Saturday 15 December 2007

Μπακαλόγατοι και μπακαλοαρουραίοι

Ο παππούς μου ο ένας, από την πλευρά του μπαμπά μου, έζησε, και συνεχίζει, όλη του τη ζωή σε ένα μικρό χωριό στην Κέρκυρα. Το μπακάλικό του στέκει ακόμη με το χαμηλό ξύλινο ταβάνι του στο σταυροδρόμι το κεντρικής δημοσιάς και της ανηφόρας που πάει στο άνω χωριό. Κεντρικό σημείο. Ακόμη και σήμερα το καλοκαίρι θα βρεις ένα χαρτονένιο κουτί με μπακαλιάρους ακουμπισμένο σε μια καρέκλα στην αυλή του κι ένα καφάσι με ντομάτες, αγγούρια και καλαμπόκια από το χωράφι. Ανέγγιχτα από το χρόνο αντιστέκονται ακόμη δίπλα στην πόρτα και τα σακιά με τις φακές και τα φασόλια και ένα ψυγείο με φέτα βαρελίσια. Στην άκρη του πάγκου έχει ακόμα το ζύγι του -δεν ξέρει να ζυγίσει αλλιώς το κόκκινο πιπέρι που του ζητάνε οι νόνες του χωριού για την παστιτσάδα.

Ο παππούς έχει πατήσει αισίως τα 85. Ψηλός, γεροδεμένος με σμιχτά φρύδια δεν έχει ακόμη καταλάβει αυτό που του λέμε με τον αδερφό μου -ο καταψύκτης είναι για να φέρνει παγωτά τα καλοκαίρια κι όχι για να βάζει μέσα τα κρέατα που του ζητάνε οι νοικοκυρές. Μάταιος κόπος. Όπως και του πατέρα μου που μετά το δεύτερο έμφραγμα τον έβαλε να κάθεται στο σπίτι. Άντεξε με το ζόρι δυο εβδομάδες ο παππούς μέσα στην κατάθλιψη και την απραξία. Μετά ξαμολήθηκε πάλι στο μπακάλικό του. Ξαναέβγαλε έξω τις καρέκλες κι έφτιαχνε καφέ στους φίλους του -που όσο περνάνε τα χρόνια λιγοστεύουνε επικίνδυνα. Τώρα το χειμώνα τις αφήνει μέσα και το απόγευμα πάνε οι φίλοι του -και η γιαγιά με τις φίλες της- και βλέπουνε ΕΤ1 σε μία τηλεόραση τριακοντετίας. Όπως κάνουνε, άλλωστε, τα τελευταία 67 χρόνια. Μόνο το ωράριό του άλλαξε. Από συνεχές που το είχε πάντοτε τώρα το ελάττωσε. 7:00-14:00 και 18:00-23:00. Η μοναδική του υποχώρηση στον πατέρα μου και τη γιαγιά.

Ο παππούς, λοιπόν, τόσα χρόνια έχει κάνει αμέτρητα λάθη. Κι όταν η κυρά Τασώ του γυρίζει πίσω τον πελτέ γιατί θέλει άλλη μάρκα της βρίσκει τον άλλονε, αυτόν που ήθελε εξαρχής, στο ράφι. Όπως κι άμα ο μπακαλιάρος δεν είναι φρέσκος το λέει στον Νιόνιο, που θέλει η κυρά του να τον φτιάξει στα εγγόνια τους, και του λέει πως την επόμενη θα φέρει φρέσκο και καλύτερο. Αυτόν που περίσσεψε ή τον πετάει ή τον τρώει με τη γιαγιά. Μία στο τόσο τον φορτώνει ο μπαμπάς, ή εγώ όποτε είμαι εκεί, και τον πάμε στην πόλη. Στην μαρκέτα που είναι για τους εμπόρους. Φορτώνουμε στο μεγάλο καρότσι χαρτιά, απορρυπαντικά, κοκακόλες, τσιτσιμπύρες, καφέ ελληνικό, μακαρόνια Μίσκο και μετά περνάμε από τις σοκολάτες και τα μπισκότα. Εκεί ο παππούς απορεί πώς γίνεται να υπάρχουν τόσο διαφορετικά είδη. Και με ρωτάει τι είναι το ένα και τι είναι το άλλο. Κι αν είναι καλά, αν τα φτιάχνουνε από καλά υλικά, αν θέλουν ψυγείο, ποια είναι στη μόδα και ποια προτιμάνε τα μικρά παιδιά. Αρπάζει και μερικά σακουλάκια καραμέλες βουτύρου, μου αγοράζει και ένα πακέτο με την αγαπημένη μου σοκολάτα και πληρώνουμε. Καμιά φορά αγοράζει και δώρο για την γιαγιά -την τελευταία φορά διαλέξαμε το πιο καινούριο σίδερο που είχε βγει στο εμπόριο. Όταν πάει με τον μπαμπά απλά παραλείπει όλο το κομμάτι της σοκολάτας και των μπισκότων. Κατά τα άλλα και εκείνον τον ρωτάει για τα καινούρια απορρυπαντικά και τοματοπελτέδες. Μια φορά η κυρα-Λένη ήθελε να φτιάξει από αυτές τις σούπες τις έτοιμες. Κι ήμουν μπροστά που ο παππούς της είπε ότι τέτοιες βλακείες δεν βάζει στο μαγαζί του κι άμα θέλει να πάει στο μαρκάντε να αγοράσει.

Τα σκεφτόμουν όλα αυτά τις τελευταίες μέρες. Που έφαγα ώρες ατελείωτες αναμονής ακούγοντας την λυπητερή μουσική της τηλεφωνικής αναμονής μεγάλων εμπορικών κολοσσών. Που εξηγούσα στον αρμόδιο γιατί ο υπολογιστής που μου πουλήσανε είναι μάπα, γιατί δεν γουστάρω να αγοράζω Vista όταν πληρώνω κάτι άλλο, πως αυτό το μηχάνημα που μου πουλήσανε είναι για τα σκουπίδια και θέλω τα λεφτά μου πίσω ή άλλο μηχάνημα. Τους εξέθεσα ένα κατεβατό από λόγους που αποδεικνύουν πως λένε ψέμματα, τους παρέπεμψα σε μία λίστα από sites, μερικά εκ των οποίων ανήκουν στους κορυφαίους προγραμματιστές, τα οποία θα τους βοηθούσαν να καταλάβουν πως ή λένε ψέμματα και περιμένουν να τα χάψουμε και να πούμε κι ευχαριστώ ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται, στην οποία περίπτωση καλό είναι να κάτσουν σπίτι τους και να παίζουν Pro. Εις μάτην. Το καλύτερο deal που έκλεισα ήταν να μιλήσω με την διευθύντρια του αρμόδιου τμήματος και να καταφέρω να κλείσω ραντεβού στην πολυεταιρία τους να ανοίξουμε τον υπολογιστή και να τους αποδείξω επιτόπου πως είναι καραγκιόζηδες. Με γυαλιστερά χαμόγελα όμως.

Και σκεφτόμουν πόσες φορές έχουμε αφήσει να πέσει κάτω η προσβολή, το ψέμα, η άγνοια αυτών που πληρώνουμε για να γνωρίζουν και να εξυπηρετούν. Από τα μαγαζιά ρούχων, στα supermarkets κι από εκεί στα “πολυμπακάλικα” κάθε είδους. Πολυμπακάλικα που στελεχώνονται από κουστουμάτα στελέχη μίας σειράς σεβαστών πτυχίων της αλλοδαπής ή της ημεδαπής, από νεαρούς υπαλλήλους ύφους εκατό καρατίων ότι ΑΥΤΟΙ ξέρουν κι εσύ είσαι ο ηλίθιος πελάτης που δεν έχεις δικαίωμα να μιλήσεις παρά να αγοράσεις ό,τι σου λανσάρουν. Που άμα τους στριμώξεις δεν ξέρουν άλλη λέξη από το “μισό λεπτό” και το κουμπάκι της αναμονής. Και που οι προϊστάμενοι έχουν παρακολουθήσει, απλήρωτοι και χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρυσμα, ώρες ατελείωτες σεμιναρίων για να μάθουν να χαμογελάνε συχνότερα, να υϊοθετούν διαφορετικούς τόνους supercool και ήπιας φωνής για να καλμάρουν τον πελάτη και να τον πετάνε διακριτικά έξω από τον άσπιλο “όμιλό” τους.

Και σκέφτομαι τον παππού. Συνοφρυωμένο εκ φύσεως, αγέλαστο, γέρο, αγράμματο για τα σημερινά δεδομένα, να κρατάει τα τεφτέρια του σε χαρτιά που τυλίγει μπακαλιάρους, με ένα μπακάλικο ντεμοντέ, να κάνει την πρόσθεση στην ταμειακή μηχανή του αλλά ταυτόχρονα να αθροίζει και με το μολύβι του για να είναι σίγουρος... Και πόσο μα πόσο θλίβομαι... Για όλη αυτήν την γνώση που πάει στράφι. Για αυτόν τον κόσμο που περνάει συνεχώς θηλιές γύρω από το σβέρκο του. Για την ευγένεια που έγινε βιομηχανία και αναπαράγεται φασόν από κόσμο που δεν έμαθε ποτέ του τι θα πει άνθρωπος...

29 comments:

Я верю в Сталина said...

Είπα κι εγώ πόσο θα κρατήσει η χαρά...
Δύο απορίες:
Καταρχήν τί είναι το Pro και δεύτερον, μήπως λένε το παππού Ζήκο;


Φιλιά και να είσαι πιο συχνά χαμογελαστή, σου πάει περισσότερο

Κωστής Γκορτζής said...

Σπάνιος και ο παππούς...
Γιατί από κάτι της γενιάς του έχουμε μάθει να κλέβουμε στο ...ζύγι όλους τους δίπλα μας...
Ευτυχώς που ο δικός σου άφησε (κι αφήνει) καλή μαγιά :-)

unlearn... said...

Για όλη αυτήν την γνώση που πάει στράφι. Για αυτόν τον κόσμο που περνάει συνεχώς θηλιές γύρω από το σβέρκο του. Για την ευγένεια που έγινε βιομηχανία και αναπαράγεται φασόν από κόσμο που δεν έμαθε ποτέ του τι θα πει άνθρωπος...

...πόσο μα πόσο δίκιο έχεις...πόσο μα πόσο συμφωνώ μαζί σου...και πόσο με θλίβουν κι εμένα όλα αυτά....κι ακόμα περισσότερο όταν δεν βλέπω μια έστω συμπαθητική κατάληξη σε αυτό τον χείμαρο μαλακίας που απλώνεται παντού.Πόσο μα πόσο κρίμα κι άδικο.Τρομακτικό.




ΥΓ1. Ο παπούς ακούγεται λεβέντης με τα όλα του!

ΥΓ2. Όσων αφορά τα vista...συμπάσχω...

Zaphod said...

Mπραντμπερίζεις πάλι :-Ρ

Η μαλακία είναι πως θέλουν άσχετους υπάλληλους για να τους πληρώνουν λίγο...και ο πελάτης; Ε, ο πελάτης να πα να *μπιπ*

love&kisses
zaphod

Κωστής Γκορτζής said...

Αν έχεις κανένα φιλαράκι δικηγόρο, πες του απλά να πάρει ένα τηλέφωνο στους ...εξυπνάκηδες και να τους πεί ότι θα τους στείλει ένα μικρό εξώδικο ζητώντας να απαντήσουν γραπτά.
Θα σε φωνάξει ο/η Διευθυντής και θα σου δώσει ό,τι ζητήσει η ψυχούλα σου. Το έκανα προσωπικά και σε διαβεβαιώνω ότι πετυχαίνει 100%!

neropistolero said...

Οι εικόνες που περιγράφεις με τον παππού σου και το μπακάλικό του είναι νομίζω γνώριμες στους περισσότερους από εμάς. Αλλά για πόσο ακόμα?
Και έλα ντε, γιατί υπάρχουν 10000 είδη σοκολάτας?

Φράνσις said...

Αχ μωρε μαργαριτουλα, τι ιδιο προβλημα εχω με τις κωλοεταιρίες, και την κοστουμαρισμενη βαρβατίλα που σε αποπέμπει με το γαντι και την ευγένεια.Είδες παιδί μου τι θα πει πρόοδος; Να σε πηδανε με το χαμόγελο, να μην το θελεις, κι εσυ μετα να τους ευχαριστεις και γιατην εποικοδομητική εμπειρία!Αυτοι που λεεν οτι είμαστε απλως ζώα με φίμωτρο δεν νομιζω οτι απεχουν και παρα πολυ απ΄την πραγματικοτητα δυστυχώς.Στο Συνηγορο του καταναλωτή εκανες καμια καταγγελία; Αν κι αυτοι σε γραψουν, πραγμα πολυ πιθανό επειδη εχω παρει κια δήλωναν αγνοια για κατι που τους ρώτησα, κανε αναφορα στον Συνηγορο του Πολίτη.Τώρα! Φιλι και power.

ο δείμος του πολίτη said...

Στείλε e-mail να μου πεις πού είναι το χωριό. Μου έλειψε το άτιμο το νησί (7 χρόνια μου πήρε το άτιμο για σπουδές και ταξίδια για την τότε γυναίκα μου).

Anonymous said...

δεν είναι γνώση που κάνει τη διαφορά μαργαρίτ! γνώση έχεις κι εσύ -κι εγώ.

το θάρρος είναι που κάνει τη διαφορά. ο τσαμπουκάς. τα αρχίδια, για να το πω σωστά.

Anonymous said...

Και η ανατροφή να προσθέσω. Καλά τη τσιτσιμπύρα που τη θυμήθηκες? Όσο για το mercante... έχουν τα επτάνησα την αρχοντιά τους.

Η εκ Λευκάδος
Pussy

roadartist said...

Τι ωραία που τα είπες.. Πόσο θλίβεσαι για "αυτόν τον κόσμο που περνάει συνεχώς θηλιές γύρω από το σβέρκο του"... Ετσι ειναι.

Φλύαρος said...

Τώρα κατάλαβα πολλά για σένα, αφού η καταγωγή σου είναι από την Κέρκυρα. Άλλος κόσμος άλλα ήθη και έθιμα και κυρίως άνθρωποι που δεν έχουν σκύψει το κεφάλι στις "Αμερικανιές" που μας σερβίρουν. Μου θύμισες εκείνη την πάστα κασετίνα (υπάρχει άραγε κανένας που να την θυμάται;) που είχα φάει στην Κέρκυρα σε ένα παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο στα δρομάκια δίπλα στο Λιστόν. Ήταν απίστευτη η γλυκιά γεύση, όχι της ίδιας της πάστας αλλά των αναμνήσεων που μου ξύπνησε τότε. Καλή σου εβδομάδα Μαργαριτάκι!

industrialdaisies said...

@ dimosthenis s.: Δημοσθένη μου, μία συνεχής εναλλαγή είναι η ζωή μου ανάμεσα στο χαμόγελο και την θλίψη. Ενδιάμεσα παρεμβάλλεται ο ανυπολόγιστος θυμός. Ξέρω, είμαι κυκλοθυμική. Όπως και η ζωή άλλωστε...

Μα καλά, δεν ξέρεις το γνωστό άσμα "Πίνω μπάφους και παίζω Pro";;;; Πού ζεις, στη Σουηδία; :pppppppp Ένα παιχνίδι είναι που κάνει θραύση. Μαζί με τους μπάφους αυτήν την περίοδο είναι στα πολύ high... Ο παππούς είναι ο επονομαζόμενος Μήτσος! Πώς έλεγε η Καρέζη "Δον Μήτσο μου"; Ε, καμία σχέση. Φιλιά!

@ κωστής γκορτζής: Α, αυτό με το ζύγι χρυσό τον είχα κάνει να μου μάθει κι εμένα πώς γίνεται. Μάταια, όμως. Ούτε τη στοιχειώδη γνώση δεν μου έδωσε. Αντίθετα, με μάθαινε όταν ήμουν μικρή αριθμητική με τα ζύγια και τα βαριδάκια που βάζαμε επάνω...

Όσο για το εξώδικο. Ενάμιση μήνα είπα να το αποφύγω. Απηύδισα όμως και έχω ήδη αρχίσει να το τρέχω. Μόνο που επειδή δεν θέλω να κάνω τίποτα εγώ το έχω αναθέσει σε φίλη. Εϊπαμε, για εμένα η νομική τελείωσε. :) Σε φιλώ!

@ unlearn: Καλό μου, στο χείμαρρο μαλακίας εμείς οφείλουμε να βάζουμε στοπ. Με κόστος προσωπικό. Σε όποιον τομέα χρειάζεται. Ας πούμε αυτόν τον μήνα θα πληρώσω διπλάσιο τηλέφωνο. Και τα νεύρα μου έχουν γίνει σμπαράλια. Νιώθω, όμως, απίστευτη ικανοποίηση που δεν σκύβω κεφάλι να πω ευχαριστώ για ό,τι μαλακία μας σερβίρουν. Και δεν θα μείνει εδώ. Όταν το θέμα λήξει στο blog θα δημοσιευτούν ονόματα. Όχι ότι την είδα Τριανταφυλλόπουλος αλλά για να κάνω ό,τι μπορώ στον τομέα που τους πονάει. Την ενημέρωση.

Υ.Γ.: Τα vista τα έχω σουτάρει επιτυχώς από 3 υπολογιστές μέχρι στιγμής για να βρεθώ στην θαλπωρή των αγαπημένων μου linux. Ο συγκεκριμένος υπολογιστής έχει μία .... "ιδιαιτερότητα" να το πω, για την οποία κανένας δεν φρόντισε να ενημερώσει. Για αυτόν τον λόγο θα τους πάρει και θα τους σηκώσει. Κι επειδή το παίζουν πάπιες τώρα. Μακριά από windows, βλάπτουν σοβαρά την υγεία. :)

@ zaphod: Μπραντμπερίζω και παραμιλώ! :p

Σαφώς, για αυτό κι έβαλα το "απλήρωτοι". Είναι και τακτική τους, όμως, οι κακές υπηρεσίες (ουσιαστικά κακές, όχι αγενείς) και τα κακά προϊόντα. Γιατί φίλε μου οι υπολογιστές είναι βιομηχανία τρισεκατομμυρίων. Ακριβώς γιατί έχει δομηθεί έτσι ώστε να γεννά συνέχεια ανάγκες. Κι αν είσαι εκτός αυτής της λογικής, βρίσκουν 1002 άλλους λόγους για να σου βγάλουν το μηχάνημα άχρηστο μετά από ένα διάστημα. Κι άλλα πολλά.

Εδώ και μήνες προσπαθώ να στρώσω έναν φίλο μου-αστέρι από τα λίγα πανελλαδικά στους υπολογιστές να φτιάξουμε ένα εκτεταμένο άρθρο για την εν λόγω βιομηχανία κι όλο μου ξεγλιστράει επειδή είναι πηγμένος. Πού θα μου πάει όμως... Φιλιά!

@ neropistolero: Οι εικόνες με τον παππού πολύ φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια θα ανήκουν στον μύθο. Και για τους επόμενους μπορεί και στην λήθη. Στην ερώτηση του παππού ποτέ δεν ξέρω τι να απαντήσω. Συνήθως του λέω ότι υπάρχουν τόσοι άνεργοι διαφημιστές που κάτι πρέπει να κάνουν κι αυτοί...Το ίδιο είμαι αναγκασμένοι να απαντήσω και σε εσένα... :)

@ auburn kate: Κατερινιώ, το ΙΝΚΑ έχει πάει για βρούβες τώρα τελευταία. Όταν μαζευτούν κάποτες μπορεί να τους ενημερώσω. Για τον Συνήγορο του Πολίτη δεν παίζει. Εκτός ότι δεν μιλάμε για δημόσιο δεν έχω καμία όρεξη να μπλέξω με άλλο ένα αμφιβόλου ποιότητος και αισθητικής "όργανο" το οποίο δεν μπορεί να κάνει τίποτα... Τα γνωρίζω όλα αυτά. Διάθεση δεν έχω να περνάω όλη μέρα στα τηλέφωνα και να μιλάω με 100 ηλιθίους και 500 άσχετους. Φιλιά!

@ ο δείμος του πολίτη: Όποτε ανηφορίσεις ενημέρωσε. Καλοκαιράκι ο μπακαλιάρος σου θα σε περιμένει. :)

@ krotkaya: Η γνώση κάνει την διαφορά Κροτ. Πάντα και παντού, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Και τα αρχίδια, όμως, κάνουν όλα τα υπόλοιπα. Χωτίς αυτά παίρνεις την γνώση σου αγκαλιά και κλαίτε τα χαμένα λεφτά. Όμως αρνούμαι.

Για αυτό και φροντίζω να μου φυτρώνουν κάθε φορά που τους μιλάω κάτι @ρ...ι@ να -και μετά γίνεται χαμός. Αν μη τι άλλο, νιώθω υπέροχα να τους κάνω να μην ξέρουν από πού τους ήρθε. Άσε που σύντομα η εκδοχή του Κωστή θα είναι πραγματικότητα. Τα έχω πάρει σου λέω, δεν θα μείνει έτσι αυτό. Φιλιά!

@ pussy galore: Και η ανατροφή, και η αξιοπρέπεια, και η δεξιότητα και 100 άλλα πράγματα καλή μου. Όμως όταν πέφτεις σε τοίχο απελπίζεσαι. Θα πέσει, πού θα πάει. Τσιτσιμπύρα σταθερά στην Κέρκυρα -δεν εγκαταλείπουμε ποτέ τις αγαπημένες μας συνήθειες!!! Και το μαρκάντε το λατρεύω, και μόνο για την ιδιαιτερότητα της προσφώνησής του! Σε φιλώ συντοπίτισσα!

@ roadartist: Έχω ξαναπεί για τις θηλειές. Και τα περιτυλίγματα. Από ασφυξία μας βλέπω να πηγαίνουμε... Καλό απόγευμα! :)

@ φλύαρος: Έχω βασικές ενστάσεις στο κατά πόσο δεν σκύβουν κεφάλι οι Κερκυραίοι. Ευρωπαϊκότεροι όλων μας -κατάρα κι ευχή της ιδιαίτερης ιστορίας τους- μια χαρά έχουν αφομοιώσει όλα τα σκατά που τους σερβίρουν. Προσποιούμενοι και τους τρελλούς έτσι, για να έχουμε να παινευόμαστε ότι είμαστε και διαφορετικοί.

Η μαγεία της Κέρκυρας είναι αλλού. Σε κάτι νόνες και παππούδες μικρών χωριών, σε παραλίες χιλιομέτρων που το μόνο που αντικρύζεις είναι η αδριατική, μέσα σε δάση παρθένα. Κι όχι στην κουτοπονηριά κάθε λογής τουριστοπρεζάκια εμπόρου του νησιού - κολλητού κάθε μεγαλο(ή μικρο)παράγοντα. Ούτως ή άλλως, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να μου το χαλάσει. Είναι πολλοί μικροί για να συγκριθούν με την μαγεία που τους περιβάλλει. Σε φιλώ και καλησπέρα!

subir said...

Είχα 98 λόγους να σε θεωρώ και εγώ ξεχωριστή κατά το Niemandsrose ευαγγέλιο.Μετά το σχόλιό σου για το LIFO και αυτό που διάβασα εδώ βρήκα και τους άλλους 2.Δεν μου μένει παρά να σε κάνω add και μόνιμο πελάτη. Απλά ένα πολύ μεγάλο χαμόγελο με ταυτόχρονο κλεσίμο ματιού, ως τη μικρότερη ένδειξη σεβασμού προς τα εσένα.Και αν νομίζεις ότι στα λέω έτσι αυτά, ρώτα την έταιρη κυρία (του κανενός το ρόδο).Να 'σαι πάντα καλά.

Anonymous said...

Aν αυτός που εξυπηρετεί τον πελάτη δεν είναι πρώτα άνθρωπος και μετά πωλητής πως να φερθεί σωστά ?

Παλικάρι ο παππούς, να τον χαίρεστε :D

patsiouri said...

Καλώς το κορίτσι! Συμφωνώ με τους από πάνω, βάλε τη δικηγόρο σου να τους παρει ΤΩΡΑ!
Όσο για τον παππού, τώρα στις γιορτές που θα τον δείς, ένα γλυκό φιλί και πες του πως είναι της μόδας τα τελευταία 20 χρόνια οι άνθρωποι να περιπλέκουν τη ζωή τους...μαλλον για να μη βαριούνται!

Άκης Καπράνος said...

Είναι μη αναστρέψιμη αυτή η πορεία. Νομίζω. Τουλάχιστον εδώ. Για όσο ακόμη η γνώση θα είναι δύναμη, φαντάζομαι...

Pan said...

Καλημέρα.

Μήπως τελικά και εμείς την άγνοιά μας είναι που πληρώνουμε;

Ή μήπως ότι μερικές φορές είμαστε περισσότερο ευγενείς από ότι πρέπει;

Όσο αφορά στον παππού, υποκλίνομαι.

ο δείμος του πολίτη said...

Λέω να περιμένω της Εργατική Εστία και τα όνειρα που χαρίζει στους ασφαλισμένους απλώχερα. Αφού θα κόψουν τη σύνταξή σου (σε 30 χρόνια από σήμερα), ας πάρω τώρα καμία εκδρομή που προλαβάινω και τα λέμε καλοκαιριάζοντας.

demetrat said...

Εκεί ποντάρουν κιαυτοι.
Οι μανατζαραίοι που λέει και κάποια φίλη.
Στο απρόσωπο και το πολυπληθές του πράγματος.
Με ένα δικηγόρο,προσωποποιείται σιγουρότατα.Γιατί όπως ξέρεις, δεν είναι αυτονόητο όταν έχεις δίκιο να διακαιώνεσαι.
Όοοοχι.
Πρέπει να μάθεις τον τρόπο να το διεκδικείς , αλλιώς , το χάνεις.
Η αλήθεια είναι πως μόνοι μας σηκώσαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας.
Ακόμα κιόταν εμείς εδώ κράζουμε και φωνάζουμε για τα παλιά μπακάλικα που χάνονται ,
γιά τις διαπροσωπικές σχέσεις που χάνονται,
γιά την καλημέρα που χάνεται,
πάλι στο Μαρκάτο θα τη βγάλουμε.
Γιατί είναι πιό βολικό.
Αυτό το βόλεμα,θα πληρωθεί πολύ άγρια.
Άμα θέλουμε ,άμα θέλετε ,εσείς που είστε και πιό νέοι και πιό μάγκες από μας, ξεκινήστε το πράμμα απ την αρχή.
Κι εμείς να σας ακολουθήσουμε.
Ακόμα υπάρχουν " μπακάλικα ".
Και μεις ψάχνουμε για αρχηγούς.
Ο παππούς.
Η αλήθεια είναι πως δε μοιάζει κερκυραίος.
Καμάρωσέ τονε όσο μπορείς,πέρνα μαζί του όσες ώρες μπορείς,
και κάνε διακοπές μαζί του όποτε μπορείς ,
κιόποτε δε μπορείς.
Αφού έχεις τέτοιο θησαυρό στά χέρια σου, δόστου και συ την ευτυχία να σέ έχει και κείνος.
δήμητρα.

υ.γ καλά , όλη η δυτική ελλαδα μαζεύτηκε εδώ κατά λάθος;))
άρε κάρμα....

demetrat said...

προς Φλύαρον.
Δυστυχώς κάνεις πολύ μεγάλο λάθος.
Έχει δίκιο η Μαργαρίτα.
Οι κερκυραίοι , εκτός απ αυτους τους μερικούς που περιγράφει εκει σε κάτι ορεινά της βόρειας κέρκυρας, είναι οι χειρότεροι τσανακογλύφτες που έχω γνωρίσει ποτέ.
Οι πρώην άρχοντές και οι προύχοντές τους είχανε κάποτε μιά κουλτούρα, την οποίαν θεώρησαν πως πέρασε
αυτονόητα και στη δική τους συλλογική τους μνήμη.
Αμ δε.
Οι ίδιοι λένε πως η κέρκυρα το μοναδικό ελάττωμα που έχει, είναι πως κατοικείται από κερκυραίους.

δ.

νατασσΆκι said...

Καλά θα κάνεις να μην τους αφήσεις έτσι - "βάρα" τους από όπου και όσο μπορείς, μαργαριτούλα! Η ιδέα με το δικηγόρο πιάνει, πάντως, δοκιμασμένο ;)
(αν κάναμε όλοι έτσι, θα είχαν "φύγει" από καιρό ή τουλάχιστον θα είχαν βάλει μυαλό.)

Στον παππού, τα σέβη μου - τι άλλο να σου πω; τυχερή που τον έχεις!
:)

ritsmas said...

καλημερα Μικρό μου. Ο,τι έχει απομείνει από τον αυθεντικό Ελληνα, τον περήφανο Ελληνα που λεγαμε παλιά.
κανακεψε τον όσο μπορείς.
ευχες πολλές για τις γιορτές
θα λειψω Λονδινο τα χριστούγεννα.
νασαι παντα καλά. Μετα τις γιορτές θα περάσει και το κειμενάκι σου
ριτς

Φλύαρος said...

Συγνώμη που δευτερολογώ. Το τοπίο έχει μια άλλη αίσθηση αρχοντιάς που δεν την βλεπεις αλλού, τώρα για το αν και κατά πόσο η αρχοντιά υπάρχει και στους ίδιους τους Κερκυραίους αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Είδα κάποια δείγματα πολιτισμού στους ανθρώπους στο πολύ λίγο διάστημα που ήμουν στο νησί. Ίσως όμως είμαι αθεράπευτα ρομαντικός και είδα ό,τι ήθελα να δω στην Κέρκυρα.

patsiouri said...

Καλές γιορτές μικρή, στο νησί ελπίζω, φιλάκια!!!!!!!!!!!!!!

Unknown said...

Έπραξαν άψογα πολλοί προλαλήσαντες για το δίκιο που έχεις.
Γιατί εγώ, ως συνήθως, έχω με ευδαιμονία κολλήσει στην τόσο γοητευτική σου συγγραφομουρμούρα.

Που αυτή τη φορά μου έφερε και απρόσκλητες μυρωδιές ευτυχισμένης παρελθούσης παιδικότητας (ξέρεις τώρα εσύ, αυτά λέγαμε και πριν) από ένα χωριό της Λακωνίας.
Που τώρα κάνει καστανοπανηγύρι διαφημισμένο στις εφημερίδες....

industrialdaisies said...

@ subir: Καλωσήρθες κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έχει γράψει κι ευαγγέλιο η ανεκδιήγητη; :p Στείλε λινκ να το δω. Πολλά φιλιά.

@d1af: Ο οποιοσδήποτε, αν δεν είναι πρώτα από όλα άνθρωπος δεν έχω καταλάβει πώς διάολο μπορεί να προσφέρει... Καλωσήρθες.

@ patsiouri: Πατσιουράκι, δεν θα τον δω. Δουλειές και η ανάγκη για πολύ ύπνο και ξεκούραση θα με κρατήσουν εδώ. Νομίζω ότι οι άνθρωποι περιέπλεκαν πάντα τη ζωή τους. Κι όταν δεν το έκαναν ήταν γιατί ήταν από μόνη της πολύ πολύ δύσκολη και μπλεγμένη. Ζμουτς!

@ άκης καπράνος: Η ουσιαστική γνώση είναι ικανή να σώσει τα πράγματα Άκη. Για όσο θα είναι δύναμη η επίφαση γνώσης θα έγραφα εγώ για να συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου.

@ pan: Σαφώς πληρώνουμε την άγνοιά μας. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να έχουμε γνώση σε όλα όσα μας κυκλώνουν. Για αυτό υποτίθεται ότι οδηγούμαστε, αν δεν έχουμε φτάσει ήδη, στην εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης. Δυστυχώς αυτή μάλλον δεν περνάει με τέτοιον τρόπο ώστε να είναι παιδεία.

Και η ευγένεια θεωρώ ότι είναι βασικό προτέρημα. Δεν θα την θυσίαζα για κανέναν απαίδευτο αγενή που νομίζει ότι τα κατάφερε... Φιλιά!

@ ο δείμος του πολίτη: Εστία και ξερό ψωμί. Καλοκαίρι λοιπόν...

@ demetrat: Το να σωθεί ό,τι υπήρχε στο παρελθόν δεν είναι αυτοσκοπός. Συμφωνώ μαζί σου ότι η άκριτη πορεία μέσα σε όσα λανσάρουν δεν θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και οι μπακάληδες στην εποχή τους αντίστοιχοι μεγαλοκαρχαρίες ήτανε. Σημασία έχει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα από κριτική σκοπιά. Καλωσήρθες! 

@ νατασσάκι: Η μία πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας λέει ότι ο Έλληνας είναι δικομανής. Ακόμα και για την καραμέλα του θα μηνύσει όποιον μπορεί. Από την άλλη κάποια πράγματα είναι απαράδεκτα. Κι ενώ στο παρελθόν έχω αφήσει πάρα πολλά να περάσουν, γιατί πιστεύω ότι δεν μπορείς να προσπαθείς να κάνεις κάποιον να αλλάξει, αυτήν την φορά τα έχω πάρει. Για την αγένεια, την κουτοπονηριά, την καρμιριά και την αδιαφορία τους. Θα σας ενημερώσω! Σε φιλώ πατατάκι! 

@ ritsmas: Να περάσεις υπέροχα Ριτσάκι, η Αγγλία είναι πανέμορφη ό,τι εποχή κι αν είναι. Φιλιά!

@ φλύαρος: Να μεταλογείς (κατά το «δευτερολογώ», «τριτολογώ» κλπ) όσο θες φλύαρε. Καταλαβαίνω από πια οπτική το αντιλήφθηκες. Κι όντως στο νησί υπάρχει βαθειά ριζωμένη μία κουλτούρα αλλιώτικη. Για αυτό και είναι κρίμα που τόσο εύκολα την ξεχνούν οι Κερκυραίοι και μπλέκονται με έναν σωρό που ποτέ του δεν είχε την δυνατότητα να ζήσει τόσο άνετα και τόσο «κουλτουριάρικα» όσο αυτοί. Σε φιλώ.

@ ilias dimopoulos: Ηλία, αγαπημένε μου φίλε, διαχρονικά ταγμένη στην μελαγχολία και την γαλήνη της νοσταλγίας καταλαβαίνω τι λες... Άσε δε που, κατά κάποιον τρόπο (θα στα πω από κοντά), είμαστε και κοντοχωριανοί... Πιο πολύ από όλα όμως σε σένα βρίσκω την ζεστασιά του ανθρώπου που αγκαλιάζει την μουρμούρα, την βλέπει αλλιώτικα (τρυφερά και καλοπροαίρετα) και σου χτυπά καθησυχαστικά τον ώμο. Σε ευχαριστώ για αυτό. Φιλιά.

subir said...

subiriusnet.blogspot.com Με το καλό να σε δούμε από το "μαγαζί".Πέρνα πρώτα να πάρεις ένα "μελομακάρονο" (άμα μπεις θα καταλάβεις...)να σαι καλά.

Marina said...

Προ ολίγων μηνών αγόρασα νέο laptop γιατί το παλιο πέθανε. Πήγε ο άντρας μου και "μίλησε" με τους πωλητές του πλαισίου, τους εξήγησε τι θέλουμε, κλπ, κλπ. και τι δεν θέλουμε π.χ.vista . Υποτίθεται ότι το πακέτο που μας έδωσαν ήταν άψογο. Μέχρι τη Δευτέρα. Που μου έστειλαν ένα αρχείο σε powerpoint. Και που διαπιστώσαμε ότι ναι μεν στο πακέτο περιλαμβάνετο το pps αλλά στη πραγματικότητα δεν υπήρχε. Πέσανε τηλέφωνα, παράπονα, φωνές και πολλές αναμονές "σας συνδέω σε ένα λεπτό, μιλάει..πάρτε αργότερα" Εκεί που όλοι ήταν μελιστάλαχτοι ξαφνικά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να με πετάξουν έξω, ή τουλάχιστον να σκάσω και να μη φωνάζω τόσο δυνατά.

Τα πτυχία που αποκτήσαμε και ο κόσμος που καλούμεθα να ζήσουμε αφομοιώνοντας το life style του μας κάνει να φαντάζουμε σαν μουλάρια με σέλα και χάμουρα αλόγου.Η κοινωνία, μας εκπαιδεύει αλλιώς. ΜΕ το πρώτο όμως στραβοπάτημα φαίνεται το άξεστο μουλάρι μέσα μας.