Tuesday 19 June 2007

Η Μελίνα, τα ούζα και ο ασθενής

Όπως θα έχετε καταλάβει ήδη, διανύουμε τον πρώτο μήνα του θέρους. "Θέρος" παλιά, βεβαίως, σήμαινε τέλος το σχολείο, μπάνια, γιαγιάδες, καιρός για δύο, τριο και δεν συμμαζεύεται... "Θέρος" πλέον, για τον φτωχό πλην τίμιο φοιτητή, σημαίνει μαθήματα αναπλήρωσης των ωρών που δεν καλύφθηκαν τον χειμώνα (μέσα σε μια εκπληκτική ατμόσφαιρα σάουνας στην αίθουσα), διάβασμα, έξοδοι, μπάνια και τύψεις γιατί, τελικά, μετά από τόσες εξόδους και μπάνια μόνο διάβασμα δεν κάνεις.

Βρίσκομαι λοιπόν στον Ιούνιο του επεισοδιακού έτους 2007, κάθε εβδομάδα όλο και κάτι έχω να παρουσιάσω στα μαθήματα του μεταπτυχιακού και... (το καλύτερο έρχεται)... για τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο παραδίδω εννέα εργασίες -μεγέθους πτυχιακής. Έκαστη (αμ, πώς; Τα σοβαρά μεταπτυχιακά προκαλούν σοβαρές βλάβες στον εγκέφαλο).

Έχω, λοιπόν, να γράψω κείμενο από την Παρασκευή. Είναι Δευτέρα. Και δεν έχω τίποτε άλλο στο μυαλό μου παρά αυτό που διαβάζω για την παρουσίαση της Τετάρτης. Μέχρι την Παρασκευή που μας πέρασε είχα στο μυαλό μου την παρουσίαση της Παρασκευής. Και μετά την Τετάρτη θα έχω στο μυαλό μου την παρουσίαση της άλλης Τρίτης. Και πάει λέγοντας αγαπημένοι μου. Εγώ, όμως, θέλω να γράψω. Έτσι νιώθω χαλαρή, θέλω να σας μιλήσω κιόλας βρε αδερφέ! Βέβαια, επειδή διαβάζω και οι μετακινήσεις περιορίζονται στα απαραίτητα συνήθως, νέα δεν έχω ακούσει, ούτε εκνευρίστηκα με κάτι. Είμαι αυτό που λέμε «Σχολή-Σπίτι, Σπίτι-Σχολή». Αρχίζω και ανησυχώ φοβερά. Οι κοινωνικές μου ευαισθησίες με έχουν αφήσει στην ησυχία μου, οι πολιτικο-οικονομικές μου τσαντίλες έχουν απομακρυνθεί και φαίνεται να αντιμετωπίζω όλο αυτό το φοιτητικό καλοκαιρινό ντελίριο με χιούμορ και καλή διάθεση. Γκρινιάζω, βέβαια, με κάθε ευκαιρία... Αλλά μέσα μου τα περισσότερα από αυτά που κάνω τα γουστάρω τρελά (εκτός από το γεγονός ότι πρέπει να τα κάνω καλοκαιριάτικα, το είπαμε αυτό). Και ακριβώς λόγω αυτής μου της διάθεσης και της άγνοιας περί του πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικού γίγνεσθαι θα γράψω για το Σαββατοκύριακο!!!

Ναι, ναι, αγαπημένοι μου φίλοι κι αναγνώστες. Η I.D. (οι κρίσεις μεγαλείου μετά από τόση ζέστη και διάβασμα είναι δεδομένες σε εμάς τα ψώνια) θα γράψει για κάτι απλό. Χωρίς φανφάρες, χωρίς τις συνήθεις εξυπνάδες της, χωρίς γκρίνια και υπαινιγμούς, άνευ διανοία διάνοιας. Το "σεντόνι" (μισητή έκφραση) μην νομίζετε βέβαια ότι θα το γλιτώσετε.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε όποιος ήξερα και δεν ήξερα πήρε τα μπογαλάκια του, πήρε τον ομματιών του, οι τυχεροί πήραν και το αμόρε, και την κοπάνησαν. Αυτά, βέβαια, εγώ δεν τα συγχωρώ στους φίλους μου, την πληρώνουν με έξτρα δόση γκρίνιας την επόμενη φορά που συναντιόμαστε. Παρασκευή, όμως, μετά από μια επεισοδιακή παρουσίαση της «Όπερας της Πεντάρας» του Μπρεχτ, όσο και θερμή (μόνο οι συνθήκες στην αίθουσα ήταν... μπλα μπλα, μην τα ξαναλέμε), λέω δεν γίνεται. «I.D., δεν θα την βγάλεις καθαρή. Πρέπει να ξελαμπικάρεις!» Και αυτό έκανα. Την Παρασκευή το βράδυ, λοιπόν, κοπάνησα τα ούζα μου και στάνιαρα. Τα απόλαυσα με μια καταπληκτική παρέα, η οποία σημειωτέον έπινε όλη κρασί, από αυτά τα ξύδια που σερβίρουν στις ταβέρνες, αλλά εγώ, επειδή έχω εκλεπτυσμένα γούστα αν δεν μου αρέσει το κρασί προτιμώ το ούζο. Πού είχα μείνει... Μούμπλε, μούμπλε... Α, ναι.

Τα κοπάνησα, λοιπόν, τα ουζάκια μου, περδίκι μετά!! Να σας ενημερώσω ότι οι αντοχές μου στο ποτό είναι τεράστιες, ολυμπιακών διαστάσεων και βάλε. Το Σάββατο καταπολέμησα τις τύψεις μου, εμπέδωσα ότι δεν πρόκειται να διαβάσω τίποτα και το απόλαυσα. Σκηνές απείρου κάλλους, σπιτική θεσσαλονικιώτικη πίτα το μεσημέρι, ύυυυυυυπνος μέχρι το βράδυ και μετά... Ουζάκιαααααααααααα! Περιττό δε να σας πω ότι μετά από αυτό το καταπληκτικό Σαββατοκύριακο ανακήρυξα ποτό του φετινού καλοκαιριού το ούζο (πέρυσι ήταν πάλι -έχει καταντήσει σικέ πλέον- το κρασί του μπαμπά!). Από εδώ και πέρα, λοιπόν, μετά από κάποια χρόνια απουσίας, το ούζο επιστρέφει δυναμικά στην ζωή μου, δίνοντας μια άλλη διάσταση στα πανεπιστημιακά μου πονήματα. Η Κυριακή, όμως, ήταν... Το κάτι άλλο!

Κατ' αρχάς κοιμήηηηηηηηηηηηηθηκα. Με επανέφερε στην τάξη ο δικός μου πολύπαθος Οδυσσέας κατά τις τρεις το μεσημέρι, μπορεί να είχε να μου συμβεί αυτό και πάνω από πέντε χρόνια. Η μέρα δική μας. Είναι λίγο δύσκολο να κουμαντάρεις τόσες ελεύθερες ώρες όταν δεν έχεις συνηθίσει. Και τι καλύτερο από το να καταστρέψεις την κουζίνα, αυτήν την κουζίνα που έχεις καταφέρει να μετατρέψεις σε απαστράπτον παλατάκι την προηγούμενη μόλις μέρα. Γενικά, επειδή δεν είμαι και πολύ της λάντζας, όταν την βλέπω καθαρή δεν θέλω να ξαναπατήσω το πόδι μου, δεν θέλω να ρισκάρω να βγει άπλυτο ούτε ένα ποτηράκι (το ούζο πίνεται κι από το μπουκάλι -δεν το ξέρατε;). Μου ανακοινώνει λοιπόν περιχαρής ο "Οδυσσέας", ας πούμε, πως έχει μια καταπληκτική συνταγή, απλούστατη, για παρασκευή σπιτικών ζυμαρικών. "Δεν πάει στο διάολο" σκέφτομαι, ο καλός μου είναι μέγας σεφ, κάτι θα ξέρει.

Δύο ώρες μετά η κουζίνα είχε γίνει άσπρη από αλεύρι, άμορφες μάζες ζυμαριού έβγαιναν από την κατσαρόλα και δεν υπήρχε πλυμμένο σκεύος ούτε για δείγμα. Δυόμιση ώρες μετά χαχανίζαμε νηστικοί κι αποφασίζαμε να παίξουμε αλευροπόλεμο με το υπόλοιπο αλεύρι. (Σ.τ.Σ.:Να σας ενημερώσω ότι πάντα θεωρούσα μια από τις πιο απολαυστικές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου την σκηνή με τον τουρτοπόλεμο στο «Θ.Β. Φαλακρός Πράκτορας»). Μετά κι από το φιάσκο του μεσημεροαπογευματινού φαγητού οργανωθήκαμε, όχι δεν πλύναμε την κουζίνα, κάναμε μπάνιο και βγήκαμε για καφέ με δύο φίλους μας που είχαμε να τους δούμε μήνες. Οι οποίοι μας ανακοίνωσαν ότι παντρεύονται...

Συνήθως εγώ, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δηλαδή, αρχίζω και βράζω στον κυνισμό μου και τον μηδενισμό. Έλα, όμως, που τα παιδιά ήταν χαρούμενα, έλα που ήταν πανέμορφα εκεί που ήμασταν, έλα που με πέτυχαν σε αδύναμη περίοδο (εργασίες, μπλα μπλα, μην τα ξαναλέμε). Και να οι ευχές, να τα τσιγάρα, να οι αφηγήσεις για το πώς έκανε την πρόταση ο άλλος πολύπαθος "Οδυσσέας" (καλά, δεν το συζητώ, αν εμένα είχε γίνει τέτοια μηχανορραφία για πρόταση ο άλλος θα είχε φάει σφαλιάρα) πάει βράδυ αργά...

Σπίτι. Η Κυριακή τελειώνει. Όχι πριν το πω εγώ! Για εκατοστή φορά, μιας και δεν ήμουν σε φάση για καινούρια ταινία, το "Ποτέ την Κυριακή". Και να πάλι τα ούζα μου εγώ, να τα ζεϊμπέκικα.

Η Μελίνα, φίλοι μου. Δεν ακούω τίποτα. Η ΓΥΝΑΙΚΑ. Αν και απεχθάνομαι τα πρότυπα και δεν είμαι και πολύ σίγουρη τι λειτουργία επιτελούν... Η Μελίνα. Ολόκληρο κεφάλαιο, άλλη φορά ίσως το ανοίξω. Ξημερώματα λοιπόν, ο "Οδυσσέας" σκέφτεται πια ότι θα ήταν προτιμότερο να ξαναφύγει για την Τροία παρά να υφίσταται όλη αυτήν την ταλαιπωρία μαζί μου, κι αρχίζω να σαρτεύω σαν το κατσίκι από την χαρά μου. Σαν παιδί (είναι μερικές ταινίες που όσες φορές και να τις δεις κάθε φορά θα είναι αλλιώτικη). Κι επειδή τόση ενέργεια με έναν μόνο τρόπο φεύγει, η Κυριακή έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Μεγάλα παιδιά είμαστε, καταλαβαινόμαστε. Όπως και το πόσο υπέροχο είναι να ενώνεσαι με τον άλλον με ένα εκατομμύριο τρόπους...

Πάει, λοιπόν, το Σαββατοκύριακο. Χωρίς καμία δόση μελαγχολίας. Γιατί ήταν γεμάτο αγάπη, ξεκούραση, χαλάρωση, δημιουργικότητα, χαρούμενες συναντήσεις, σημαντικές ανακοινώσεις, έρωτα και μεγάλες συγκινήσεις. Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά τώρα;

Δεν έχω αυταπάτες ότι χέστηκε η φοράδα στο αλώνι για το δικό μου Σαββατοκύριακο. Επίσης, ήδη αρχίζει και με πιάνει εκνευρισμός που δεν γράφω για κάτι σοβαρό (ένα βρισίδι με το γάντι βρε αδερφέ για τα όσα στραβά συμβαίνουν). Και είπα, δεν θα γράψω κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικό σχόλιο, όμως δεν αντέχω...

Καλά, εγώ κάτι μήνες τώρα έχω αρχίσει να χάνω τον κόσμο λόγω διαβάσματος. Ο ρασοφόρος ασθενής τόσα χρόνια που «διάβαζε» δεν εκνευριζόταν; Πώς ξεμούδιαζε; Η μαμά του, οι φίλοι του τι του έλεγαν, «Διάβασε εσύ παιδί μου κι αν μας βρεις όταν επιστρέψεις μας βρήκες;» Ήμαρτον δηλαδή! Τέλος πάντων. Τι έλεγα;Μούμπλε, μούμπλε...

Ναι. Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά. Γιατί είναι Δευτέρα βράδυ, ξημερώματα Τρίτης, μεθαύριο παρουσιάζω και δεν προλαβαίνωωωωωωωωωωωωωωωωωω. Αλλά τα υπέροχα που πέρασα ρίχνουν στα αυτιά στο άγχος που περνάω τώρα. Για αυτό.

42 comments:

2Σx2 said...

Σε μισώ! Είμαι ενοχικός και μόλις μου το θύμησες. Υποτίθεται πως κι εγώ διαβάζω αλλά δεν μπορώ. Κι όμως αποφεύγω την πολλή διασκέδαση επειδή νιώθω πως δε μου αξίζει επειδή δε διαβάζω. Αστα να πάνε! Το μεγαλύτερο κέρδος σου πάντως ήταν ότι απείχες από την ενημέρωση!

Καλή επιτυχία με τις παρουσιάσεις!

Άκης Καπράνος said...

Κούκλα, εύχομαι ότι καλύτερο και ότι λιγότερο πιεστικό.
Μην τα παίρνεις και πολύ στα σοβαρά βεβαίως...

Καλή δύναμη, με δυο λόγια!

sitofkris said...

Ναι αλλά δεν θα μπορούσες να τα συνδυασεις,μεγάλωσες πια.Γιατί τόση ανευθυνότητα;(ξύπνησε ο γονιός μέσα μου).
Καλά έκανες,μια ζωή την έχουμε(τον έβαλα για ύπνο).

void said...

Ε ναι λοιπον, για πρωτη φορα θα σου κανω εγω (και οχι ο θεραπευτης, ξερεις εσυ...) σχολιο σ'αυτο το μπλογκ! Τι κοτοχαρά...!

Σκαω στα γελια με το μουμπλε μουμπλε... Ημουν μανιωδης αναγνωστης Μικυ Μαους οταν ειμαι μικρος (οχι δεν εκανα τυπογραφικο, απλα δεν γουσταρω να μεγαλωσω...). Μου ερχονται στο νου ολα...
σνιφ...
κλαψ...
γκρρρ..
γκροϊν....
ρεψ...
Χεχε, τι ωραια, σου κανω σχολιο...! Αντε παω για υπνο τωρα... ενταξει; Εις το επανιδειν!

industrialdaisies said...

@ 2σχ2: Χαχαχαχα, καλέ μου, άστα... Κλάφτα... Κι εγώ, όταν δεν μπορώ να διαβάσω βγαίνω ελάχιστα... Γιατί το άλλο; Που διατηρείς αυταπάτες ότι αν κάτσεις μέσα θα διαβάσεις και τελικά δεν κάνεις τίποτα;

Πάντως νιώθω λειψή που απέχω από τα τεκταινόμενα... Και δεν εννοώ την ενημέρωση. Εννοώ την επαφή μου με το έξω, εκεί είναι ο παλμός...

Καλή επιτυχία ρε φίλε, όλα καλά θα πάνε στο τέλος. Αλήθεια. :)

@ άκης καπράνος: Ευχαριστώ πολύ πολύ! Νιώθω δυνατή, όσο κρατήσει καλό είναι. Κι όσο δεν μου ρίχνετε και δυο φάσκελα με τις βλακείες που κάθομαι και γράφω τόσο πιο όμορφα νιώθω... Άντε, πάω να συνεχίσω τώρα... :)

@ sitofkris: @ dad: Όχι, μπαμπάκο, δεν γίνεται. Έχω περάσει τέτοια κούραση που ήθελα λίγο να ξεσκάσω. Άσε, ξέρω εγώ, θα το προλάβω τελικά...
@ kid: Χεεεειιιιιι, και τώρα που οι μεγάλοι κοιμούνται... Ώρα για ούζαααααααα! :pppppppppp

@ void: Τεράστια τιμή, αυτό το blog ζει ιστορικές στιγμές!!! Καλέ μου, το αγαπημένο μου, εκτός από το μούμπλε που μου έχουν πει ότι το λέω συχνά, εγώ δεν το καταλαβαίνω βέβαια, είναι το άλλο...

Το "λυγμ"!!!! Θεϊκό, πεθαίνω σου λέω! Άντε, κι εγώ πάω να συνεχίσω τώρα. Καλημέρα, καληνύχτα, ό,τι να' ναι!!

Καλωσήρθες σου είπα; Δεν σου είπα! Τς τς τς, αγένεια... Καλωσήρθες! :))

Я верю в Сталина said...

Με τόσο ωραία ΣΚ αποκλείεται να μην τα καταφέρεις. Τυχερή ε τυχερή!

Vsls said...

Γιατί μας τα θυμίζεις τα φοιτητικά; Μια χαρά δε τα λέγαμε πριν για τον κινηματογράφο και φτιάχναμε και το cinephile προφίλ μας; Τώρα πάλι μας έριξες στις τύψεις και στις ενοχές... Όχι τίποτα άλλο αλλά εδώ δεν έχω και ούζο για να τις πνίξω, έστω και με τσίπουρο βολεύομαι... Να πνίγεις τύψεις με ρούμι δε λέει πάντως, ειδικά αν λείπει το πούρο. Να είδες με παρέσυρες τώρα τα ξημερώματα και θα γράψω πάλι σεντόνι και έχεις και διάβασμα και δε θα προλαβαίνεις να διαβάσεις το σχόλιο και μπορεί να σε μπερδέψω και στη παρουσίαση και και και (μου έμεινε η Hollywoodιανή αφήγηση όπως βλέπεις)

Α ναι ας γράψω επιτέλους κάτι σοβαρό και εγώ γιατί αλλιώς δε σταματάω...
Σοβαρό, σοβαρό, σοβαρό...αααα

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ!

Ξέρω δεν είναι πρωτότυπο αλλά είναι ουσιαστικό!
Καλημέρα

Fatale said...

Ψηφίζω ναι στην Μελίνα...και στο ποτέ την Κυριακή!

Ψηφίζω ναι στα ούζα....όμως με μέτρο..ο αλκοοχώρος μέσα μας δεν χρειάζεται να είναι ξεχειλισμένος!

Ψηφίζω ναι στον αλευροπόλεμο..!

Ψηφίζω ναι στον καλό ύπνο που έκανες!

Καλή επιτυχία στην παρουσίαση και καλή δύναμη...

Кроткая said...

έντε ρε, κρυφοφύτουλο είσαι κι εσύ, μια χαρά θα τα πας! άσε που το παν ειναι η θετική ενέργεια -που την έχεις!!

kanataki said...

να προλάβεις.ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ







υγ και να μη γράφεις ποστ μες στα άγρια χαράματα
υγ πω,ρε γαμώτο μεταλλάσομαι.ίδια η μαμά μου γίνομαι....

lazinio said...

dwse auto gia ergasia kai kerase tous ouzo. mia xara eisai

ladybug said...

Η Κροτ τα είπε μια χαρά...χαχαχα...κρυφοφύτουλο!!!!

Καλή επιτυχία κοριτσάκι :)

The Torch said...

Τελικά όλοι οι φοιτητές έτσι περνούν τα φοιτητικά τα χρόνια. Πόσο μου θύμησες το μεταπτυχιακό μου. Και τα ούζα που μερικές φορές ακόμα πίνω τα Σαββατοκύριακα.
Αμέσως μετά την ουζοποσία το κεφάλι δεν μπορεί να σκεφτεί παρά μόνο το κρεβάτι. Τί ωραία που είναι...

BeBe said...

Τελικά ο συνδυασμός εξεταστικής-καύσωνα-παρουσιάσεων-εκδρομών των φίλων και σημαντικών ανακοινώσεων,βαράει στο κεφάλι ...Εμένα δηλαδή σίγουρα.
Παρόμοια ανακοίνωση-αρραβώνα είχα κι εγώ.Ούζα επίσης. Στη γύρα είμαι,όσο για το διάβασμα, προσπαθώ να μη το σκέφτομαι γιατί μας βλέπω να την χάνουμε του χειμερινού και να παίρνω το κωλόχαρτο του αγίου.
Φιλάκι γλυκό

Archimidis P. said...

Ουζάκιαααααααααααααααα!!!!!

ο δείμος του πολίτη said...

Εγώ θα ευχηθώ καλή μελέτη και να κάνεις και κανένα μπανάκι.

Unknown said...

άσε τα ούζα και πιάσε τα τσίπουρα.

Σπύρος Σεραφείμ said...

πάμε άλλη μια φορά ένα ζεϊμπέκικο κι εγώ θα βαράω παλαμάκια...

ΠΥΓΜΑΛΙΩΝ said...

Κουραγιο να σου πω μα πιστεψε με! Ακομη και τωρα τα πραγματα ειναι καλυτερα απο ....μετα! Γενικως! Και το δικο μου φετινο ποτο ειναι Μεταξα με παγο!

MariaDedoussi said...

Ωραία δεν είναι να χαλαρώνεις πού και πού;

Я верю в Сталина said...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mantalena Parianos said...

ποτό του φετινού καλοκαιριού το ούζο ?

hey! Δεν φτάνει για όλους!

Σοβαρά τώρα, πώς το αντέχεις; Και σου κάνει ένα κεφάλι σέικερ και παχαίνει!

χικ

industrialdaisies said...

@ dimosthenis syriopoulos: Καλέ μου Δημοσθένη, δεν είναι πάντα έτσι τα Σαββατοκύριακα... Αλλά, δεν παραπονιέμαι, όπως τα θέλουμε και τα καταφέρουμε έρχονται! :)

@ vsls: Χαχαχαχαχα, ναι ρε, όλοι στις τύψεις! Μόνη μου θα τα περνάω δηλαδή; Αφού είμαστε πολλοί οι ενοχικοί που λέει ο 2σχ2!! Κι ευχαριστώ πολύυυυυυ! :))

@ fatale: Σε ευχαριστώ πολύ και μην ανησυχείς. Αυτή η κοιλιά και το μυαλό αντέχουν!! :))

@ krotkaya: Μετά από δραματικές εμπειρίες σχολείου, φύτουλο σκέτο κι όλες οι παρερμηνείες που πάνε σύννεφο μετά από αυτό, έχω γίνει κρυφοφύτουλο!! Χαχαχα, πάλι δεν τα κατάφερα να σας ξεγαλάσω, με καταλάβατε! Θετική ενέργεια μέχρι να μην μείνει ενέργεια!! Καλημέρα!!! :))

@ tsaperdona: ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΩ! Και δεν γράφω ξημερώματα, είδες; Έμεινα ξύπνια όλο το βράδυ γράφοντας και σας απαντάω τώρα που είναι πρωί!! :p

Υ.Γ.: Τόσο όμορφη και χαμογελαστή είναι και η μαμά; Τυχερός ο μπαμπάς!

@ lazinio: ´Ασε, τους ετοιμάζω καλύτερο, στην διπλωματική. Όσο για τα ούζα... Παρέα πίνουμε καμιά φορά με κάποιους καθηγητές, πολύ μπροστά!!! :)

@ ladybug: Ευχαριστώ Πασχαλίτσα μου (μα που με καταλάβατε όλοι;)!!! Καλημέρα!!

@ the torch: Εμένα πάλι μετά το ούζο παίρνει κάτι στροφές... (κανονικές κι ανάποδες)... Καίω φλάντζες σου λέω! :))

@ bebe: Ομοιοπαθούσα; Τελικά είμαστε πολλοί βρε!! Και να σου πω και το άλλο; Μην το πάρεις ακόμα το χαρτί, σιγά. Έχουν ακριβύνει και οι κορνίζες...

@ archimidis p.: Ιδρύουμε λέσχη; :))

@ ο δείμος του πολίτη: Ευχαριστώ πολύ δείμο μου. Για τα μπάνια δεν το βλέπω, με κόβω να περπατάω και να είμαι πιο άσπρη κι από Γαλλίδα και να τρώω δούλεμα... :)

@ narita: Άντε πάλι με τα τσίπουρααααα... Παιδάκι μου ΟΥΖΟ λέμε, λατρεία!! :pp

@ σπύρος σεραφείμ: Κανένας να χορεύει ρε παιδιά; :p

@ πυγμαλίων: Πυγμαλίωνά μου, τι μου θύμισες!! Μεταξά με πάγο ήταν το φετινό χειμερινό ποτό... 10 Μεταξά 12 ευρώ, και κανονικά ε; Όχι μπόμπες. ΤΟ στέκι λέμε... Από χειμώνα πάλι Μεταξά!! :)

@ mariadedoussi: Ναι, Μαρία μου, έστω και για λίγο ωραία είναι... Πολύ χαλαρώνουμε ποτέ ή τρέφω φρούδες ελπίδες;

@ dimosthenis syriopoulos (2): Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!! Έχω κλείσει εικοσιτετράωρο και προχωράω ακάθεκτη!!! Το πρόλαβα πάντως!

@ mantalena parianos: Μανταλένα μου τι να σου πω; Περίεργες αντοχές στο ποτό είναι η απάντηση στο πρώτο σκέλος. Στο δεύτερο είναι: Άντε καλέ που θα αγχωθούμε για καναδυο παραπανίσια κιλά!! Εδώ η Shakira κάνει καριέρα με τόσα!!! :ppppppppp

Φράνσις said...

ΜΟυ θυμισες τις εργασιες και τις εισηγήσεις κι αγχώηθηκα! μπλιαχ. ανατριχιασα. Ολα θα τα τακτοποιήσεις εσύ δε σε φοβαμαι. το ξωτικο ειναι μεσα στο πηγαδι σήμερα, sorry. φιλια μαργαριτουλα- εισηγήτρια!

tolitsa said...

Καλα τα πας. Σωστες δοσεις απο ουζα, Μελινα και διαβασμα.
Η συνταγη θα πετυχει!!

Pan said...

Καλή επιτυχία! Είμαι σίγουρος μια χαρά θα τα πας.

Και μετά θα στερέψουν οι κανάτες!

R2-D2 said...

Με καθυστέρηση σου εύχεται και το ζαλισμένο από τα φανταρικά ρομποτάκι καλή επιτυχία! Μπλιπ! Δεν γράφεις κάποια στιγμή και ένα post περί Μελίνας, εδώ που τα λέμε;

Я верю в Сталина said...

Πώς πήγες; Άντε δώσε αναφορά!

industrialdaisies said...

@ auburn kate: Αφού ξεμπέρδεψες καλά να πάθεις. Να τα πηγάδια τώρα! :)

@ tolitsa: Πετυχαίνει, μάλλον. Και να μην πετύχεις τα κοπανάς περισσότερο και δεν κατάλαβες τι έχει μόλις συμβεί! :)

@ pan: Καλά πήγε καλέ μου. Και στερέψαμε μία με την καθηγήτρια μετά!! :))

@ r2-d2: Ευχαριστώ καλό μου ρομπότ! Θα γράψω κάποια στιγμή, είναι πολύ μεγάλο κομμάτι για εμένα. Απλά θέλω τον χρόνο μου για να το κάνω σωστά...

@ dimosthenis syriopoulos: Δημοσθένη μου, είσαι καταπληκτικός! Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Τώρα μόλις γύρισα.

Λοιπόν, πήγε πάααααρα πολύ καλά, ευτυχώς. Στο τέλος το έκανα πολύ χαλαρό και με συζήτηση αντί για πολύ μπλα μπλα, πήγε ακόμα καλύτερα και μετά πήγαμε για ούζα!!!! Χεχεχε!! Φιλιά!

Anonymous said...

"Και μετά όλοι μαζί πήγαν στην ακρογιαλιάαααα" :)

Καλό βράδυ

Aggelos Spyrou said...

Έχω τις λύσεις και πάλι!!!

Πλακώνεσαι στα ούζα, με μεζέ ή όχι,

κάνεις κεφάλι "σέϊκερ" όπως λέει και η μανταλένα παριανός,

"ποστάρεις" τις 9 πτυχιακές που έχεις να παραδώσεις, οπότε και τις τελειώνεις και εξασκείσαι στις επόμενες που θα σου φορτώσουν,

αν στην πει κανείς για το post του λες: Δέ φταίω εγώ, τα ούζα! και το βουλώνει.

Αυτά.

Υ.Γ. Πάντως, το να μη ζεις όσο μπορείς αυτά τα χρόνια σου, και να σκέφτεσαι μόνο πτυχιακές και μεταπτυχιακές,

θα το μετανιώσεις αργότερα. Στο λέει παθός και μαθός! (αυτό πάει και σαν παρηγοριά στο πρώτο σχόλιο του 2sx2). :)

Vsls said...

Τελικά από ούζα ξεκίνησες σε ούζα κατέληξες!
Τέλεια διαδρομή!

Кроткая said...

Μη μου πεις πως είσαι και της Γ Δέσμης!!!!
αχ, θα συγκινηθώ πολύ!!

Anonymous said...

SAVE BYRON

Anonymous said...

Καλή επιτυχία και...υπομονή!

zero said...

Ωρε επιασαν οι ζεστες για τα καλα.
Καλα περνας βλεπω...
ζηλευω ωω ωωω...

ζερο.

Unknown said...

Καλησπέρα φίλη και παθούσα (φοιτήτρια μεταπτυχιακού!)
Σε παραπέμπω στο κάτωθι link
http://caramel-confused.blogspot.com/2007_03_01_archive.html

Όχι τίποτε άλλο, αλλά αυτά παθαίνουν οι φοιτητές!

Στην παρουσίαση του Σαββάτου που μας πέρασε, (περιττό να σου πω ότι ολοκληρώθηκε γύρω στις 03:00, μετά από 9 ώρες αδιάκοπης ακαδημαϊκής παράνοιας!!!)
είχα την ευκαιρία να ευχαριστήσω όλες τις καπνοβιομηχανίες, τις εταιρείες καφέ καθώς και "last but not least" όλα τα χρήσιμα για τον φοιτητή energy drinks (Powerade και Red Bull-> ναι ναι δίνει φτεράάάάάά!!!)για τη συμπαράσταση!

Έκλεισα λοιπόν την παρουσίαση με ένα κατατοπιστικό άσμα των Beatles το οποίο αφιερώνω σε σένα και σε όλους τους ταλαίπωρους φοιτητές.

"...It's been a hard day's night, and I've been working like a dog It's been a hard day's night, I should be sleeping like a log..."

patsiouri said...

TELEIO!!!!

Σε ζηλεύω, το ξέρεις??? Τις αντοχές σου βασικά ζηλεύω! Στο ούζο! Εγώ δέν το απολαμβάνω ποτέ γιατί μετά την πρώτη ουζοσύναξη, όλο το υπόλοιπο Σ.κ και γενικώς οι επόμενες 2 ημέρες πάνε στράφι, πονοκέφαλος, υπνηλία...

Φοβερό σ.κ, φιλιά!

industrialdaisies said...

@ paneris: Αααααααχ, πόσο μου αρέσει αυτό στην ταινία... Μακάρι να γινόταν και στη ζωή. :)

@ aggelos spyrou: Σιγά μην σας κάνω το κεφάλι καζάνι με τις εργασίες. Όσο για ζωή... Ζούμε Σπύρο, μην ανησυχείς. Και η γνώση ζωή είναι. Κι όταν μπουχτίζουμε... διάβασες τι κάνουμε!! :)

@ vsls: Και με ούζο αρχίζει ένας νέος κύκλος!

@ krotkaya: Χμμμμ... Έπεσα πάνω στο καινούριο σύστημα. Ήμουν η αντίστοιχη γ' δέσμη... Σε συγκίνησα; ;))

@ nefelikas: Θα έρθω να δω τι μπορώ να κάνω. :)

@ σεξπυρ: Κάνω σέξπυρ μου, κάνω... Μόνο που ζεσταίνομαι τις τελευταίες μέρες και έχω φρίξει!!

@ zero: Να μην ζηλεύεις καθόλου... Όλοι μπορούμε να περνάμε καλά, ακόμα κι όταν πιεζόμαστε!

@ caramellenia: Red Bull???? Α πα πα... Κατά τα άλλα... Με τις υγείες μας... Καλωσήρθες!

@ patsiouri: Καλά, μην τρελλαθούμε κιόλας! Εγώ θα έπρεπε να ζηλεύω εσένα που δεν πίνεις!!! Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε πατσιουράκι! :)

Кроткая said...

ε, όσο να πεις, είμαστε του ιδίου φυράματος!

industrialdaisies said...

@ krotkaya: Χαχαχα, Κροτάκι μου, ναι... Φαίνεται κιόλας λίγο,ε;

Anonymous said...

Poly to xarhka ayto soy to post !
pada etsi na sai !
ola xreiazontai , mh niwtheis tipseis