HOLLYWOOD
Το λαϊκό ρομάντζο
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα Οι ήρωες ερωτεύονται κεραυνοβόλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα χα χα χα χα χα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα ΩΧ! ΟΧΙ, χώρισαν; μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα χα χα χα χα χα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Αυτός την περιμένει με ανθοδέσμη και δαχτυλίδι,
αυτή λέει πως δεν γίνεται να είναι μαζί γιατί την
κεράτωσε με την καλύτερή της φίλη, αυτός κλαίει
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα Παντρεύονται
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER... (ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ) (90 min.)
Time for action
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα BANG! Πάει ο ένας μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα BANG! Πάει κι ο άλλος μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα Καραμπόλα φλεγόμενων-αυτοκινήτων-που-πετάνε-στον-αέρα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα Ο ήρωας έχει πιαστεί αιχμάλωτος μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα Ο ήρωας είναι ο πιο έξυπνος και την γλιτώνει,
την πατάει συνήθως ο χιουμορίστας πολυλογάς
μαύρος στη θέση του, ο ήρωας παίρνει προαγωγή
και άδεια για να πάει στη Χαβάη διακοπές με την έτσι.
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER... (ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ) (93 min.)
Εξωγήινων απόβασις
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
(lazer) Πάει ο πρώτος μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Οι φοβεροί Αμερικανοί επιστήμονες οργανώνονται
για να εξολοθρέυσουν την απειλή μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Οι γενναίοι Αμερικανοί στρατιώτες πολεμούν με τους
αιμοσταγείς εξωγήινους, αποδεκατίζονται όλοι εκτός
από τον ήρωα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Ο ήρωας παίρνει την secret formula και εξολοθρεύει
τους αιμοσταγείς εξωγήινους 3 δευτερόλεπτα πριν
το τέλος του κόσμου μπλα μπλα Ρίχνει και το κορίτσι
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER (ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ) (110 min.)
Τα πολεμικά έπη
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Η πολεμική πρόκληση μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Ξεκινούν οι γενναίοι να πολεμήσουν μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Σκοτώνονται μερικά καλά κομμάτια, λυπάται ο θεατής,
θυμώνει κι άλλο, το ηθικό της ομάδας είναι πεσμένο
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα Πετυχαίνει σημαντική στρατηγική νίκη
το στρατόπεδό μας μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Τελική μάχη, οι στρατιώτες μας τα δίνουν όλα ώσπου
αποδεκατίζουν τον οχτρό μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Επιστρέφουν νικητές στην ελεύθερη πατρίδα όπου
τους περιμένουν ισάριθμες πανέμορφες παρθένες.
(Εναλλακτικά, αντί των δύο τελευταίων στροφών έχουμε:
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Είναι φανερό ότι υστερούμε αριθμητικά, ο οχτρός
προσφέρει πλούτη και χαρέμι μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Δεν υποκύπτουμε, πολεμάμε για το φιλότιμο, χάνουμε
αλλά η χώρα μας σώζεται τελικά από τον από-μηχανής θεό
και το όνομά μας γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία)
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER (ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ) (120 min.)
Κοινωνικόν αόριστον ανάγνωσμα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Η ηρωίδα δουλεύει σαν σκυλί και το αφεντικό είναι γουρούνι
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Έχει κατάθλιψη γιατί δεν έχει γκόμενο και το μαλλί
της έχει μείνει στα 80's μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Αποκτά μία και μοναδική φίλη, αυτή της δείχνει τα
κομμωτήρια και τα μίνι, κάνει ασκήσεις θάρρους μπροστά
στον καθρέφτη της μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Στην πρώτη ευκαιρία την λέει στο αφεντικό της μπροστά
στον διευθύνοντα σύμβουλο, του τρώει την δουλειά αλλά
παρόλα αυτά λυπάται γιατί κατά βάθος τον γουστάρει
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Τον συναντά σε μπαρ να πίνει για να ξεχάσει, τον
περιθάλπτει και την άλλη μέρα ξυπνάνε στο κρεβάτι
γυμνοί
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Τον ξαναπροσλαμβάνει, σε άλλο τμήμα αυτήν τη φορά,
και αποφασίζουν να συζήσουν μπλα μπλα μπλα μπλα
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER (ΚΛΑΠ ΚΛΑΠ) (89 min.)
Συμπέρασμα: Ο κινηματογράφος, εκτός από Τέχνη ενίοτε, είναι και μια ανθηρότατη βιομηχανία. Ακολουθώντας βασικές συνταγές συνεχίζει να πλουτίζει από την τσέπη του αδαούς θεατή ο οποίος αναζητά μια όαση χαλάρωσης χωρίς να χρειάζεται να αγωνιά για την τελική έκβαση. Κυρίως, πρέπει να φεύγει ανάλαφρος και σίγουρος ότι είδε κάπου τον εαυτό του στο πανί. Κάντε τώρα την αναγωγή και σε ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να είναι η βιομηχανία του θεάματος, ή έρχεται σε επαφή με αυτήν, αποκωδικοποιήστε την συνταγή κι ας καταλάβουμε όλοι μαζί τι σκατά μας σερβίρουν...
69 comments:
"αποκωδικοποιήστε την συνταγή κι ας καταλάβουμε όλοι μαζί τι σκατά μας σερβίρουν..."
το θέμα είναι ότι αρκετές φορές μπαίνουμε στη διαδικασία να τα φάμε...
καλό Σαββατοκύριακο, γλυκιά μου!
Χα χα χα!!! Φαντάζομαι δε θα ήταν περισσότερο βαρετό το να γράψεις τόσες φορές "μπλα", από το να δεις τις συγκεκριμένες ταινίες...
Γενικώς λοίπουν τα καλά σενάρια και έχουμε πήξει στις συνέχειες, τα σίκουελ, πρίκουελ, τετράκουελ κ.ο.κ.
Καλό Σαβ/κο κ απο μένα κοπελιά!
Δεν κάνουμε κι εμείς καμία, να βγάλουμε κανένα ευρουλάκι? :))
........μπλα μπλα μπλα μπλα .......
...........πα πα πα πα πα ......
ωχ...........ωχ......
ωχ...........ωχ.......
και αλλάζουμε το μενού!!!
ποτέ μην τρώτε κάτι που δεν σας αρέσει.
Πολύ το γούσταρα .....Φιλιά
Δε μου λες καλά όλα αυτά, οργισμένη μου μαργαριτούλα, αλλά δεν κάνεις το κόπο να μας πεις κι από ένα πρότυπο των σκατών που εξιστορείς;
Έτσι για να μην είσαι safely αόριστη και να μπορώ και να σου ορμήξω άμα είναι...
@ σπύρος σεραφείμ: Εντάξει Σπύρο μου, δεν θα το παίξω και πολύ κακιά... Ας τα φάμε πού και πού, γνωρίζοντας όμως ότι τρώμε τυποποιημένες αηδίες με υψηλά λιπαρά και χαμηλή περιεκτικότητα σε θρεπτικά συστατικά κι όχι συνταγή σπιτική με αγνά υλικά! Σε φιλώ και πολύ καλό Σαββατοκύριακο! :)
@ πόντιος πιλάτος: Εεεεεεεπ, που είσαι εσύ τόσο καιρό; Ε; Ε; Χαχαχα, μπα δεν ήταν, και χρονικά αν το δεις οι ταινίες αυτές μου έχουν φάει πολύ πολύ χρόνο (ναι, ναι, ξέρω η κουλτούρα κουλτούρα αλλά και η μαλακία μαλακία).
Πάντως τα σενάρια και οι καλές ταινίες δεν λείπουν, είναι γύρω μας! Αρκεί να παίρνουμε τα πόδια μας και λίγο πιο μακριά από το κοντινότερο cineplex! Καλό Σαββατοκύριακο! :)
@ ladybug: Έχω κάτι σενάρια στο συρτάρι, αλλά μας βλέπω για πολλές ντομάτες... Προτείνω τη σύσταση συγγραφικής ομάδας που θα αναπαράγει τις αναφερθείσες, και λίγες ακόμα, συνταγές για σίγουρη επιτυχία!! :)))) Φιλί!
@ fatale: Οι ταινίες αυτές είναι αυτό που λέω εγώ "ταινίες-πασατέμπο". Παρόλο που δεν μου αρέσει, θα έλεγα προς το καθόλου, όταν θες να σκοτώσεις λίγη ώρα, γιατί σου περισσεύει βρε αδερφέ!, τρως πακέτα!! Καλό Σαββατοκύριακο εκεί στα βόρεια!! (ζηλεύω!)
@ ilias dimopoulos: Χαχαχαχα, Ηλία, σε περίμενα. Λέω δεν μπορεί, θα αρπαχτούμε με τον Ηλία! Χαχαχαχα!!!
Λοιπόν, φεύγω τρέχοντας και ασθμαίνοντας για μάθημα (και παρουσίαση εργασίας) στη σχολή. Μετά θα πάω να πιω τα ούζα μου γιατί το σοκ θα είναι μεγάλο... Βραδάκι, όμως, προς ξημερώματα, θα έρθω πάλι να απαντήσω γιατί πολύ με τρελλαίνει να διαφωνώ για ταινίες!!!! :)))))
Τεράστιο φιλί μέχρι το βράδυ!
Βήμα 1ο: Αντικαθιστούμε το μπλα με χαχα.
Βήμα 2ο: Αντικαθιστούμε τις ατάκες.
χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα πέθανα στο γέλιο σου λέω χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα πόσο δίκιο έχεις χαχα χαχα χαχα χαχα
χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα απίστευτο post χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα μα γιατί με λένε Χάχα; χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα ωπ μια κουράδα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα χαχα τι ωραία χαχα χαχα
Το παραπάνω ήταν σύντομο υπόδειγμα hollywoodιανής υπερκομωδίας - η ταινία που πάντα θα έχει λίγα σκατά επειδή κάποιος τους έχει πει ότι είναι πολύ αστείο και γουστάρουμε να τα βλέπουμε γιατί πεθαίνουμε στα γέλια! Σκέψου τις τελευταίες 658 κομωδίες που βγήκαν από αμερικάνικο στούντιο και θα δεις ότι όλες είχαν σεκάνς που κάποιος χαίζεται ή λούζεται με σκατά ή του φεύγει κλανίτσα και πάντα, μα πάντα γελάμε!
Και όπως συμβαίνει με όλα αφου αυτά βλέπουμε αυτά θα παράγονται. Shows for the masses!
Αχαχαχαχαχαχα! Μόλις μου θύμισες το λόγο για τον οποίο έπαψα να πηγαίνω σε holywoodιανές ταινίες!
Χα, χα! Κριτική ματιά με τόσο χιούμορ! Μακάρι οι κριτικοί ταινιών να είχανε τον τρόπο σου να μας τα λένε.
Η λακαμία είναι ότι πουλάνε(!).Σαν τα fast food,ξέρεις ότι θα φας σκατά,αλλά τρως.
ησυχια.μην ξυπνησουμε τον κοσμο.τι ειναi αυτα που γραφεις;
axaxaxaxaxaxaxaxaxax!!!!!!
ax my dear!!!! inspiration i see is flying!!!! πολυ χαιρομαι γιαυτο!!!
παααααρα πολυ well put!!!! (και το γεγονος που παντα κλαιω με αυτες τις βλακειες τι σου λεει industrial daisies μου???? im a sucker i know.... :))))
"Ακολουθώντας βασικές συνταγές συνεχίζει να πλουτίζει από την τσέπη του αδαούς θεατή ο οποίος αναζητά μια όαση χαλάρωσης χωρίς να χρειάζεται να αγωνιά για την τελική έκβαση"
Καταρχήν γιατί αδαούς κι έπειτα γιατί είναι κακό αυτό; Δηλαδή εννοώ γιατί αν είναι κακό να δεις μια ταινία που δεν θα έχει να σου προσφέρει τίποτα στο πολτιστικο και πολιτισμικό σου υπόβαθρο;
Δεν διαφωνώ ότι - κυρίως οι αμερικανιές - είναι ορίσμένες απίστευτες σούπες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν βγει αριστουργήματα, όπως επίσης ότι κι ο ευρωπαϊκός κιν/φος - που θεωρείται πιο... κουλτούρα- συχνά συναγωνίζεται τα πιο δυνατά υπνωτικά! Ας μη γενικεύουμε και κυρίως ας μην την πέφτουμε σε κάποιον που πληρώνει το εισιτηριάκι του για να ξεσκάσει ένα δίωρο.
(Μιλάω και βιωματικά)
Merci!
(πρώην dimosthenis)
"Ακολουθώντας βασικές συνταγές συνεχίζει να πλουτίζει από την τσέπη του αδαούς θεατή ο οποίος αναζητά μια όαση χαλάρωσης χωρίς να χρειάζεται να αγωνιά για την τελική έκβαση"
Καταρχήν γιατί αδαούς κι έπειτα γιατί είναι κακό αυτό; Δηλαδή εννοώ γιατί αν είναι κακό να δεις μια ταινία που δεν θα έχει να σου προσφέρει τίποτα στο πολτιστικο και πολιτισμικό σου υπόβαθρο;
Δεν διαφωνώ ότι - κυρίως οι αμερικανιές - είναι ορίσμένες απίστευτες σούπες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν βγει αριστουργήματα, όπως επίσης ότι κι ο ευρωπαϊκός κιν/φος - που θεωρείται πιο... κουλτούρα- συχνά συναγωνίζεται τα πιο δυνατά υπνωτικά! Ας μη γενικεύουμε και κυρίως ας μην την πέφτουμε σε κάποιον που πληρώνει το εισιτηριάκι του για να ξεσκάσει ένα δίωρο.
(Μιλάω και βιωματικά)
Merci!
(πρώην dimosthenis)
Εγώ πάλι νομίζω ότι το μοντέλο της αρχαιοελληνικής τραγωδίας επιζεί αξεπέραστο στο σύγχρονο αμερικανικό σινεμά: στην αρχή της ταινίας ο πρωταγωνιστής διαπράττει την ύβριν (κερατώνει τη γυναίκα του, ξεχνά παλιούς φίλους, προδίδει την εμπιστοσύνη οικείων και εν γένει αντιδρά με λάθος τρόπο στο σωστό πάντα πρόβλημα). Στη συνέχεια - στο κύριο μέρος της ταινίας - λούζεται τις συνέπειες, μετανοεί και έρχεται στο τέλος η κάθαρση.
Almoldovar
mpla mpla mpla mpla mpla mpla mpla xwis apotelesma mpla mpla mpla mpla
Έχω δει αμέτρητες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, είμαι μουρλός με αυτές. Δεν μπορείς να φανταστείς το γέλιο που έκανα με την περιγραφή σου! Οι περισσότερες είναι έτσι ακριβώς!
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Είμαι παιδί του Hollywood! Χαχα
Πέρα από την πλάκα, έχεις δίκιο στο ότι μας σερβίρουν Fast Food Movies και θέλουν να μας πείσουν ότι τρώμε σπιτικά. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι περισσότεροι έμαθαν τα σκουπίδια ως καλά και ενώ δε δοκιμάζουν τα σπιτικά τα βρίζουν και από την άλλη αν ποτέ τα δουν δε θέλουν να πειστούν ότι είναι καλύτερα. Βέβαια εμείς των σπιτικών (εκτός από την Ευρωπαϊκή και την Ασιατική κουζίνα υπάρχουν και σπιτικά Αμερικάνικα) τρώμε και κανένα fast food (ποτέ όμως στο ίδιο το μαγαζί καλύτερα να περιμένεις λίγο καιρό για το delivery) αλλά ελπίζω να έχουμε γνώση του τι μας σερβίρουν.
Οι βιομηχανίες ακολουθούν παντού την ίδια τεχνική, γιατί στον κινηματογράφο να είναι διαφορετικά; Εφ’ όσον έτσι επιτυγχάνεται το κέρδος και με ένα τυποποιημένο κόστος, μηδαμινό σενάριο, αόρατη σκηνοθεσία και κάποια φίρμα ηθοποιό για να βάλουμε το ληγμένο στη βιτρίνα και να το πουλήσουμε ως φρέσκο. Η αποχή δεν έκανε πότε καλό οπότε καλύτερα ενημερωμένοι καταναλωτές και ας είναι και σκέτο pop corn.
Τσαχπίνα, με γονάτισες στο γέλιο. Here's looking at you kid.
Με φωναξατε; Μου ειπαν οτι καποιος εδω εχει δει στη ζωη του πολυ Χολιγουντ και φλιπαρε το μυαλο του...
Με τιμη,
Ο Θεραπευτης σας.
ΥΓ Ααααχ! Καιρο ειχα να το πω αυτο...!
@ ilias dimopoulos: Ηλία μου, γύρισα μετά από τα ουζάκια και τώρα είμαι σε πολύ καλή κατάσταση. Σου χρωστάω απάντηση. Έχουμε και λέμε.
Ρομάντζο: Princess Diaries, Serendipity, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα.
Action/Adventure: Indiana Jones, Mr. and Mrs. Smith, 60 seconds μπλα μπλα μπλα μπλα.
Alien: Independence Day, Men in Black μπλα μπλα μπλα μπλα.
Πολεμικά έπη: Saving private Ryan, Pearl Harbor, Troy, μην πιάσω δε παλαιότερα έπη Spartacus μπλα μπλα μπλα (τα βλέπουμε κάθε Πάσχα, τα ξέρουμε πια απέξω).
Κοινωνικές (whatever): Working Girl, Stepmom, whatever μπλα μπλα μπλα μπλα... Περιμένω κίτρινη κάρτα ή το έσωσα; :))
@ 2σχ2: Χαχα, απίστευτο comment. Σκεφτόμουν να βάλω και την κωμωδία αλλά αυτή κι αν είναι ό,τι να'ναι. Άσε που για εμένα δεν αντικαθίσταται το «μπλα» με το «χα», άντε στην καλύτερη με το «να» (=φάσκελα).
Ακριβώς for the masses, κι εκεί έρχεται εμένα η αντιπάθεια γιατί πλέον δεν μιλάμε για τέχνη. Κρίμα, πουφ!, έσκασα τώρα... :))
@ pan: Κράτα γερά ε; Μην σε δω σε κανένα cineplex, βούκινο θα σε κάνω! Φιλί! :)
@ anasazi: Λες έτσι να γλιτώναμε από φλύαρες σοφιστείες μερικών; Μπα, αυτό δεν είναι κριτική, εξυπνάδες έγραψα κι εγώ! Άσε που η κριτική, στα καλά της, μπορεί να προάγει την Τέχνη και να ανοίγει μάτια και μυαλά... Φιλιά!
@ sitofkris: Εντάξει, αν φας καμιά φορά δεν θα πεθάνεις κιόλας! Αν τρως συνέχεια από την άλλη γίνεσαι «Supersize me» και το μυαλό σου τιγκάρει στο λίπος!! :)
@ fuzzy burlesque: Όχι, φαντάζεσαι δηλαδή να παίζει το Mega κι ο ΑΝΤ1 Παζολίνι, Φελλίνι και Σία αντί για Αρναούτογλου; Χιχιχιχι, σσσσσσσς! :))
@ tzotza: Όχι καλή μου, u r not a sucker. Είναι έτσι μελετημένη η συνταγή που να σε χτυπήσει κάπου (κατάκαρδα, κατακούτελα...) No worries, έχεις αντίμετρα εσύ! :)))
@ dimosthenis syriopoulos: "Αδαούς" γιατί έχει την ψευδαίσθηση ότι μπροστά στα μάτια του θα εκτυλιχθεί κάτι πρωτόγνωρο αλλά γνωστό συνάμα. "Αδαούς" γιατί ο μέσος θεατής θεωρεί πως στο σινεμά, τέτοιου είδους, έρχεται σε επαφή με την τέχνη, γιατί αυτόματα ό,τι ονομάζεται ταινία συγκαταλέγεται στον κινηματογράφο άρα η μετάφραση σε «τέχνη» γίνεται αυτόματα.
Κάτι, όμως, του οποίου η συνταγή και η παραγωγή είναι μαζικά και προς μαζική κατανάλωση δεν μπορεί να είναι τέχνη, λείπει η πρωτοτυπία. Είναι για τον ίδιο λόγο που ο Φοίβος δεν είναι καλλιτέχνης.
Όταν, λοιπόν, όλος αυτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στην τέχνη και το αστικό θέαμα-θέαμα για τις μάζες αποκρύπτεται, γιατί αποκρύπτεται από τις εταιρίες, ο θεατής στην ουσία πληρώνει εισιτήριο για να παρακολουθήσει τηλεόραση σε μεγάλο πανί, για να το θέσω απλοϊκώς.
Ο κινηματογράφος, ασφαλώς, αναλύεται στην βιομηχανία του και στο περιεχόμενό του. Το δεύτερο μπορεί να τον κάνει τέχνη, το πρώτο μαζικό θέαμα. Όλες αυτές οι ταινίες λοιπόν συμπληρώνουν το δεύτερο με βάση έτοιμες φόρμες ώστε το πρώτο να το σπρώξει επιτυχώς μαζί με μάρκες αναψυκτικών και ποπ κορν.
Όσο το γιατί μένω σε αυτο, ουσιαστικά γιατί λέω ότι είναι κακό... Αν θες σφύριξε φάουλ, όμως εφόσον μπορείς να βλέπεις τέχνη σε αυτόν τον χώρο ό,τι στον καταστρέφει σε χαλάει. Σε χαλάει ακόμα περισσότερο όταν οδηγεί στις πολυεθνικές και άρα στην ομοιομορφία κι άρα στην προαγωγή του μαζικού θεάματος ακόμα πιο έντονα κι άρα στην περιθωριοποίηση καλλιτεχνών...
Στην δεύτερη παράγραφό σου δεν αντιλέγω, πώς θα μπορούσα άλλωστε; Είναι σαφές νομίζω ότι ένα χιουμοριστικό κείμενο τραβάει λίγο στα άκρα το περιεχόμενο, αυτό δεν σημαίνει πως καλές και κακές ταινίες δεν γυρίζονται παντού. Απλά στο Hollywood είναι τυποποιημένα καλές ή κακές σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και δεν την πέφτω σε όποιον θέλει να ξεσκάσει. Απλά θα έπρεπε να το ονομάσουμε κάπως αλλιώς όλο αυτό το σύνολο, ή κάπως αλλιώς τις ταινίες που ξεφεύγουν από αυτό. Με χαλάει να λέγονται και τα δύο «κινηματογράφος»... Καλωσήρθες! :))
@ gerasimos: Μην σε ακούσει ο γερο-Αριστοτέλης θα φρικάρει. Αυτό που περιγράφεις δεν είναι η αρχαία τραγωδία. Σίγουρα, όμως, είναι η τραγωδία του θεατή σήμερα. Φιλιά! :))
@ lazinio: Διευκρίνιση: Ο ύστερος Αλμοδόβαρ είναι αυτό που περιγράφεις. Για τον πρότερο θα μαλλιοτραβηχτούμε, στο λέω! :))
@ r2-d2: Καημένο μου, ψάχνεις να βρεις του συγγενείς σου σε έναν γαλαξία far far away, μετά από τόσα χρόνια; :pppppppp Καλό Σαββατοκύριακο!!
@ vsls: Συμφωνώ, όπως τα λες συμφωνώ. Ε, ως προς την ενημέρωση δεν με καίει και πολύ να φάω όλο το καλαμπόκι μου σαν καλή κότα, αλλά πού και πού βόσκω κι εγώ! :))
@ άκης καπράνος: Να γελάμε πότε πότε, ε Άκη; Ε, και με τόση σαβούρα η θα αυτοτιμωρηθείς όπως ο Οιδίποδας ή θα ρέψεις στο γέλιο! Σε ευχαριστώ πολύ! :))
@ the therapist: Θεραπευτά μου, σώσε με! Ζέστη και διάβασμα με σπρώχνουν επικίνδυνα προς Hollywood και κινδυνεύω! :ppppp
Μιας που πήγα κι εγώ για ουζάκια μετά την εκπομπή, λέω κάτσε να δω τώρα τι παίζει και ζαλίστηκα από τα μπλα μπλα μπλα! :)
Ίσως το έγραψα λίγο λάθος περί ενημέρωσης. Δεν εννοώ να μαθαίνουμε όλες τις γεύσεις καλαμποκιού που θέλουν να μας σερβίρουν, αλλά όταν το επιλέξουμε, εις γνώση μας, να μπορούμε να καταλάβουμε από που προέρχεται και τι θέλει να μας προσφέρει. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε τις μετέπειτα καταγγελίες για διατροφή κακής ποιότητας!
ΥΓ. Μην γίνουμε όμως εθελοντικά supersize πειραματόζωα, γιατί μετά δεν βρίσκεται δίαιτα!
Καλημέρα μαργαρίτα!
Πωπω... πτυχιακή στην κοινωνιολογία έκαμες; Δύσκολα θα σου ξαναπάω κόντρα...
:))
Όσο για τα καλωσορίσματα, σε ευχαριστώ και πάλι, αλλά τα έχουμε ήδη πει.
(Είπαμε πρώην dimosthenis. Τώρα με ονοματεπώνυμο...)
Δείτε λίγο Αγγελόπουλο για αποτοξίνωση-έτσι,για να μην έχετε καθόλου και το μπλα-μπλα... :)
Καλή σου μέρα!
βιομηχανική μαργαρίτα απλώς είπα ότι ως μοντέλο σεναρίου ή πλοκής η αρχαία αθηναϊκή (σωστότερα) τραγωδία παραμένει αξεπέραστο. Και επιζεί στις καλύτερες ταινίες, είναι αυτό που μας κάνει να τις παρακολουθούμε μέχρι τέλους. Άλλωστε η 'μίμησις' αποτελεί κομμάτι του ορισμού της τραγωδίας. ;-)
Καλα τα πας ... εχεις πιασει το νοημα ..
Αν ομως θελεις να τα δεις λιγο διαφορετικα συστηνω τις κατωθεν ταινιες . Δες τες !!!
1. la hain
2. old boy
3. das experiment
psit!!!κοιτα και στα comments στο προηγουμενο σου post φιλενδα μου!!im the last one there..last but not least!!!
καλημερα!!!(και να πινεις πολλα υγρα τωρα με την ζεστη και το διαβασμα..μιλαει η 'μαμα' μεσα μου τωρα..λες να την γλυτωνες???χιχιχι!!!)
φιλια!!!!
Δυστυχώς κάποιες φορές είναι και τα fast food νόστιμα. Το θέμα είναι να μπορείς να τα ανταγνωρίσεις. ΜΠΟΡΕΙΣ;;;;;
Πω πω κουκλάρα μου με τίποτα δεν το 'σωσες, το φοβόμουν αυτό.
Μερικά που είπες τα θεωρώ μια χαρά - και καλά ο Σπάρτακος θεωρώ ότι δεν το είπες ή μίλησε το άγιο ούζο.
Μ' αρέσεις όμως κι έτσι πολύ...
@ archimidis p.: Δεν φταίνε τα μπλα μπλα Αρχιμήδη μου, τα ουζάκια φταίνε! :)) Ελπίζω να περνάς υπέροχο Σαββατοκύριακο!
@ vsls: Ε, έτσι εντάξει. Συμφωνώ! :)))
@ dimosthenis syriopoulos: Χαχα, όχι Δημοσθένη μου, καμία σχέση με κοινωνιολογία. Να είσαι καλά (με ονοματεπώνυμο όμως δεν σε είχα καλωσορίσει,ε; ;)) )
@ kyriaz: Ποιητή μου, γύρισες!! :) Μου λείπει ο "Μελισσοκόμος", όταν βγει και αυτό σε DVD θα τα έχω δει όλα. Και εννοείται πως ο Αγγελόπουλος δεν έχει σχέση με μπλα μπλα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν καταφέρνει να κουράσει πολλούς. Εγώ ανήκω σε αυτούς που τον συμπαθούν έως λατρεύουν για ορισμένες ταινίες του. Μπορεί, όμως, να γίνει και πολύ κουραστικός για συγκεκριμένους λόγους...
@ gerasimos: Εγώ πάλι την αρχαία τραγωδία, κατά τον Αριστοτέλη υποθέτω εννοούμε, αδυνατώ να την δω παρά μόνο σε ελάχιστες ταινίες. Η "μίμησις" πάλι σε αυτήν δεν είναι μια μίμηση τυχαίας πράξεως...
Άσε σου λέω, είναι τεράστια συζήτηση. Αυτό που βλέπουμε συχνά είναι το δράμα, όχι η τραγωδία. Στο μόνο που πλησιάζουν είναι στο "μέγεθος εχούσης". 90 λεπτά είναι ο αριθμός που κερδίζει. :)
@ nikosmihalakis: Τις γνωρίζω Νίκο, πολύ καλά μάλιστα. Κι άλλες πολλές. (Διόρθωση: το σωστό είναι "La Haine", ήτοι "το μίσος" για όποιον δεν το ξέρει και θέλει να ψάξει αυτήν την ταινία). Καλωσήρθες.:)
@ tzotza: Λατρεμένη μου, το είδα τώρα. never the least! Πολλά υγρά, καφέδες που είναι και διουρητικό για να σηκώνομαι από καρέκλα να ξεμουδιάζω!! :))
@ the torch: Ε, υπάρχει κάποιος που να μην αντιλαμβάνεται την προτηγανισμένη πατάτα από την βιολογική; Δεν νομίζω... :)
@ ilias dimopoulos: ΑΧΑΧΑΧΑ!!!!! Ηλία, απαπα, δεν το περίμενα από εσένα... Μην μου πεις, το "Serendipity"; :ppppp
Α, και για να παίξουμε blogοξύλο, που με φίλους το απολαμβάνω πάρα πολύ, το "Spartacus"... Το εννοούσα!!!! (Δεν χαμπαριάζω από ποτά, πώς βγαίνει το διάβασμα;)
Να' σαι καλά βρε Ηλία μου, ευτυχώς που φτιάχνουμε ωραίες παρέες εδώ μέσα!! :))
χαχαχα
Καταπληκτικο ποστ.
Μπραβο Daisy.
ζερο.
Λοιπον...
εχεις εμπνευση εσυ.
Ξαναηρθα ...χαχαχα
ζερο.
@ zero: Εμείς οι καημένοι που έχουμε απομείνει Αθήνα έχουμε λαλήσει τελείως!!!!
Με ούζα και ανεμιστήρα άντε μήπως κάνουμε κάτι και την βγάλουμε! Χαχαχαχαχα!!
Ααααααααααααα, έτσι τα γράφουν τα σενάρια;;; Να μην το ξέρω τόσα χρόνια...! Τώρα που ξέμεινα από δουλεία, να βάλω μπροστά, λες;
Καλησπέρα ;)
Πόσο δικαιο εχεις!Να τα αναφέρεις πιο συχνα αυτά για να ξυπνήσει ο κόσμος και να καταλάβει πως καθε χρόνο γελάει με τα ιδια πραγματα που του σερβίρουν, χωρίς να το καταλαβαίνει,εξαιτίας της πλύσης εγκεφάλου που του κάνουν τα ΜΜΕ προωθώντας του πάντα τις ίδιες ανούσιες ταινιες.
Με δίχασες πάντως από τη μία Αγγελόπουλο και μετά λες ότι εννοείς τον Spartacus θα κάνω πως δεν το άκουσα όπως ο Ηλίας γιατί αλλιώς...
Έχω την εντύπωση πως και ο Μελισσοκόμος έχει κυκλοφορήσει. Εννοείται πως ο Teo ποτέ δε με κούρασε το αντίθετο μάλιστα...
Ο Gabriel Byrne τα είχε χαρακτηρίσει ως McMovies σε κάποια του συνέντευξη. Δε ξέρω κατά πόσο ο όρος ήταν δικός του, αλλά είναι πολύ πετυχημένος.
Πάλι καλά που υπάρχουν και μερικοί που το ίδιο πιάτο, στο σερβίρουν αλλιώς.
Στην υγειά σου...(κάτι για ούζα διάβασα γι αυτό :p)
o κινηματογραφος και οχι μονο..ασε και μολις γυρισα απο μια ταινια θριλερ..εκει να δεις σερβιρισμα!!
Γνωρίζοντας την αδυναμία που έχεις στους διαφημιστές ξέρεις τι σκέφτηκα;
Περιοδικό Το λαϊκό ρομάντζο – Έτσι είσαι γυναίκα.
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα διαφημίσεις μπλα μπλα μπλα διαφημίσεις διαφημίσεις διαφημίσεις
μπλα διαφημίσεις μπλα μπλα διαφημίσεις μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα και καταλήγουν σε μπλαδιαφημίσεις, μπλαδιαφημίσεις, μπλαδιαφημίσεις, μπλαδιαφημίσεις
:)
Μπαίνω σε διαβάζω βγαίνω, ξαναμπαίνω σε ξαναδιαβάζω ξαναβγαίνω και πάντα σκέφτομαι το ίδιο πράγμα: οι ηλικίες μερικές φορές είναι γεμάτες απο ιστορίες που με ένα μαγικό τρόπο μοιάζουν να επαναλαμβάνονται, μια συνταγή που δεν μπαγιατεύει, ακόμα και εάν τα υλικά μοιάζουν διαφορετικά.
Με λίγα λόγια στο δικό σου το πανί κάποιες φορές βλέπω να προβάλλονται εικόνες απο το δικό μου έργο.
Καλό σου βράδυ μικρή
Ε! χμ! εδειξα τα επιδοξα σεναρια σε φιλο παραγωγο (εχω κι εγω τις γνωριμιες μου)και ζητα ραντεβου για να του δωσεις τα αποκλειστικα δικαιωματα. Βλεπει μεγαλες εμπορικες επιτυχιες. Μονο αν γινεται να χωσεις καπου μεσα στα σεναρια και καποιον ετοιμοθανατο γιατι πουλαει λεει πολυ!!!!!!!!!
Το Serendipity μου αρέσει και μένα.
Όσο για τα Ιντι δεν το συζητάω...
@ natassaki: Ωχ, καλή μου, ξέμεινες κι εσύ; Ας κάνουμε κάτι όλοι μαζί βρε παιδιά, ας φτιάξουμε το ελληνικό Χολυγουντ (το λ διαβάζεται παχύ)! Φιλιά!!! (Άσε, σου λέω, με οδηγίες γράφονται...)
@ το φτυαράτσι: Καλό μου, το καταλαβαίνει, δεν είναι ηλίθιος... Τον ρόλο της πλύσης τον εντοπίζω όχι τόσο σε αυτό όσο στο ότι κλείνουν οι ορίζοντες, περιορίζονται οι ανάγκες και ομαδοποιούνται τα γούστα... Καλωσήρθες!
@ vsls: Προχθές που το ζήτησα τελευταία φορά δεν είχε έρθει ακόμα... Όσο για τον Σπάρτακο... Ήμαρτον!!! :pppp
@ siddharta: Πολύ έξυπνο, όντως... Χικ! (Στην υγειά μας ρε, καλοκαίριασε!!)
@ φεγγαροαγκαλιασμένη: Θρίλερ,ε; Χμμμ, ΜΠΟΥ! φιλιάαααααααα!
@ paneris: Χαχαχαχα, οι αδυναμίες δεν μένουν κρυφές! Μόνο που έκανες λάθος γλυκέ μου! Έτσι πάει:
Διαφημίσεις, διαφημίσεις, διαφημίσεις,
διαφημίσεις, διαφημίσεις, διαφημίσεις,
διαφημίσεις, διαφημίσεις, μπλα, μπλα,
διαφημίσεις, διαφημίσεις, διαφημίσεις,
διαφημίσεις, μπλα, σεξ, σεξ, μπλα, διαφημίσεις... :)))
@ νερίνα: Πολύ όμορφη σκέψη Νερίνα μου, εκεί κρύβεται και το γιατί μπορούν τόσοι άγνωστοι να συννενοούνται. Μόνο που η ζωή είναι αρκετά πρωτότυπη για να μας ξαφνιάζει και να δημιουργεί. Το Hollywood από την άλλη... σπανίως!
@ tolitsa: Χαχαχαχαχα, το έχει πιάσει το κόλπο! Λοιπόν, προτείνω μελλοθάνατο με ένεση στην έρημο γιατί τόλμησε να πάει σε παραγωγό του Hollywood με σενάριο τύπου Φελλίνι!!!! Εκεί μπλέκει μαφία α λα L.A. και μία ανεξάρτητη εταιρία διανομής... Άσε σου λέω, το έχουμε! (Ντομάτες δέχομαι να μου πετάτε μόνο βιομηχανικές, μπορώ και τις απορροφάω καλύτερα!) :)))
@ άκης καπράνος: Άσε Άκη, το Serendipity το είδα σε περίοδο μεγάλης κούρασης και μπουχτίσματος και μου άρεσε περισσότερο από άλλα του είδους, για αυτό και το θυμάμαι... Όσο για τον Indiana, λέω κι εγώ «πώς δεν μου την έπεσε κανείς μέχρι τώρα;» Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως στα γενέθλια των έξι μου χρόνων ζητούσα για δώρο μαστίγιο, και κατάλαβες ποιος ήταν υπεύθυνος!!
Έχω διαβάσει το ποστ σου από την Παρασκευή, όμως πριν σχολιάσω ήθελα να κάνω ένα πείραμα. Είδα λοιπόν την ταινία Premonition (υποθέτω ότι θα μεταφραστεί ως Προαίσθημα) με την "πιο κλισέ δεν γίνεται" Σάντρα Μπούλοκ και το "πιο κλισέ δεν γίνεται" σενάριο "η πίστη και η αγάπη νικούν ακόμα και τον θάνατο, ενώ το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, την ίδια στιγμή που αξίζει να πιστεύεις στο μέλλον και να προσπαθείς ακόμα και όταν όλα φαίνονται μάταια, την ώρα που η πραγματική αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, ενόσο μπορεί η ρουτίνα να προσπαθεί να σκοτώσει τον έρωτα αλλά στο τέλος αυτός (ο έρωτας ντε) νικά, καθώς......... μπλα μπλα που θα έλεγες κι εσύ.
Όλα καλά και μαζί σου, μόνο που όταν τελείωνε η ταινια εγώ έκλαιγα και μετά πήγα στον άντρα μου και τον αγκάλιασα (πράγμα που θα έκανε τους παραγωγούς πολύ υπερήφανους) και το χειρότερο: του είπα ότι πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να δει την ταινία, διότι είναι πολύ συγκινητική κ.λπ.
Τι θέλω να πω με όλα αυτά:
Κλισέ δεν είναι οι ταινίες που δημιουργεί -προς μαζική κατανάλωση, συμφωνώ σε αυτό φυσικά- κατά κύριο λόγο ο Αμερικανικός κινηματογράφος.
Κλισέ είναι η ίδια η ζωή.
Ή μήπως, έχεις την εντύπωση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζουν την τρομερά ενδιαφέρουσα, τρομερά ανατρεπτική και τρομερά περιπετειώδη ζωή; Ακριβώς επειδή δεν την ζουν, θέλουν να την "ζουν" μέσα από το πανί και δεν βρίσκω -πλέον- τίποτα κακό σε αυτό. Άσε που και το κλισέ καμιά φορά μπορεί να είναι ενδιαφέρον. Παραθέτεις, ας πούμε, την ταινία "Κος και Κα Σμιθ" στη λίστα σου. Εγώ βρήκα πολύ ενδιαφέρον (ομολογώ τη δεύτερη φορά που την είδα) το πώς σαρκάζει το γάμο και τη σχέση δύο ανθρώπων, που τυχαίνει να είναι το πιο σέξι ζευγάρι του κόσμου, τυχαίνει να είναι επαγγελματίες δολοφόνοι, με τρομερά ενδιαφέρουσα αι άκτιβ ζωή, κι όμως όταν ο σύμβουλος γάμου τον ρωτάει πόσο συχνά κάνουν σεξ μέσα στην εβδομάδα, εκείνος απαντά: "Το Σαββατοκύριακο μετράει;"
Ο κινηματογράφος είναι βιομηχανία ονείρων και βιοτεχνία ποιότητας.
Για να κλείσω το σχόλιο και να μη γίνει βαρετό, και τα δύο χρειάζονται.
ώπα ώπα μισό λεπτό..
βασική ένσταση, πώς μπορείς έτσι αβίαστα να δηλώνεις ότι ο Φοίβος δεν είναι καλλιτέχνης; Όπως οι μοναχοί που αντιγράψανε για αιώνες γραφές και ό,τι μπορείς να φανταστείς αυτός ο μοναδικός "αρτίστας" αντιγράφει τα σκατά του με εκπληκτική πιστότητα. Και το ότι έχει γίνει σημείο αναφοράς σφραγίζει την αξίας του. Σεβασμό λοιπόν παρακαλώ..
όσο για την ελιτιστική άποψη της τέχνης προς μαζική κατανάλωση θα διαφωνήσω όχι ως προς το αποτέλεσμα αλλά ως προς την κατεύθυνση. Εννοώ ότι τό ότι "ό,τι απευθύνεται προς ένα πλήθος κόσμου δεν είναι τέχνη" δεν με βρίσκει σύμφωνο. Το πρόβλημα είναι ότι το μεγάλος πλήθος κόσμου πλέον δεν αντιλαμβάνεται την τέχνη. Είναι κουρασμένο από το δρόμο και τα σκατά που τρώει και απλά θέλει να κλειδώσει την πόρτα και να ανοίξει την τηλεόραση. Και από εδώ πηγάζει και το πολύ ωραίο και διασκεδαστικό σου ποστ, καθώς η κοινωνία πλάθει τους ανθρώπους αλλά και το αντίστροφο. Έτσι λοιπόν αναρωτήσου ΓΙΑΤΙ ισχύει απόλυτα αυτό που λες; Και γιατί στην Αμερική τόσο πολύ; Το σύστημα έχει κάνει φανταστικά καλά την δουλειά του τα τελευταία 50-60 χρόνια και έχει φέρει τον κοσμάκη στο σημείο ακριβώς που ήθελε να τον φέρει. Το σινεμά είναι δυστυχώς άλλο ένα μέσο-θύμα για αυτό, εξού και ο χαρακτηρισμός του ως τέχνη θέλει μεγάλη προσοχή.
παρόλα αυτά για να μην το αναλύσουμε τόσο γιατί είναι και αργά αυτή είναι η γενικότερη κατηγορία των τελευταίων ετών στις ηνωμένες πολιτείες (με μικρά)
random τίτλος *
random διάρκεια όσο βγει
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
τέλος, αδιάφορα συναισθήματα, και ορισμένοι προσπαθούν να θυμηθούν τι είδαν
...οι χαρούμενοι θεατές αποχωρούν ευχαριστημένοι που το κεφάλι τους ξεκουράστηκε από το 19ωρο δουλειάς που μόλις πριν έκλεισαν πριν έρθουν στο αριστούργημα και συνεχίζουν τον κοινωνικό προβληματισμό που πυροδότησε η ταινία:
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
ποιος κερδίζει;
πι.ες. μιλώντας για σινεμά και τέχνη προτείνω ανεπιφύλακτα το le testament d´Orphee του Jean Cocteau (με κεφαλαία)
καληνύχτες και καλά κουράγια στη μάχη με τη Δευτέρα σε όλους
@MariaDedoussi: λόγω συγχρονισμού δεν είχα διαβάσει το σχόλιό σου όταν έστειλα το δικό μου. Πολύ πολύ καλό σχόλιο, αρκετά κοντινό σε αυτό που εννοούσα αλλά δεν κατάφερα να μην φλυαρήσω.. αλλά είναι τόσο κρίμα που είναι τόσοι που πιστεύουν ότι είναι τόσο αλήθεια αυτό.. "Κλισέ είναι η ίδια η ζωή"..
Πολύ έξυπνο ποστ!
όμως... αφού για κάποιο μεγάλο διάστημα είδα πολλές σινεφίλ ταινίες και σνόμπαρα όλα αυτά που γράφεις , μια νύχτα είπα δε γ...ται θα βάλω τη κλασική συνταγή νουμερο ταδε , την χαζοχαρούμενη αμερικανιά , τι να σου πω , καιρό είχα να περάσω τόσο ωραία με ταινία και να κοιμηθώ και σα πουλάκι μετά.
Πάντως να γράψεις και τα κλισέ των 'κουλτουριάρικων" γιατί και εκεί υπάρχουν !
δυστυχώς στην εποχή μας η λύση για να βγάλεις λεφτά είναι 'ακολουθώ την συνταγή' (και ας την έχει γράψει κάποια Αμερικάνα Βέφα)
ελπίζω να μην πιάσεις τον εαυτό σου να κάνει το ίδιο στην δική σου δουλειά ID
Το Αμερικανίζειν (μπορεί να) εστίν μυρηκάζειν, αλλά φέρνει λεφτά στα ταμεία.
Και τι λες εσύ . . .
Είναι γνωστή η συνταγή για οικονομική επιτυχία στο Χόλυγουντ. Λίγη τσόντα, λίγη ή πολύ βία -ανάλογα- και καμία παράτα κοινωνικού ενδιαφέροντος. Επιχειρήσεις είναι και μάλιστα πολυεθνικής σημασίας, εσύ τέχνη περιμένεις καλή μου;
Υπέροχο post.
Ζαλιστηκα απ΄το πολύ μπλα-μπλα. Δεν ξερω αν πρεπει ν' ανησυχώ που φετος είδα πολλές ταινιες παλι, ποιοτικες κατα τη γνώμη μου αλλα δεν μπορώ να τις θυμηθώ!!! Λες να εχω Αλτσχάιμερ; Καλημερα μαργαριτουλα και προσοχή στα λιπάσματα!!
Μαρία Δεδούση: 12 πόντοι. Και για το σχόλιο και για το κινηματογραφικό κριτήριο,
I.D μου το Κος και Κα Σμιθ είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο αλλά λίγο... κρυμμένο για να αρέσει σε περισσότερους.
Δυστυχώς και για να "χάσει" εσένα.
@ mariadedoussi: Μαρία μου, είναι στον καθένα πώς βλέπει την ζωή. Εγώ για παράδειγμα θα προτιμούσα να μου λες ιστορίες για τα παιδιά σου παρά να δω 15 αμερικανικές παραλλαγές. Για αυτό και διαφωνώ ως προς το κλισέ της ζωής. Ακριβώς επειδή μας έχουν πείσει ότι αν δεν είμαστε οι «rich and famous» ή αν δεν γνωρίζουμε τον έρωτα στις πιο απίθανες συνθήκες είμαστε καταδικασμένοι σε βαρεμάρα συμβαίνει αυτό που περιγράφεις.
Το κείμενο που ανέβασα δεν υποστηρίζει ότι είναι κακό να «συγκινείσαι» με τέτοιες ταινίες, ούτε μου είναι δύσκολο να δω το πού οφείλεται αυτό. Και παρερμηνεύθηκε πάρα πολύ το κείμενο σε αυτό το σημείο. Δεν την πέφτω σε αυτούς που τους αρέσουν αυτές οι ταινίες. Σχολίασα ουσιαστικά έναν ολόκληρο βιομηχανικό μηχανισμό που τις παράγει, ο οποίος δεν μένει μόνο σε αυτό που έγραψα, δηλαδή σενάρια με οδηγίες συγγραφής. Προχωρά και παραπέρα, οδηγίες για θεματολογία ανάλογα με το πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό γίγνεσθαι... Για αυτό, ξαναλέω, δεν κατακρίνω τον κόσμο που τις βλέπει κι ενδεχομένως του αρέσουν. Παρουσιάζω απλώς την βιομηχανική εκδοχή του σινεμά, μία πλευρά της τέλος πάντων.
Όσο για το «Mr. & Mrs. Smith»: δεν είναι ότι περνούν απαρατήρητα αυτά που σημειώνεις. Όμως σε μία ταινία, όπως και σε κάθε είδους έκφραση, υπάρχει ένα βασικό νόημα το οποίο θες να περάσεις, όποιο κι αν είναι αυτό (ακόμα κι αν έχει να κάνει με το να σοκάρεις κι όχι απαραίτητα με μια εσωτερική ιδέα). Όταν λοιπόν στην μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας λανσάρονται άλλα πράγματα κι όχι αυτό που λες εσύ, το οποίο είναι προς τιμή σου που το εντόπισες, και η ταινία φωνάζει ότι για άλλους σκοπούς γυρίζεται ε, τότε κι εγώ δεν θα θεωρήσω την συγκεκριμένη ταινία επιτομή της σύγχρονης κριτικής στην αποξένωση των ζευγαριών αλλά διαφημιστική καμπάνια των δύο «ωραιότερων» ανθρώπων στον πλανήτη και κάποια πράγματα ακόμα.
Και γιατί; Γιατί το ίδιο θέμα θα το βρω, έξυπνα, ευαίσθητα, ευφάνταστα ανεπτυγμένο σε άλλες ταινίες... Και δεν γίνεται να τα βάλω όλα στο ίδιο τσουβάλι. Γελάς με κάποιες ατάκες της ταινίας, αλλά όσο επιδερμικά έχουν αντιμετωπίσει οι σεναριογράφοι το θέμα άλλο τόσο επιδερμικά γελάς κι ασχολείσαι κι εσύ με αυτό.
Η πρότασή σου για την βιομηχανία και την βιοτεχνία του κινηματογράφου μου άρεσε πολύ. Ακριβώς γιατί δείχνει την ουσία. Η μαζοποίηση και η κατεύθυνση των παραγόμενων «ονείρων», προτύπων και πάει λέγοντας. Αυτό συζητάμε. Δεν κατηγορώ τον κόσμο που τα βλέπει, και δεν βγάζω και τον εαυτό μου απέξω. Και το άλλο που συζητάμε είναι να διαχωρίζουμε την βιομηχανία από την Τέχνη. Μεγάααααααλη συζήτηση, 100 posts δεν φτάνουν.... Καλή εβδομάδα!! :))
@ p.: Για τον Φοίβο, που τέλος πάντων ούτε και με ενδιαφέρει -σαν τυχαίο παράδειγμα αναφέρθηκε, αν θεωρήσω ότι κάνεις πλάκα, καλώς. Αν πάλι δεν κάνεις... Και μόνο το παράδειγμα με τους μοναχούς το οποίο εσύ αναφέρεις απαντά στο γιατί δεν είναι καλλιτέχνης.
Επίσης, αυτό περί του κοινού το έπιασες λάθος... Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι ό,τι απευθύνεται προς μεγάλο κοινό δεν είναι τέχνη. Ό,τι παράγεται μαζικά με πατέντα για να καλύψει μαζικές ανάγκες ισχυρίστηκα ότι δεν είναι τέχνη. Το αν αυτό είναι ελιτίστικο ας το κρίνει ο καθένας, ποσώς με απασχολεί. Ας σκεφτούμε όμως ότι έτσι και το σήμα της Coca Cola είναι τέχνη ή το σήμα της Nike. Κι όπως όλοι ξέρουμε αυτό είναι trademark και προστατεύεται από το νόμο για τα σήματα, βιομηχανική ιδιοκτησία και δεν συμμαζεύεται. Άρα, πριν γίνουμε όλοι τόοοσο ανοιχτόμυαλοι και σχετικιστές, γιατί αυτό βολεύει, όπως βολεύει και να ισοπεδώνουμε τα πάντα σε καιρούς που η υπαγόρευση πέφτει βροχή, ας σκεφτούμε το αποτέλεσμα αυτής της ισοπέδωσης και σχετικισμού πού μας οδηγεί.
Απόλυτα δεν ισχύει αυτό που λέω, το γνωρίζουμε όλοι νομίζω. Όπως δεν ισχύει μόνο στην Αμερική (ας μην θυμίσω την ινδική βιομηχανία κινηματογράφου). Το "γιατί" δεν θέλω να το απαντήσω, έχω θεωρίες και υποψίες αλλά προτιμώ να το αφήσω όπως και στο post. Να πλανάται και να δώσει ο καθένας τις δικές του απαντήσεις. Είναι πιο ενδιαφέρον έτσι.
Μία παρατήρηση μόνο. Την τέχνη δεν πιστεύω ότι την αντιλαμβανόμαστε πλέον λιγότερο από ότι παλιά. Καλή εβδομάδα!
@ roxanne: Κι εγώ έχω περάσει τζιτζι με αμερικανιές... Όσο για τις «κουλτουριάρικες»... Πέραν του ότι ο κινηματογράφος είναι μέσον -κι ως τέτοιο έχει και τα όριά του (τα οποία είναι βέβαια ελαστικά)- αδυνατώ να τσουβαλιάσω ταινίες που πιστεύω ότι είναι τέχνη. Ο όρος «κουλτουριάρικες» είναι επινόηση των μεγάλων αφεντικών και του «αδαούς» που λέγαμε σε μία προσπάθεια υποβάθμισής τους. Εγώ, τουλάχιστον, αδυνατώ να βρω πατέντες σε μεγάλους δημιουργούς ή μεγάλες ταινίες... Καλημέρα! :)
@ στέφανος: Στην δουλειά μου δεν ακολουθώ συνταγές, γιατί κινδυνεύω να αυτοκτονήσω από βαρεμάρα. Για αυτό κι έχω παρατήσει ουκ ολίγες φορές «λαυράκια» -κατ'άλλους. Και όντως, ό,τι και να λέμε εμείς -ή εγώ- αυτός ο κόσμος πεντάρα δεν δίνει για εμάς.
Και καλύτερα, τώρα που το σκέφτομαι. Φαντάζεσαι να σταματούσε το Hollywood να κάνει αυτά που κάνει, έστω; Τότε είναι που θα είχαμε πετύχει ό,τι χειρότερο. Η τηλεόραση ως μόνη διέξοδος. Α πα πα!!
@ ο δείμος του πολίτη: Έχει βγάλει και το Χόλυγουντ απίστευτες ταινίες. Ταινίες που άνοιξαν δρόμους και ταινίες που είναι τέχνη. Δεν το ισοπεδώνω, το ξαναλέω. Κατά τα άλλα, δίκιο έχεις. Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα! :)
@ auburn kate: Δεν εκδηλώνεται έτσι το Αλτσχάιμερ, no worries! Το τι θυμόμαστε από τις ταινίες που βλέπουμε και το γιατί είναι άλλη συζήτηση, τεράααααααστια! Φιλιά!
@ ilias dimopoulos: Ηλία μου, ο κύριος μετά της κυρίας, αναπτύσσεται "εν κρυπτώ" -και καλά- όχι λόγω καλλιτεχνικής απόφασης ή λόγω υποβόσκοντος σχολίου, αλλά γιατί επιφανειακά αντιμετωπίζεται και κυρίως σε επίπεδο προσφερόμενης εξυπνακίστικης ατάκας. Ναι, δεν είναι κενό περιεχομένου εντελώς, αλλά η αντιμετώπιση ενός "δωδεκάχρονου" στο θέμα με απασχολεί λιγότερο από ενός "πενηντάχρονου". Και το δωδεκάχρονος όχι λόγω έλλειψης εμπειριών, αλλά λόγω έλλειψης ωριμότητας και βάθους.
Αν λοιπόν περιμέναμε τον κύριο και την κυρία να μας περάσουν κριτική για την αποξένωση στα ζευγάρια πηγαίναμε χαμένοι. Και δεν το πιστευω αυτό γιατί το έχασα, αλλά γιατί οι ταινίες αυτές με κάνουν τόσο αντιδραστική όσο «δήθεν» και σκατά είναι αυτό που σερβίρουν.
Εγώ τουλάχιστον δεν ψάχνω παντού για το υπέρτατο κρυφό νόημα. Είναι ταινίες που κρύβουν 10.000 νοήματα κι όμως μπορείς να τα «διαβάσεις» σε όλη τη διάρκεια της ταινίας και να τα σκέφτεσαι και χρόνια μετά. Είναι άλλες πάλι που ευκαιριακά, στο βωμό της προβολής του κυρίου και της κυρίας και της πάσας στο κοινό εξυπνακίστικων χαχανιοφόρων αστείων, υποτίθεται ότι αγγίζουν ευαίσθητα θέματα. Κι εγώ, δηλαδή, πρέπει να θεωρήσω τον κύριο και την κυρία ως μια ταινία με κρυφά σημαντικά νοήματα. Όχι.
Καλά έφαγα το ποπ κορν μου, καλά έκλαψα τα λεφτά μου, καλά χαχάνισα με τις εξυπνακίστικες ατάκες της αλλά μέχρι εκεί. Το βάθος της είναι ίσα ίσα μέχρι τον αστράγαλο.
Υ.Γ.: «douze points»; Θα το κάνουμε Eurovision-blogovision-american bar εδωμέσα; :ppppp
Καλή εβδομάδααααααααααααα!!!
Κάποιος φόρεσε τα γυαλιά του They Live! Ξέχασες να γράψεις ανάμεσα στα μπλα μπλα το 'ΠΙΕΣ ΚΌΚΑ ΚΌΛΑ-ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΟΥ-κτλ'.
Πάντως τα κλισέ δεν είναι πάντα άσχημα, αν όπου μπλα μπλα βάλεις έξυπνους και αληθινούς διαλόγους και όμορφους ήρωες μπορεί να βγει κάτι καλό και έχουμε δει τέτοιες ωραίες ταινίες, εκτός Hollywood εννοείται.
Βρε οξύθυμη μαργαριτούλα μην αρπάζεσαι παναθεμά σε!.....
(Ή μήπως κάνεις και καλά που αρπάζεσαι - αφού έχω πει εκ προοιμίου πως μ' αρέσει αυτό σε σένα).
Εμ βέβαια θα σου τα πει επιδερμικά τα του ζευγαριού ο Κος και η Κα. Blockbuster είναι. Ειδάλλως, βλέπεις τις Σκηνές Από Ένα Γάμο κι ησυχάζεις.
Όμως, ένας σινεφίλ, λέμε τώρα, ένας άνθρωπος που του αρέσει το σινεμά εν γένει ως εκφραστική μέθοδος, θέλει να βλέπει αποχρώσεις ακόμα και στα φαινομενικά...μονόχρωμα. Όταν,δε,υπάρχουν, ακόμα και σε ανυπόληπτα είδη (που, μεταξύ μας, για τον σινεφίλ δεν υπάρχουν ανυπόληπτα είδη) τότε χαίρεται ωσάν μικρό παιδί χαρά γεμάτο που η Τέχνη που...υποστηρίζει μπορεί να είναι τόσο πολυδιάστατη.
Οπαδισμός δηλαδή...
@ johnny-faux: Έχουμε δει και εντός Johnny μου, ευτυχώς. Αν το Hollywood δεν υπήρχε ο κινηματογράφος δεν θα είχε φτάσει τέτοια επίπεδα ή επιτεύγματα...
Όσο για αυτά που "ξέχασα"... Είναι άλλο θέμα, άλλη φορά θα το πιάσουμε αυτό... ;) Καλωσήρθες!!
@ ilias dimopoulos: ΑΧΑΧΑΧΑΧΑ, Ηλία μου, για αυτό λατρεύω να ανταλλάσσω απόψεις μαζί σου!!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ, άκου οπαδισμός!! Χαχα!! Όχι βρε Ηλία μου, δεν είναι οπαδισμός, πολύ όμορφο, ρομαντικό κι ενδεικτικό ενδιαφέρουσας αντίληψης είναι. Εγώ από την άλλη είμαι λίγο πιο "κωλόπαιδο" στην τέχνη... Δεν λέω, και τα fast food έχουν όντως διαβαθμίσεις, δεν είναι όλα κενά περιεχομένου -συμφωνώ. Απλά, λέω, να μην ξεχνάμε ότι είναι fast food, όχι να τα βάζουμε στο ίδιο καζάνι με τους λουκουμάδες της γιαγιάς (κάποιος πεινάει...)
Υ.Γ.: Αχαχαχαχα, άκου οπαδισμός ο καλός μου!!! :))))
το΄χεις πιάσει το νόημα, δεν στέλνεις βιογραφικούλι σε κανένα γραφείο παραγωγής?
Ετσι έκαναν και οι ραψωδοί παλιά, μαθαίνανε απ'έξω κάτι τεράστιες κομματάρες, άλλαζαν λίγο ονόματα, πρωαγωνιστές και τόπο και...έτοιμη η Ιφιγένεια εν Αυλίδι!
ο κιν/φος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (την λάθος), είναι απλώς μια ανθηρότατη βιομηχανία.
πουνκτ!
ναι αλλά για σκέψου να τον συγχωρούσε που πήγε με την φίλη της και τα αυτοκίνητα που σκάγαν στον αέρα να έπεφταν με τις ρόδες, και οι εξωγήινοι να κέρδιζαν την μάχη και ν αδιοικούσαν.....
δεν θα μουρμούριζες ΜΑ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΜΑΣ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ????
υγ είδες που διάβασα όλο το post
yg μου αξίζουν συγχαρητήρια!
Είναι πολύ ωραία όταν γίνονται τέτοιες συζητήσεις, όπου οι απόψεις μπορεί να διαφέρουν, αλλά οι συνομιλητές είναι αρκετά πολιτισμένοι για να μπορούν να το κουμαντάρουν αυτό...
Μπράβο μαργαρίτα.
Άκουσα για οπαδισμό και ήρθα! Ο Κύριος και η Κυρία είναι πάντως ένα καλό παράδειγμα, θα συμφωνήσω πως το πρώτο μισό είναι έξυπνο, γρήγορο, απολαυστικό και έχει και αυτό το κάποιο βάθος, καλά δε φτάνει ποτέ τα Bergmanικά ιδεώδη, αλλά για μια ταινία blockbuster είναι αποδεκτό. Από την άλλη όμως σκεφτείτε και τους blockbusterάδες που θέλουν εκρήξεις φασαρίες και μπλα μπλα, πρέπει να τους ικανοποιήσουμε και ας παίζει διασκευή των N.W.A από πίσω, έτσι για να γίνει πιο απολαυστικό και γι' αυτούς. Τελικά αυτή η ταινία δε θα έπρεπε να έχει οπαδούς, διχασμένα πράγματα...
Θα ήθελα να προσθέσω ένα νέο είδος:
Τσόντα (ταινία πορνογραφικού περιεχομένου):
μμ μμμ μμμμ μμ μμμμμμ... αχ αχ αχ ααααχχχ αχ αχ ααααχχ ααχχ ααχ Ya! αχ ααχ ααααχχχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ Ya! Ya! αχ αχ αχ ααααχχχ αχ αχ ααααχχ ααχχ ααχ Ya! αχ ααχ ααααχχχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ Ya! Ya! Ya! Αχχχχχχχχχχχχχ...
Επίσης, να καταθέσω την άποψη μου για τη συντριπτική πλειοψηφία του γαλλικού κινηματογράφου:
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα
Τέλος ;-)
@ αργυρένια: Τι να κάνω εγώ εκεί καλέ; Να βρίζω όλη μέρα; :))
@ patsiouri: Σσσσσσσσστ, ντροπή, τι είναι αυτά τα πράγματα; ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ :))
@ krotkaya: Ευτυχώς, όχι πάντα μόνο αυτό...
@ tsaperdona: Αντίστοιχες μαλακίες μας έχουν σερβίρει, σε κινήσεις εντυπωσιασμού και πρωτοτυπίας υποτίθεται... Άσε, σκηνές απείρου κάλλους! Συγχαρητήρια, ανάγεσαι πλέον σε "industrial daisies proof" αφού άντεξες τέτοιο σεντόνι πάλι!
@ mariadedoussi: Δεν το έκανα εγώ Μαρία μου, όλοι μας συζητάμε. Και μου αρέσει κι εμένα πολύ που συζητάμε από διαφορετικές πλευρές ο καθένας! :)
@ vsls: Αχαχαχαχα, καλέ μου, τι συνειρμοί ήταν αυτοί; Καταπληκτικό!
@ nefelikas: Για την τσόντα συμφωνώ, ενίοτε βγαίνει και αντίστροφα. Τα "αχ" μεταφράζονται σε "χα χα". Αλλά...
Για τον γαλλικό κινηματογράφο θα διαφωνήσω... Στο σύνολό του δεν έχει καταντήσει τόσο ομοιόμορφος, ήμαρτον, μην τα ισοπεδώνουμε όλα... Άσε που θέλω να σε δω να κάνεις το "μπλα μπλα" με γαλλική προφορά και τι στον κόσμο! ;))
Τέλειο ποστ, μπράβο!
Θα σε διαβάζω συχνότερα! Είναι πάντα πολύ καλά τα κείμενά σου.
Post a Comment