Monday 12 May 2008

Το χρονικό του κλεμμένου χρόνου

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Το πείραμα διεκπεραιώθηκε με ταχύτητα road runner. Μόνο που στο τέλος του ο Αλέξης αισθανόταν σαν το koyote που έφαγε τα μούτρα του στο φαράγγι. Το μόριό του είχε αποτύχει να αντεπεξέλθει στο ερωτικό κάλεσμα του διαδικτυακού πορνό που τώρα τελευταία γέμιζε τις ώρες βαριεστημάρας στο γραφείο. Ούτε ένα ίχνος υγρού, ούτε μία ένδειξη ανόρθωσης. Το κρατούσε εκεί, ανάμεσα στο κατεβασμένο φερμουάρ και το ξεχυμένο πουκάμισο, ξέψυχο και ρυτιδιασμένο παρά την μανιώδη κίνηση της παλάμης του. Ξεφύσηξε βουτηγμένος στην απόγνωση. Κοιτούσε το διάστημα ανάμεσα στα μπούτια του σαν μονοκυτταρικό οργανισμό στο μικροσκόπιο. «Δεν είναι δυνατόν, τι διάολο...» ήταν η πρώτη ημιτελής σκέψη που πρόλαβε να διασχίσει το μυαλό του μετά το σοκ.

Μία τεράστια άσπρη τρίχα πρωταγωνιστούσε ανάμεσα στις υπόλοιπες που περνούσαν πλέον στη θέση του κομπάρσου σε κακόγουστη παράσταση. Πρώτη φορά ο Αλέξης έβρισκε άσπρη τρίχα στο δέρμα του –μία αληθινή άσπρη τρίχα. Άνοιξε το πρώτο αριστερό συρτάρι και έβγαλε το οινόπνευμα, άπλωσε χαρτί κουζίνας και αποστείρωσε τα χέρια του. Αυτό είχαν να το λένε όλοι· ο Αλέξης πάντα έδινε μεγάλη προσοχή στην ατομική υγιεινή. Πολλές φορές σε σημείο υστερίας. Μόνο κατά τη διάρκεια του σεξ ξεπερνούσε κάτι τέτοια θέματα ο Αλέξης δίχως περίσσια περισυλλογή. Η ανταλλαγή βιολογικών υγρών ήταν η αδυναμία του -και η ψύχωσή του γύρω από την καθαριότητα αποδυναμωνόταν εντελώς στη θέα ενός υγρού αιδοίου. Μετά, βέβαια, φρόντιζε πάντα να απολυμάνει κάθε χιλιοστό του εξαντλημένου εργαλείου του με Betadine.

Αυτή τη φορά ο Αλέξης ξέπλυνε τα χέρια του, μάλλον, λόγω νευρικότητας παρά ανησυχίας. Αφού ένιωσε κάθε τρίχα του χεριού του να δροσίζεται από το πέρασμα του οινοπνεύματος, τύλιξε την άσπρη τρίχα στο δείκτη του, πήρε μία βαθιά ανάσα και τράβηξε. Στα κλάσματα δευτερολέπτου που ακολούθησαν πρόλαβε να σκεφτεί ότι ο κλασσικός κινηματογραφικός οπλισμός με θάρρος μέσα από ένα μπουκάλι ρούμι θα ήταν σοφότερη κίνηση. Κοιτάζοντας κάτω την είδε ακόμα εκεί. Λίγο κατσαρωμένη εξαιτίας του τραβήγματος αλλά ανέπαφη. Τα έκλεισε όλα και βγήκε από το γραφείο φουριόζος. «Δημητρούλα, φεύγω. Δεν είμαι καλά. Ακύρωσε τα ραντεβού, βάλτα όποτε νομίζεις, δεν ξέρω...» Δεν πρόλαβε ούτε περαστικά να του ευχηθεί η Δημητρούλα που θα απέμενε τις υπόλοιπες ώρες να βράζει στο κουτσομπόλικο ζουμί της διερωτώμενη τι είχε συμβεί στο αφεντικό της.

Τα ένιωθε να θρυμματίζονται ανάμεσα στο πόδι του και το κάθισμα του αυτοκινήτου κάθε φορά που πατούσε γκάζι. «Πάει, έχω σίγουρα καρκίνο. Θα γίνω ευνούχος, ρε πούστη, από τα τριάντα μου...», μονολογούσε ανεβαίνοντας τη Συγγρού. Σαράντα λεπτά αργότερα κατέβαζε τα βρακιά του στο μπάνιο για να ανακαλύψει ότι οι άσπρες τρίχες ήταν πλέον δύο. Και σαν να μην έφτανε αυτό τα αρχίδια του τού φάνηκαν ζαρωμένα, κρεμασμένα θαρρείς από σκοινί σε κεντρική πλατεία. «Ιδέα μου θα είναι» είπε στον καθρέφτη του σε μία προσπάθεια να ανεβάσει το πεσμένο του ηθικό. Και σε ποιον να μιλήσει, τι να πει; Ότι έβγαλε δυο άσπρες τρίχες και δεν νιώθει καλά; Σίγουρα ο γιατρός του θα του συνιστούσε ψυχίατρο. Κάτι ανάμεσα σε υπερκόπωση, μελαγχολία και ναρκισσισμό θα διαπίστωνε ο άλλος. Σίγουρα. Γείωσε την Πόλυ, «δεν είμαι για έξοδο σήμερα, θα σε πάρω εγώ αύριο», μίλησε με την μαμά του λέγοντάς της πως πνίγεται στη δουλειά και μην τον ενοχλήσει μέχρι να την ξαναπάρει αυτός και αποφάσισε να συγκεντρωθεί.

Φαντασιώθηκε όλες τις γυναίκες που είχαν περάσει από το κρεβάτι του, όλες τις διάσημες που ονειρευόταν να ρίξει από την ηλικία των εφτά, όλες τις πορνοστάρ που είχε παρακολουθήσει να παραδίδουν μαθήματα στο dvd του, όλες τις τσόντες που θυμόταν να τον έχουν διεγείρει. Τζίφος. Ο Αλέξης απέμενε λεπτό το λεπτό όλο και πιο γυμνός, όλο και πιο ζαρωμένος, όλο και πιο ιδρωμένος πάνω στα βαμβακερά του σεντόνια. Ξέβαψε τις τούφες από το κεφάλι του, έβγαλε το μακιγιάζ. Ήταν ο ίδιος Αλέξης που είχε αντικρύσει εκείνο το πρωί στον καθρέφτη του. Αρυτίδιαστος, λίγο αποκαμωμένος από την προσπάθεια και, προπαντός, καλυμμένος με μαύρες τρίχες. Μέχρι τα μεσάνυχτα την έβγαλε γυμνός πάνω στην μπερζέρα. Μετρώντας τις άσπρες τρίχες που ξεφύτρωναν γύρω από το μόριό του σαν τα αυθαίρετα της παραλιακής. «Έχω παραισθήσεις. Σίγουρα. Και ο φωτισμός δεν είναι σωστός.» Γιατί δεν είναι δυνατόν, όπως κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει, μία τρίχα να μεγαλώνει μέσα σε δευτερόλεπτα. Ούτε είναι δυνατόν να ασπρίζουν τα αρχίδια σου μόνο. Γνωστόν.

Μία τη νύχτα οι άσπρες τρίχες δεν μετρούνταν πλέον. Ο Αλέξης βρισκόταν στο έκτο ουίσκι και, από το φόβο του ότι τις βλέπει διπλάσιες από όσες ήταν στ’ αλήθεια, αποφάσισε να αναπαυθεί. Την επόμενη μέρα δεν πήρε στο τμήμα προσωπικού να δηλώσει ασθένεια. Ούτε η Πόλυ έλαβε τηλεφώνημα για να κανονίσουν να βρεθούν. Το τάπερ με τα γιουβαρλάκια που του είχε φυλάξει η μαμά του ξεχάστηκε για μέρες στο ψυγείο της. Τρεις μέρες μετά η αστυνομία έσπασε την πόρτα του διαμερίσματός του μετά από δήλωση εξαφάνισης που υπέβαλε η μητέρα του. Τον βρήκαν ξεσκέπαστο, ανάσκελα πάνω στο κρεβάτι του, με το χέρι του να κρατάει τα αρχίδια του. Τα δάχτυλά του είχαν πνιγεί στις άσπρες τρίχες.

11 comments:

Anonymous said...

…..επίκαιρο σχόλιο…: «…..και πάλιν ερχόμενος…..»…..

…..και…..τον περιμένουν οι ‘’πλανεμένοι’’…..σε δεύτερη παρουσία –του…., λες κι έγινε η πρώτη….,
όμως, μάταια…, που…..για τότε…..μιλούν όλοι –τους…, νααααα…..και…..παραδείγματος χάριν….:
* Ιησούς : «Σας βεβαιώ, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που στέκονται εδώ,
οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, έως ότου ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου
να έρχεται εις την βασιλείαν του» : [Ματθαίος, κεφ. 16, εδ. 28.]….,
* Ιησούς : «Αλήθεια σας λέγω, ότι δεν θα περάσει η γενεά αυτή,
πριν γίνουν όλα αυτά /τα της…..συντέλειας, Κρίσης, βασιλείας του Ιησού,…../ » : [Ματθαίος : 24 : 34.]….,
* Ιησούς : /προς μαθητές του/ : «Σας βεβαιώ, ότι δεν θα προκάμετε να τελειώσετε τας πόλεις
του Ισραήλ έως ότου έλθη ο Υιός του ανθρώπου» : [Ματθαίος : 10 : 23.]….,
* Ιάκωβος : «…..δυναμώστε τις καρδιές σας /ω αδελφοί/, διότι η έλευσις του Κυρίου πλησιάζει» : [Ιακώβου : 5 : 8.]….,
* Ιωάννης : «Και τώρα, παιδιά, μένετε εν αυτώ, ώστε, όταν φανερωθή /ο Ιησούς/, να έχωμεν θάρρος
και όχι να στρέψωμεν το πρόσωπόν μας από ντροπή, κατά την έλευσίν του» : [Ιωάννου Α΄, κεφ. 2, εδ. 28.]….,
* Ιωάννης : «.....διότι ο καιρός /της 2ας παρουσίας του Ιησού/ πλησιάζει» : [Αποκάλυψη Ιωάννη, κεφ. 1, εδ. 3.]….,
* Ιωάννης : «Μη σφραγίσης τα λόγια της προφητείας του βιβλίου αυτού,
διότι ο καιρός πλησιάζει» : [Αποκάλυψη Ιωάννη, κεφ. 22, εδ. 10.]….,
* Παύλος : « Όλα δε αυτά που συνέβαιναν εις εκείνους, ήσαν συμβολικά και εγράφησαν διά να νουθετήσουν εμάς,
εις τους οποίους έφθασε το τέλος των αιώνων» : [Παύλου : Προς Κορινθίους Α΄ : 10 : 11.]….,
* Παύλος : «…..καθ’ όσον βλέπετε να πλησιάζη η Ημέρα…..» : [Παύλου : Προς Εβραίους : 10 : 25.]….,
* Παύλος : «Διότι γρήγορα, πολύ γρήγορα θα έλθη ο ερχόμενος
και δεν θα βραδύνη» : [Παύλου, Προς Εβραίους, κεφ. 10, εδ. 37.]….,
* Παύλος : «Έχω πεποίθησιν διά τοτο : ότι εκείνος που πρωτοάρχισε σ’ εσάς καλόν έργον
θα το αποτελειώση μέχρι της Ημέρας του Ιησού Χριστού» : [Παύλου, Προς Φιλιππησίους, κεφ. 1, εδ. 6.]….,
* Πέτρος : «.....Όλα πλησιάζουν προς το τέλος των : [Πέτρου Α΄, κεφ. 4, εδ. 7.]….,
* Πέτρος : «.....οι οποίοι διά της πίστεώς σας φρουρείσθε με την δύναμιν του Θεού διά την σωτηρίαν,
η οποία είναι έτοιμη να φανερωθή κατά τον έσχατον καιρόν»: [Πέτρου Α΄, κεφ. 1, εδ. 5.]….!

Και…..οι δικαιολογίες –τους για τη…..’’δευτέρα’’…..απουσία –του…..άκρως εμπαιχτικές.…,
δήθεν, γιατί…., πριν…..και τότε…., ‘’«θα έπρεπε να φανερωθεί ο αντίχριστος»’’…., που, κι αυτός, απουσίασε….:
* Παύλος : «…..διότι δεν θα έλθη η ημέρα εκείνη /η της δευτέρας παρουσίας του Ιησού/
εάν δεν έλθη πρώτα η αποστασία και φανερωθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας,
/ο αντίχριστος/…..»…..και «Και τώρα ξέρετε εκείνο που τον εμποδίζει ----…..ήτοι, ο αντίχριστος…..----
να φανερωθή /ο Ιησούς/ πριν από τον καιρόν του» : [Παύλου : Προς Θεσσαλονικείς Β΄ : κεφ. 2, εδ. 3…..και 6.]….,
* Ιησούς : /προς τους 12 μαθητές του/ : «Δεν θα μιλήσω πλέον πολύ μαζί σας,
διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου, και δεν έχει επάνω μου καμμίαν δύναμιν,…..» : [Ιωάννης : 14 : 30.]….,
* «Αυτό είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, διά το οποίον έχετε ακούσει ότι έρχεται,
και τώρα είναι ήδη εις τον κόσμον» : [Ιωάννου Α΄ : 4 : 3]….!

Σαφώς…, κι αυτά…, ήσαν…., ατυχή…., σχέδιά –τους…., που, μάλλον, η ‘’Ειμαρμένη’’ θα το αποφάσιζε κι αυτό…,
εξού και…..κανείς –τους δεν ήξερε τίποτα περί του…..πότε της δευτέρας παρουσίας και βασιλείας –του….:
* Ιησούς : «Την ημέραν όμως εκείνην ή την ώραν δεν ξέρει κανείς, ούτε οι άγγελοι εις τον ουρανόν
ούτε ο Υιός, παρά μόνον ο Πατέρας» : [Μάρκος : 13 : 32.]….,
…..ναι…., κανείς –τους…., ούτε και ο…..«σπορεύς»…..«Πατήρ»….:
* Και έλεγε /ο Ιησούς/ , «Η βασιλεία του Θεού είναι σαν να ρίχνη ένας άνθρωπος
τον σπόρον εις την γην, και κοιμάται και σηκώνεται νύχτα και ημέραν και ο σπόρος
βλαστάνει και μεγαλώνει κατά τρόπον που και ο ίδιος δεν ξέρει» : [Μάρκος : 4 : 26, 27.]….,
* Ιησούς : «Ξέρετε όμως τούτο : ότι εάν ήξερε ο οικοδεσπότης ποιαν ώρα την νύχτα
θα ερχότανε ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε και δεν θα άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του.
Διά τούτο και σεις να είσθε έτοιμοι, διότι την ώρα που δεν περιμένετε,
θα έλθη ο Υιός του ανθρώπου» : [Ματθαίος, κεφ. 24, εδ. 43, 44.]….!

Όμως…, δεν ήξερε κανείς –τους…..και περί του…..πού…..(…..στη Βηθανία…..ή αλλού…..)
και περί του…..πώς (…..ξανά, με γέννα…..ή ως ‘’33άχρονος’’ ‘’καταληφθησόμενος’’ από τη Βηθανία…..)….:
* Λουκάς : /δύο άνδρες με ενδύματα λευκά προς αποστόλους/
«Άνδρες Γαλιλαίοι, γιατί στέκεσθε και κυττάζετε εις τον ουρανόν;
Αυτός ο Ιησούς που ανελήφθη από σας εις τον ουρανόν, θα έλθη κατά τον ίδιο τρόπο
όπως τον είδατε να ανεβαίνη εις τον ουρανόν» : [ Λουκάς : Πράξεις Αποστόλων : Κεφ. 1, εδ. 11, 12.]….,
* Ιωάννης : «Ύστερα εφάνηκε ένα μεγάλο σημείον εις τον ουρανόν : Μια γυναίκα /η ‘’Μαρία’’/ ,…..ήτο έγκυος
και εφώναζε από τους πόνους και την αγωνίαν να γεννήση /τον ‘’Ιησού’’/ » : Αποκάλυψη Ιωάννη, κεφ. 12, εδ. 1,2.]….!

…..Εεεεε…., το σούπερ ‘’δούλεμά’’ –τους…..’’ανεπανάληπτο’’…..και, ιδίως, του Πέτρου….:
* Πέτρος : «Ένα πράγμα να μη σας διαφεύγη, αγαπητοί, το εξής : ότι μια ημέρα διά τον Κύριον
είναι σαν χίλια έτη και χίλια έτη σαν μια ημέρα» : [Πέτρου Β΄ : 3 : 8, 9.]….!…..

…..παραμύθια, λοιπόν…., απαραίτητα, κατά το δοκούν –τους…., για τη διαιώνιση της…..εξεξεξουσίας τους….!…..
{…..Κυριάκος Σιμόπουλος : Διανοούμενοι και καλλιτέχνες ευτελείς δούλοι της εξουσίας….::
Γρηγόριος Ναζιανζηνός /…..σε επιστολή του προς τον…..Άγιο Ιερώνυμο…../ ….:
«Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατό περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο.
Όσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται.
Οι πατέρες και οι δάσκαλοί μας δεν έλεγαν πάντοτε τι σκέφτονταν,
αλλά έλεγαν αυτό που τους υπαγόρευαν οι συνθήκες και οι ανάγκες»….,…..
ενώ ο επίσκοπος Συνέσιος, συμπλήρωνε, κι αυτός….: «Ο λαός ζητάει επίμονα να τον εξαπατάς,
αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μ’ αυτόν. Σε ό,τι με αφορά θα είμαι πάντοτε
ένας φιλόσοφος μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για το λαό θα είμαι μόνο ιερέας»….!…..}….!…..

…..Καλό –σας ύπνο…, όσοι…., και καλό –σας ξύπνο…., όσοι….:
Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.siopi.gr
Αποκωδικοποίηση….: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής (ψυχοDNA, ψυχογραφήσεις),
σιωπής (λόγου : άλεξου--ενείκονου--ενκώδικου),…..
Σχηματοποίηση λόγου (‘’ποιημάτων’’ μου), θεογονία, κοσμογονία,…..
Γεια…..

industrialdaisies said...

Νυν απολύεις...

Λυδία said...

και πίστεψες πως μπορείς να παίξεις με τον χρόνο... Εκείνος είναι πιο εύκολο να παίξει μαζί σου... μέσα σε δευτερόλεπτα να σε γεράσει, να σε τελειώσει... έτσι... επειδή τόλμησες...

Καλημέρα!

patsiouri said...

Να πώ το γνωστό???
Οι γριές το λένε συνήθως αλλά τουλάχιστον αναπάυτηκε...
Το εννοώ.

Φλύαρος said...

Δεν ήταν από τα καλύτερα σου! Συγνώμη αν τα λέω λίγο χύμα αλλά το πρώτο μέρος της ιστορίας άφηνε υποσχέσεις για ένα καλύτερο δεύτερο μέρος. Στο πρώτο μας γράφεις ότι η μητέρα του Αλέξη ήταν μακαρίτισα και στο δεύτερο δηλώνει στην αστυνομία την εξαφάνιση του. Είμαι αυστηρός μαζί σου γιατί ξέρω ότι μπορείς να γράψεις πολύ καλύτερα και δεν μου αρέσουν οι κολακείες.

Φιλάκια

industrialdaisies said...

@ λυδία: Νομίζω ότι ο σύγχρονος άνθρωπος περιστρέφει τη ζωή του γύρω από τον χρόνο. Η σχέση του με αυτόν, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζει την ευτυχία του. Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να παίξει με τον χρόνο, ή αντιστρόφως, αν μπορεί μία έννοια όπως ο χρόνος να παίζει μαζί μας. Ξέρω, όμως, ότι η δυτική ειδικά κουλτούρα στηρίζει τις ελπίδες της και την αποδοτικότητά της σε αυτόν.

Εγώ πάλι, μπαίνω σε κατάσταση μόνιμης κατάθλιψης όταν σκέφτομαι τη σχέση μου μαζί του. Ως άτομο, υποθέτω, που το δυτικό πείραμα σε σχέση με τον χρόνο εφαρμόστηκε πάνω του και ξέφυγε από κάθε έλεγχο... Φιλιά!

@ patsiouri: Αχαχαχα, να σου πω τι σκέφτομαι κάθε φορά που το ακούω αυτό από γιαγιάδες; Ότι κάτι πρέπει να πουν κι αυτές για να απομακρύνουν τον θάνατο από τη σκέψη τους. Δεν ξέρω, σκληρό ακούγεται, αλλά αναπαύεσαι όταν μπορείς και να το εκτιμήσεις. Όταν γίνεσαι ένα με το χώμα δεν αναπαύεσαι. Παύεις να υπάρχεις.

Άσε που ο καημένος ο Αλέξης από τι να πρωτοαναπαυθεί; Από την ντεμέκ κρίση μέσης ηλικίας ή από την ντεμέκ κούραση του πενηντάρη; Αχαχα... Ήταν και λίγο μπαγαποντάκος εδώ που τα λέμε... Φιλάκια Πατσιουράκι.

@ φλύαρος: Εννοείται ότι καλά κάνεις και λες την άποψή σου. Καθόλα σεβαστή και δεν παρεξηγούμαι καθόλου. Από την πλευρά μου να πω τα εξής δύο.

α) Μου είπε κι ένας φίλος μου ότι το δεύτερο μέρος τον ψιλοαπογοήτευσε και ότι περίμενε περισσότερα μετά το α' μέρος. Εγώ πάλι, του εξήγησα (και το λέω κι εδώ), ότι ο λόγος που χώρισα το κομμάτι στα δύο ήταν ακριβώς αυτός. Το πρώτο μέρος ήθελα να είναι κάλυψη για τα δικά μου υπονοούμενα σε σχέση με την πραγματικότητα. Το δεύτερο, όμως, το ήθελα καθαρά παραμύθι, να έχει πλοκή κι όχι τόσο παραπομπές στην πραγματική ζωή. Ίσως ήταν και λάθος επιλογή. Ίσως σαν ενιαίο διήγημα να μην φαινόταν τόσο έντονα αυτή η διαφορά.

β) Στο δεύτερο που λες καταλαβαίνω απόλυτα. Στο δικό μου μυαλό, όμως, η επαναφορά της μητέρας ήταν ο όχημα για να βάλω τον αναγνώστη να σκεφτεί πόσα από αυτά που διάβασε είχαν συμβεί στα αλήθεια. Να αμφισβητήσει τη σχέση του Αλέξη με τον χρόνο. Να σκεφτεί μήπως ο Αλέξης όντως παρανόησε την τελευταία μέρα της ζωής του και έπαιρνε φανταστικά τηλέφωνα στον άλλο κόσμο. Μήπως δεν μιλάμε για γεγονότα μίας ημέρας αλλά μίας ζωής... Και ό,τι άλλο θα μπορούσε να γεννήσει συνειρμικά η από το πουθενά επαναφορά ενός χαρακτήρα που τον έχω ξεγράψει από την δεύτερη παράγραφο του κειμένου. (Μην ξεχνάς ότι το δεύτερο κομμάτι βασίζεται όλο στο σουρεάλ σκηνικό του γήρατος ενός μόνο κομματιού του σώματος, και κινείται όλο σε σουρεάλ πλαίσια...) Επίσης μάλλον δεν το έδωσα σωστά.

Ευχαριστώ πάντως για τις παρατηρήσεις. Φιλιά. :)

Φράνσις said...

Εχω μείνει άφωνη μαργαρτιουλι. Δυστυχω΄ς σου γαφω απ΄την κόλαση... εδώ ακ ιτρεις μερες.Ο γαμημενος ΟΤΕ μου στερει το μονο ανθρωπο που λατρευω και μου δινει χαρά.Αιτία; "καλωδιακή βλαβη". Ο χρονος καλό μου νικιέται μονο με την αγάπη, ή τουλάχιστον μας δίνει την πιο πειστική ψευδαίσθηση ποτι νικιέται...γιατι δε νικιέται τελικά.Το μονο αφθαρτο είναι η φθορά.:((((( [μου λειπουν τ σχόλια σου, γιατι εχεις εξαφανσιτεί γαμωτο;] Να προσεχεις.

Kwlogria said...

ΟΚ! Το πήρα σερί! Ήταν σούπερ! Φιλάρες κοριτσάρα μου!! :)))))))))))

Zaphod said...

Απρόσμενο αλλά ενδιαφέρον :)

fish eye said...

παρα πολυ μου αρεσε..αχ αυτη η χρονοφοβια..αχ..

φιλι μαργαριτα μου

Ονειροφερμένος said...

..ο άνθρωπος δε γερνάει.. ο χρόνος τον ακολουθεί μα δεν τον φτάνει.. η ψυχή ωριμάζει.. πνευματική ωμότητα..