέλος της εξέτασης μπορεί και να άφηναν κανέναν.
Αν με ρωτάς τι πιστεύω ότι είναι σωστό σου απαντώ: θεωρώ ότι όταν καλείσαι να βρίσκεσαι σε έναν χώρο εξετάσεων για δύο και τρεις ώρες θα πρέπει να μπορείς να νιώσεις άνετα. Αυτό προϋποθέτει χώρο, περιβάλλον που σε προδιαθέτει θετικά και χώρο καπνιστών. Sorry, κιόλας, αλλά αυτήν την ατελείωτη φιλοαμερικανική λόξα εναντίον του τσιγάρου εγώ δεν την συμμερίζομαι. Ποτέ δεν κάπνισα όταν δίναμε στριμωγμένα εκατόν πενήντα άτομα σε ένα αμφιθέατρο. Όταν ήμασταν λιγότεροι, τελείωνα το γραπτό μου, ζητούσα να αλλάξω θέση σε εντελώς απόμερη γωνία και κοντά σε παράθυρο κι έστριβα το τσιγάρο μου για να ελέγξω τις απαντήσεις μου. Αυτό το θεωρώ δικαίωμά μου. Αν δεν γίνεται κατάχρηση εις βάρος των άλλων που δεν καπνίζουν και γράφουν δίπλα σου, ναι, τότε θεωρώ ότι θα πρέπει να παρέχεται στους εξεταζόμενους χώρος. Και γιατί δηλαδή κάποιος να μην γράφει και καπνίζει ταυτόχρονα; Σε τι τον εμποδίζει το τσιγάρο; Παμ' παρακάτ'.
Η “Αγία οχτάς” ήταν οχτώ αγόρια, εγώ τους ονόμασα έτσι μέσα μου για να το διακωμωδήσω και να μην πανικοβληθώ εντελώς, τα οποία όλη την ώρα μιλούσαν -δυνατά, δεν ψιθύριζαν- αντέγραφαν, πέταγαν αστεία, αψηφούσαν τις αρχικές υποδείξεις της καθηγήτριας να αλλάξουν θέση και να έρθουν μπροστά κλπ. Πανικό έσπερναν σε εμένα γιατί ένιωθα ότι ενοχλούσαν τους άλλους που έγραφαν και γιατί μεταξύ τους υπήρχαν δύο (όπως κατάλαβα αφού τους παρατήρησα για κάποια ώρα) οι οποίοι είχαν διαβάσει για το μάθημα και δεν τους άφηναν σε ησυχία να γράψουν αφού όλη την ώρα τους ρωτούσαν και τους ζητούσαν την κόλλα τους. Πανικοβλήθηκα γιατί έβλεπα την καθηγήτρια και τον "Μακιαβέλι" να μην μπορούν να επιβληθούν αλλά ήξερα πως έπρεπε να αλλάξει η κατάσταση.
Στο επόμενο ερώτημα, συγνώμη αλλά είναι από αυτά που δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Σίγουρα όχι “αιώνιοι”. Και μην κάνεις κι εσύ το κλασσικό λάθος να μασάς στην προπαγάνδα media και πολιτικών ότι αυτοί που ξεπερνούν τον χρόνο σπουδών είναι γιατί ασχολούνται με παρατάξεις. Πρώτη εγώ πιστεύω πως για να πάει λίγο καλύτερα το Πανεπιστήμιο τα κόμματα πρέπει να σταλούν στο διάολο από εκεί μέσα και να δημιουργηθούν όργανα των φοιτητών ανεξάρτητα από κόμματα. Όμως, όχι, τα υπόλοιπα περί “αιωνίων” είναι προπαγάνδα. Γιατί τα πρωτοκλασσάτα στελέχη ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, καίτοι όλη την ώρα σε συγκεντρώσεις κι εκδρομές, δεν καθυστερούν να τελειώσουν; Για ρώτα λίγο και μάθε τις σχέσεις τους με τους καθηγητές, την ΟΝΝΕΔ, βουλευτές και πάει λέγοντας. Και πέρα από όλα αυτά, που είναι επιχειρήματα μικροπολιτικής την οποία δεν αποδέχομαι για το πανεπιστήμιο, επί της ουσίας.
Πώς είναι δυνατόν να είναι στο στόχαστρο η καθυστέρηση περάτωσης των σπουδών από τον φοιτητή όταν το ελληνικό Πανεπιστήμιο δεν προσφέρει εγκαταστάσεις και βιβλιοθήκες αξιοπρεπείς, όταν το πρόγραμμα σπουδών δεν τηρείται ποτέ και αλλάζει κατά το δοκούν των Συμβουλίων, όταν ο χρόνος των εξαμήνων είναι αντιστρόφως ανάλογος της ύλης που καλούνται οι φοιτητές να καλύψουν κι όταν για το παραμικρό μένουν απροστάτευτοι απέναντι στην αυθαιρεσία των καθηγητών (περί ακύρωσης μαθημάτων ή περί βαθμολογίας στα γραπτά τους για την αύξηση του κύρους τους όπως πιστεύουν;) οι οποίοι δεν ελέγχονται από κανέναν, όταν το Κράτος και το Πανεπιστήμιο δεν παρέχει στέγαση και σίτιση σε φοιτητές από επαρχία οι οποίοι αναγκάζονται πολλές φορές να κάνουν μία και δύο δουλειές για να συντηρηθούν την ίδια στιγμή που το Πανεπιστήμιο παραγνωρίζει την ανεπάρκειά του και οικονομική βοήθεια δεν έρχεται ούτε από αυτό ούτε από το Κράτος; Εφ' όσον, λοιπόν, τίποτα και κανείς δεν εξασφαλίζει την ευρυθμία και ομαλότητα της φοίτησης δεν θεωρώ ότι έχει κανείς το δικαίωμα να αποδίδει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, όπως είναι το “αιώνιοι” -το οποίο θρασύτατα δημιούργησαν τα media και κομψότατα και διακριτικά υιοθέτησαν οι εκάστοτε ηγεσίες. Αν αλλάξουν όλα αυτά να το ξανασυζητήσουμε το θέμα.
Για την αντιγραφή συμφωνώ, σε ατομικό επίπεδο, μαζί σου. Το θεωρώ γελοίο σε αυτό το επίπεδο να καταδέχεται κάποιος να αντιγράφει. Έχει επιλέξει να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, έχει επιλέξει το αντικείμενό του και, ήμαρτον, έχει περάσει την ηλικία των δέκα ετών. Σκέψου μόνο, για λίγο, το άγχος αυτών των παιδιών που καθηγητές κόβουν τους περισσότερους αβέρτα για το “όνομά” που νομίζουν ότι θα χτίσουν έτσι, που η προσήλωσή τους σε θεωρητικολογικές λεπτομέρειες μεγάλου βαθμού δυσκολίας στις εξετάσεις δεν συνάδει με το επίπεδο του μαθήματος όλο το εξάμηνο, που σχεδόν ποτέ εγκαίρως δεν παραδίδουν βιβλία και ύλες. Ναι, ίσως αν το δεις λίγο έτσι να δεις και μια άλλη οπτική. Ποτέ δεν θα σεβαστώ τον μπετόβλακα που το έχει δει παράγκα και σκάει με το θράσος να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του και το ύφος του μεγαλύτερου εξυπνάκια μόνο για να αντιγράψει -αυτός, όντως, δεν έχει πάρει μυρωδιά πού βρίσκεται. Για άλλους, όμως, δεν είναι τόσο απλοϊκό το θέμα. Δεν λέω να αποδεχτούμε την αντιγραφή ως λύση -μόνο να μην βλέπουμε μονοδιάστατα τα πράγματα...
Το 50% του προϋπολογισμού με αποφάσεις δυναμικές και κινήσεις αναδιοργάνωσης σίγουρα θα άλλαζαν το τοπίο -μην είσαι τόσο αφοριστικός. Υπάρχει φοβερά καλό υλικό στο Πανεπιστήμιο -και από φοιτητές, κι από καθηγητές και από επίπεδο γνώσεων που παρέχονται. Αλλού σκαλώνει. Μεγάλη συζήτηση, torch, σύντομα θέλω να ανεβάσω και κείμενο για το θέμα και να έχουμε μια ευκαιρία για διάλογο και εκεί. Σε φιλώ!
@ ο δείμος του πολίτη: Είσαι ψυχοπονιάρης κι εσύ δείμο μου... Μακάρι να έφτανε αυτό για να άλλαζαν τα πράγματα... Ελπίζω τουλάχιστον τότε που επιτηρούσες να πέρασαν άτομα που το άξιζαν. Φιλιά! :)
Μικρο τερατακι σου δινω οσο χρονο χρειάζεσαι και θέλεις. Εδω ειμαι ( ελπιζψ δηλαδη) και περιμένω.
σε φιλώ
καληνυχτα
Θα σου πω την γνώμη μου για τις εξετάσεις στην Ελλάδα.
Είναι μια γελοιότητα.
Εκφραστηκα κοσμίως πιστεύω...
;D
Στην σημερινη κοινωνία που ότι θες να μαθεις, ψάχνεις και το βρίσκεις στο ιντερνετ, ποιος ο λόγος της γραπτής εξέτασης έτσι όπως γίνεται?
Θέλουν εξετάσεις για να επιβεβαιώσουν τι μαθανε οι φοιτητές? Καντες σωστα. No mercy! Ξεφτιλίζεις και το μάθημα και τους καθηγητές και όλους. Κανε προφορικα. Δωσε εργασία.
Εδώ σπουδασα και αντεγραψα και με αντέγραψαν και στο τέλος δεν έμαθα τίποτα. Απλα πήρα ένα πτυχίο. Ούτε και οι άλλοι μάθανε.
Και το στομάχι σου άφησε το ήσυχο. Κρίμας ειναι να στενοχωριέσαι.
Δυστυχώς, είτε κάνεις καλά είτε κακά την δουλειά σου, άλλα θα μετρήσουν στην αξιολόγηση σου.
Σε ελληνικο πανεπιστημιο βρίσκεσαι ...
ΒΓΕΣ ΕΞΩ.
THIS IS NOT AN ADVICE!
THAT'S AN ORDER!
;D
ακόμα στη σπηλιά;
καλό κουράγιο!
Αυτή την "κοπελοκυρία" τη μισώ θανάσιμα από εποχές φιλοσοφικής...
Κατα τ'άλλα είσαι πολύ εντάξει ρε σύ...
Θα πάς μπροστά και το αξίζεις με το παραπάνω...
Αντιλαμβάνεσαι ότι στα περισσότερα που λές συμφωνώ. Έχω όμως και κάποιες αντιρρήσεις. Όπως για παράδειγμα δεν νομίζω ότι είναι Αμερικανιά να μην επιτρέπεται το κάπνισμα στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Και αυτό ισχύει για όλη τη χώρα κι όχι για το πανεπιστήμιο. Και για να το τοποθετήσω στο δικό μου περιβάλλον, θεωρώ απαράδεκτο όλοι μου οι συνάδελφοι να καπνίζουν στις αίθουσες συνεντεύξεων φτιάχνοντας αυτοσχέδια τασάκια με πλαστικά ποτήρια και νερό. Μία τραγική εικόνα.
Για την Αγία Οκτάδα τώρα. Συγγνώμη άλλα από αυτά που λές έπρεπε να παρθεί μία ή δύο κόλλες. Ακριβώς επειδή κάποιοι δεν είχαν καταλάβει και δεν άξιζαν να είναι εκεί. Όταν καταλάβουν να ξανάρθουν. Ειδικά αφού ενοχλούσαν και κάποιους. Το ότι ήταν φίλοι και αν δεν τους βοηθούσαν θα τους φατούρωναν στο τέλος της ημέρας είναι ασχετο. Έγώ πάντως την κόλλα θα την έπαιρνα. Να πάει να καπνίσει ο άνθρωπος με την ησυχία του. Και τρόμος κανένας.
Για το αιώνιοι. Σαφώς όπως το εννοείς έχεις δίκιο, αλλά κι εγώ ποτέ δεν θεώρησα ανθρώπους που σπουδάζουν και δουλεύουν ταυτόχρονα αιώνιους. Οι συνδικαλιστές όμως πρέπει (όπως ακριβώς λές) να φύγουν από τα πανεπιστήμια.
Και τέλος φυσικά και αν δινόταν το 50% θα είχαμε αλλαγή στην Παιδεία. Κάποιοι όμως ταυτόχρονα θα γέμιζαν και τις τσέπες τους περισσότερο.
Θα διαβάσω με πολύ όρεξη κείμενό σου για το θέμα.΄
Φιλιά
...ένα πρόσωπο χιουμοριστικού ολέθρου και διασποράς:είναι το πρόσωπο του ανθρώπου που σηκώνει το βλέμμα του από τον ορίζοντα να μετουσιώσει την όραση σε ενδοσκοπική αρένα αλληλεγγύης/το χάδι που παραμονεύει στη κλειστή αγκαλιά του άγνωστου κριτή σε φλεγόμενο στεφάνι/είναι η αυλή των θαυμάτων με ικανότητες γητευτή της άτολμης πράξης/να κοιμηθούμε μήπως σκεφτούμε με δάκρυα που στάζουν τον λαθροβλεψία της ζωής...
Καλημέρα Μόνα Λίζα! :)
Γράφουμε κι εξεταζόμαστε όχι για να εξουσιαστούμε αποτελεσματικότερα ή να δοκιμαστούμε. Πρωτίστως για να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω. Κι αν η παιδεία αποσκοπεί στην ανάπτυξη τότε ο επιτηρητής (και κυρίως ο καθηγητής με τα θέματα που θίγει στο μάθημα και με αυτά που επιλέγει να εξετάσει) δεν είναι εκεί για να κάνει τον βεληγκέκα.
Αυτό, προσπάθησε να το εξηγήσεις στους εκάστοτε "υπευθυνο-ανέυθυνους" - εμένα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
(έχω συναντήσει κάποιους, είναι η αλήθεια, που το εφαρμόζουν, και δεν μιλώ για τα πανεπιστήμια - γενικά - αλλά είναι οι εξαιρέσεις, δυστυχώς)
Φιλί :)
Δεσποινίς Industrial
:)
μ' άρεσε που κάνατε τον ...εφιάλτησας ένα απολαυστικό ανάγνωσμα για μας.
Για το θέμα της αντιγραφής έχω να πω ότι ο "ασκονάκιαστος" πρώτος ας ρίξει τον λίθο.
Μα καλά δεν υπάρχει κανένας που να βρισκόαν σε εκείνη την αίθουσα και να διαβάζει αυτό το βλογ;
Θα είχε γέλιο να ακούγαμε και την άλλη πλευρά ..
η εστω η ξυνή επιτηρήτρια
Mαργαρίτα σαν μεταπτυχιακή έκανα κι εγώ τις επιτηρήσεις μου, αλλά το έκοψα το κακό συνήθειο μια και αποδείχτηκα βασιλικότερη του βασιλέως και είδα το φονικό βλέμμα μερικών φοιτητών και σκιάχτηκα. Πάντως σπουδές με αντιγραφές δεν γίνονται και από την άλλη δεν ελέγχεται η γνώση έτσι. Με εργασίες ναι, με παρουσιάσεις ναι, με προόδους ναι. Όχι πια έτσι.
"Das Experiment" αλά Ελληνικά...
Post a Comment