Friday 21 September 2007

Η παραφωνία του χρόνου

Από τα ηχεία ακούγεται το “Riverbed” των Madrugada. Κι ας είναι θλιμμένο τραγούδι -σήμερα νιώθω καλά και με κάνει να ανασαίνω με ανακούφιση. Θέλω να κλειστώ για λίγο στον μικρόκοσμό μου, να τον χαϊδέψω και μετά να του κάνω όλα τα χατήρια -για μια μέρα μόνο. Δεν έχει ανησυχίες σήμερα. Σήμερα γράφω τα δικά μου νέα σε φύλλα αρωματισμένα κι όχι ιλλουστρασιόν, σήμερα δεν έχει διαφημίσεις ανάμεσα σε ειδήσεις -μόνο ζωγραφιές.

Σήμερα φυσάει στους άοσμους δρόμους κι είναι σαν να μου φέρνει στο καλάθι του ποδηλάτου μαγικά υλικά για συνταγές πρωτόγνωρες. Έχω στάλες βροχής, τα πρώτα κόκκινα φύλλα που τίναξαν τα δέντρα από πάνω τους σαν ξύπνησαν από άνυδρο εφιάλτη και μπαχάρι υγρασίας -θα το βάλω στο τέλος για άρωμα. Ο καφές μου είναι γλυκός -ακριβώς όπως μ' αρέσει. Η κυρία που μου τον φτιάχνει κάθε πρωί σήμερα με θυμήθηκε· θυμήθηκε πως μ' αρέσει η ζάχαρη, μου χαμογέλασε κι έβαλε ένα κουταλάκι παραπάνω. Μαζί με τα δύο ευρώ τής έδωσα και το πιο φθινοπωρινό χαμόγελο που είχα. Έβγαλα την φόρμα μου με τα μακριά μπατζάκια -τέλος τα σορτσάκια- το σπίτι είναι κρύο πια κι ο ανεμιστήρας κοιτάει ανήμπορος την άδεια θέση του καλοκαιριού. Σήμερα θα διαβάσω -ο χρόνος ποτέ δεν είναι αρκετός αλλά σήμερα δεν τον φοβάμαι. Θα παίξω μαζί του, θα τον καλοπιάσω με αυτά που του αρέσουν κι εκείνος θα μου φερθεί καλά. Δεν θα κλείσω τα μάτια, δεν θα τρομάξω από δυο δείκτες, δεν θα λαχανιάσω κυνηγώντας.

“Πότε επιτέλους θα γίνεις παιδί της ηλικίας σου;” Τώρα, φίλε, σήμερα. Σήμερα είμαι εικοσιτεσσάρων Απριλίων και κάτι ψιλών, σήμερα νιώθω όμορφη, σήμερα δεν με στενοχωρεί τίποτα, σήμερα νιώθω το Σαββατοκύριακο να μου κλείνει το μάτι. Διάολε, είμαι εικοσιτεσσάρων ετών! Μπορώ να ονειρεύομαι πως η πραγματικότητα δεν θα με πλακώσει ποτέ, πως ο έρωτας κι η φιλία είναι αθάνατοι Highlanders, πως οι ρυτίδες είναι η απόδειξη μιας ολόκληρης ζωής, πως κάποτε θα ξυπνάω το πρωί αγκαλιασμένη από ένα κήπο με τα πιο περίεργα λουλούδια που θα έχει δει άνθρωπος, πως θα είμαι πάντα το μαγκάκι που λες πως αγαπάς γελώντας πονηρά! Δεν σου είπα, σήμερα θα μαγειρέψω με υλικά μαγικά! Πρέπει να προλάβω, σήμερα που ο χρόνος με αγαπά, πρέπει να προλάβω να κακομάθω τον μικρόκοσμό μου.

“We want the world and we want it... Nooooowwwww!” Ναι, Jim, στο υπόσχομαι, αυτόν τον κόσμο δεν τον χαρίζουμε σε κανέναν. Όποιος θέλει, "μολών λαβέ" και δεν θα πάρει τίποτα που να μην του αξίζει. Όμως, τον άλλον, αυτόν που είναι μόνο δικός μου, σήμερα θέλω να τον χαρίσω. Ρώγες σταφύλι σε ένα ξύλινο τελάρο μου σφυρίζουν “Τσιριτρί, τσιριτρό...”, στη χούφτα μου παίζουν σαν βόλοι και θυμάμαι τη γιαγιά. Πάλι η γιαγιά, το φάντασμά της είναι η αγάπη πάντα γύρω μου... Θυμάμαι τη γιαγιά να κολλάει χαρτάκια στα δάχτυλά της και να τα εξαφανίζει σαν λαγούς από καπέλα. Κι αυτός ο μαϊντανός γιατί μοιάζει τόσο με το σέλινο -στις μαγικές συνταγές μπορεί να είναι το ίδιο γιατί δεν έχω μάθει ακόμη να τα ξεχωρίζω; Θα πάρω και γλυκό -στο διάολο οι προσοχές. Αυτό με την κρέμα και τα κερασάκια, αυτό μ' αρέσει να μοιράζομαι από ένα κουτάλι. Κι ας είναι η σκόνη μισό μέτρο στη βιβλιοθήκη, κι ας είναι το πλυντήριο όλο άπλυτα γεμάτο, κι ας είναι τα παπούτσια μου φτιαγμένα σε ζευγάρια περίεργα -αλήθεια, πώς είναι να περπατάς φορώντας στο ένα πόδι αθλητικό και στ' άλλο τακούνι;- κι ας μου τέλειωσε η κανέλα. Σήμερα είναι η μέρα που θα με νοιάξει μόνο το χαμόγελο του κόσμου.

Τώρα είναι η ώρα που περνά από το πάρκο η γιαγιά με τον παχουλό της σκύλο. Θα κάτσει στο παγκάκι, θα τον χαϊδέψει, θα του ψιθυρίσει να μην απομακρυνθεί γιατί ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για τα μικρά του ποδαράκια και μετά θα του λύσει το λουρί... Κι αυτός, αργά -σαν κάποιος που θέλει να γευτεί κάθε δευτερόλεπτο ελευθερίας- θα συρθεί μέχρι τα περιστέρια. Θα τα μυρίσει ευγενικά, εκείνα θα τρομάξουν, θα ανοίξουν τα φτερά τους κι αυτός θα καταλάβει πως αυτός ο κόσμος είναι πιο μικρός από όσο φαντάζεται η κυρά του.

Ο καπνός μου μυρίζει απ' τα χέρια που τον ξεδιάλεξαν κι εγώ φέρνω στο μυαλό μου εικόνες που δεν έζησα. Εικόνες με ανθρώπους που ήταν μάγοι στο να τον ψιλοκόβουν τότε που τα τσιγαρόχαρτα ήταν ροζ και για λίγους. Πώς τον έλεγαν εκείνον τον θείο που ανέβαινε από τη λίμνη σκυφτός κάθε απόγευμα σούρνοντας τα βήματά του; Θείος Γάκιας! Ναι, λοιπόν, ο θείος εκείνος καθόταν κάτω απ' τη μουριά, τράβαγε φύλλα απ' την κρεμάστρα κι έστριβε τσιγάρα χωρίς φίλτρο που στα ρουθούνια μου φάνταζαν η πιο νεραϊδίστικη μυρωδιά που υπάρχει.

“Σ' αγαπώ γιατί 'σαι ωραίαααα...” Οι φάλτσες νότες από το ακορντεόν που πλησιάζει σκαρφαλώνουν στ' αυτί μου, οι χτύποι της καρδιάς μου πληθαίνουν. Ο ακορντεονίστας τραβά την ανηφόρα τραγουδώντας μια ζεστή καντάδα για τον κρύο άνεμο. Κι εμένα μ' αρέσει να φαντάζομαι πως είναι για εμένα· που στέκομαι προσοχή σαν τον ακούω, που σταματάω τον χρόνο κι ανοίγω το παντζούρι για να μπουν στο σπίτι οι βρεγμένες του νότες όταν ολόκληρος κόσμος περιφέρεται γύρω του ασταμάτητα.

Σήμερα, λοιπόν, θα σου μαγειρέψω. Με τα πιο μαγικά και φρέσκα υλικά που μάζεψα πρωί πρωί για σένα θα σου φτιάξω το πιο νόστιμο φαΐ και θα το πασπαλίσω με νότες. Μετά θέλω να με πας σινεμά και στο διάλειμμα να φάμε μηλόπιτα ψάχνοντας μανιωδώς τα μικρά ελαττώματα που κάνουν την ταινία αυτή ανθρώπινη. Μέσα στην αίθουσα θα μου πιάνεις το χέρι κι εγώ θα νιώθω πως αυτός είναι ο παράδεισος -το σινεμά που μοιράζομαι μαζί σου, το δικό μου "σινεμά ο παράδεισος”. Και μετά θέλω να έρθουμε σπίτι, να με πάρεις μια αγκαλιά κι αυτός ο κόσμος που δεν κοιμάται ποτέ, αυτός ο κόσμος που όλο λαχανιάζει, να σταματήσει για μια νύχτα, να πάρει βαθειά ανάσα και να κυλιστεί μαζί μας στα πιο ανάλαφρα κι αρωματισμένα όνειρα.

51 comments:

Baby Lemonade said...

Σήμερα είναι η μέρα που θα με νοιάξει μόνο το χαμόγελο του κόσμου.

Να μαγειρεύεις πάντα. Μαγικές συνταγές να πλάθεις και να κάνεις και τις δικές μας ημέρες μοναδικές.

Και να είσαι σίγουρη, ο ίδιος ο κόσμος θα σ' αγκαλιάσει απαλά, η ίδια η ζωή θα σου δώσει την καρδιά της, θα γεμίσει την ποδιά σου με τα πιο πολύτιμα πετράδια - Ίσως η μόνη επιβεβαίωση την ύπαρξής μας, τελικά, να είναι το απλό αυτό, μα μεγαλειώδες συνάμα χαμόγελο :)

Σήμερα, Μαργαρίτα, δοκίμασα κι εγώ λίγο από το νόστιμο φαΐ σου. Και, αλήθεια, τη γεύση του δε θα την ξεχάσω - μου γέμισε τη μέρα :)

Σπύρος Σεραφείμ said...

γεια σου... μαγκάκι!...

καλό Σαββατοκύριακο!

ladybug said...

Μ' αρέσει όταν σε πιάνει το αισιόδοξό σου. Είναι και Παρασκευή σήμερα... Σου εύχομαι να περάσεις ένα πολύ γλυκό Σαβατοκύριακο.
Φιλιά.

patsiouri said...

Είσαι θεά, απλά! Μέσα απ'την καρδιά μου καλό Σαββατοκύριακο!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μ' αρέσει τόσο πολύ που σήμερα θα κάνεις όλα αυτά τα πράγματα.
Εύχομαι κάθε μέρα σου να 'ναι ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, που έχεις τούτη τη διάθεση δημιουργίσς, γλυκειάς συντροφικότητας, νοσταλγίας και ρομαντισμού.

Να υποθέσω πως έχεις γενέθλια;
΄Οπως και να 'χει, τις καλύτερες ευχές μου για την ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΟΥ,
ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ!

Γλαρένιες αγκαλιές

Anonymous said...

Και γιατί παραφωνία παρακαλώ; Μάλλον σαν μελωδία του χρόνου μου μοιάζει αυτό το κείμενο.

Άσε που αν μαγειρεύεις με στόχο μόνο τα χαμόγελα, βγαίνει μαγική η συνταγή είτε με μαϊντανό είτε με σέλινο. ;^)

Καλό ΣΚ, καλά να περάσετε!

The Torch said...

Χρόνια Ευτυχισμένα

Archimidis P. said...

Πανέμορφο, γλυκιά μου! :)

teiresias said...

Χαίρομαι στ' αλήθεια που αισθάνεσαι έτσι.
Μακάρι έτσι,πάντα.

Κωστής Γκορτζής said...

Να 'σαι πάντα καλά, με χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, να χαρίζεις στον κόσμο αυτή την ευαισθησία σου και να του θυμίζεις τι είναι ζωή. Εσύ δεν είσαι βιομηχανική μαργαρίτα, λουλούδι του μπαξέ είσαι. Γέμισες άρωμα τη μέρα μας :)

Pan said...

Για να είμαι ειλικρινής, φοβόμουν ότι στο τέλος θα διάβαζα κάτι παρανοϊκά τραγικό. Πιάστηκε η αναπνοή μου μέχρι να φτάσω εκεί.
Ευτυχώς, ανάσανα.

Unknown said...

Μαγεία και ευτυχία.

kanataki said...

μα τι μαγκάκι!
υγ που μου θες και καινούργιο post
υγ το ανέβασα.να δούμε τι θα καταλάβεις!

industrialdaisies said...

@ baby lemonade: Ξέρεις, θυμηκα τον Oh Dae-su από το Oldboy. “Laugh and the world laughs with you. Weep and you weep alone.” Έτσι, σήμερα, ήθελα να χαμογελάσουμε λίγο -αυτή η παρέα είναι πολύ όμορφη για να είναι πάντα τόσο σκυθρωπή και σκεπτική. Καλό Σαββατοκύριακο!

@ σπύρος σεραφείμ: Γεια σου Σπυράκο, εύχομαι να είναι υπέροχο! :)

@ ladybug: Μακάρι να μπορούσα να μεταδώσω λίγο από την αισιοδοξία μου. Όπως και να 'χει, πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι! (Δευτέρα πάλι στις επάλξεις, ε;) ;)

@ patsiouri: Καλό Σαββατοκύριακο κι ένα φιλί! :)

@ φύρδην -μίγδην: Καλώς την! Όχι, δεν έχω γενέθλια, απλή κρίση αισιοδοξίας! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, όμως, κι εύχομαι μία από τα ίδια! ;) Καλό Σαββατοκύριακο!

@ mpampakis: Μπαμπάκη μου, “παραφωνία” ως φόρος τιμής στον ακορντεονίστα που κάθε πρωί τραγουδά στις πιο φάλτσες νότες τα πιο συγκινητικά τραγούδια που φτάνουν στ' αυτιά μου. Όσο για τα φαγητά... Ναι, μ' αρέσει αυτό! Όμως, το έχω παρακάνει, ήμαρτον δηλαδή να μην μπορώ να ξεχωρίσω τον μαϊντανό από το σέλινο! Καλό Σαββατοκύριακο Μπαμπάκη, φιλιά στον πιτσιρικά! :)

@ the torch: Ευχαριστώ πολύ! Καλό Σαββτοκύριακο! :)

@ archimidis p.: Αρχιμήδη μου, ευχαριστώ πολύ! Long live Patti! :)

@ teiresias: Μακάρι τειρεσία μου. Πολλά φιλιά και όμορφες να' ναι οι μέρες που έρχονται! :)

@ κωστης γκορτζης: Κωστή μου, καμιά φορά μου ξεφεύγει και γίνομαι βιολογική! Ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα σου λόγια, για αυτό φτιάχνουμε παρέες -για να μοιραζόμαστε. Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο! :)

@ pan: Πάνα μου, γιατί παιδί μου είσαι στην τσίτα; Είπαμε, είμαι λίγο παρανοϊκή ώρες ώρες αλλά όχι βρε πουλάκι μου κι έτσι -σήμερα, είπαμε, μόνο χαμόγελα! Πάρε κι ένα φιλί που σε κοψοχώλιασα και καλό Σαββατοκύριακο! :)

@ narita: Πάντα μαγεία -αλλιώς δεν αντέχεται! Φιλιάααα!

@ tsaperdona: Αααα, δεν σχολιάζω Σαββατοκύριακο! :p (πλάκα κάνω) Καλό Σ/Κ!

2Σx2 said...

Κάπου ανάμεσα στο σινεμά και στις αγκαλιές σχολιάζω κι εγώ με ξεκάθαρη πρόθεση να σου τη σπάσω! :ppp
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είχα μια υποψιασμένη στάση ως προς το φινάλε ανάλογη με αυτή του pan.
Καλό Σαββατοκύριακο και...καλή συνέχεια!

philos said...

Θα αυτοτιμωρηθώ που μόλις προχθές ανακάλυψα αυτά τα τόσο ζωντανά κείμενα και θα αρχίσω να σε διαβάζω από τα πρώτα σου κείμενα!

Δεν σε διαβάζω απλά ... χάνομαι στις εικόνες που μεταφέρεις.
Σε ευχαριστώ και σου εύχομαι τα όνειρά σου να είναι πάντα αρωματισμένα με τις πιο αγαπημένες σου μυρωδιές.

philos said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

Δεν ξέρω αν είναι "παραφωνία του χρόνου" σίγουρα, για μένα τουλάχιστον ήταν η πιο όμορφη Φθινοπωρινή ημέρα.

Αυτό που διάβασα, λέω..

anyone said...
This comment has been removed by the author.
anyone said...

περίμενα πως και πως ένα τέτοιο σου κείμενο..
μετά απ'αυτό το μαγευτικό ταξίδι γεμάτο από εικόνες,ήχους και μυρωδιές..ανυπομονώ για το επόμενο!!!


στερητικό σύνδρομο θα πάθω!!:P
φιλιά...

kostas said...

Προχθές που έγραψες για τους πολιτικούς, ήσουν οργισμένη. Σήμερα που δεν τους σκέφτεσαι, είσαι ευδιάθετη και δημιουργική. Μην ξαναασχοληθείς με δαύτους Μαργαρίτα. Έχουμε τόσα ωραία πράγματα να κάνουμε

Anonymous said...

Σου το τραγουδώ χωρίς φάλτσα.

Να΄σαι καλά κούκλα. Υπέροχες οι λέξεις σου.

dodo said...

Σού εύχομαι να έχεις συχνά αυτή την αισιόδοξη και δημιουργική διάθεση!

ΣΠΙΘΑΣ said...

Και έκλεψα, λίγο...
απ' την διάθεση σου..
καλημέρα..

nakupenda said...

Μακάρι να είναι κολλητική τόση χαρά :)
Εσύ κοίτα να τη διατηρήσεις ε!

Unknown said...

Ξέρεις τι; Έτσι εντελώς αμετανόητα (και ίσως άστοχα) σκέφτομαι και νοιώθω αυτές σου τις ορμήσεις σαν γραμμένες με το μισό στόμα γελαστό και τ' αντίπαλο θλιμμένο.

(Χρειάζεται να σου επαναλάβω πως αρωμάτισες κι εμένα σαν τους άλλους;)

Sigmataf said...

δυνατή ματιά και καταγραφή.



Κράτα το και αγάπησέ το αυτό.






το έχεις.













καλημέρα.

tzotza said...

καλημερα φιλεναδα μου!!
τι υπεροχο post ητανε αυτο!!!
με το δικο σου ξεκιναω την ημερα μου σημερα..δεν θα μπορουσα να σκεφτω τιποτα καλυτερο!!!
αντε να σου μαγειρεψω και εγω μια φορα!!ο,τι μαγειρευεται με αγαπη ΠΑΝΤΑ ειναι νοστιμο!!
καλη κυριακη!!! :))))

Τζεφέρης Πέτρος said...

καλημέρα και απο μας!!

Προφανώς γιόρτασες τα 24α γεννέθλιά σου! Χιλιοχρονη, χαρούμενη αισιόδοξη να δοκιμάζεις τις μαγικές σου συνταγές!!
Κι όταν σε πιάνει απελπισία να θυμάσαι το σινεμά των ονείρων , να θυμάσαι τις γεύσεις το χρόνο που μπορούμε να σταματήσουμε σε στιγμές και να μυριστούμε τους 'άοσμους δρόμους' με τις 1002 μυρωδιές :)

να σαι πάντα καλά!!

ΑΝΑΠΝΟΗ

stefanos said...

πφφφ
(ζηλεύω)

taxitzou said...

Από το πρωί σήμερα ήμουν σκατά. Δεν ξέρω γιατί. Καμιά φορά δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι. Διαβάζοντας το κείμενό σου αναθάρρησα αναδρομικά.

Να είσαι πάντα καλά...

καλή χαμογελαστή εβδομάδα...

Я верю в Сталина said...

Χρόνια σου πολλά αν και ετεροχρονισμένα!!! Υγεία, αγάπη και λεφτά και ενδιαφέρουσες νύχτες!!!

ο δείμος του πολίτη said...

Γιαγιά, εδώ είμαστε ακόμα και πολεμάμε. Τίποτα δε χαρίζουμε, σε κανέναν δε χαριζόμαστε.

Πολύ όμορφο κείμενο.

Anonymous said...

Κρίμα που δεν το διάβασα πιο πριν, για να μου φτιάξει και εμένα το Σαββατοκύριακο.
Για αυτό το soundtrack του σαββατοκύριακου ήταν Ο Χαίνης.

Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στα όρη απάνω
μ' αρέσει νά 'μαι αμοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω.

Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά γεμίζει να γυρίζω
Χαΐνης και τση χαραυγής τσ' ελπίδες να σκορπίζω.

katerina said...

Καλημέρα!
Αυτά είναι... Όμορφο πράγμα να αισθάνεσαι έτσι!
Μακάρι να είσαι αισιόδοξη και να χαμογελάς!

Φράνσις said...

Εάν κουτί ντονατς με γέμιση φραγκοσταφυλλο και με γλασο σοκολάτας στη μαργαριτουλα παρακαλώ!(Θα δώσεις ε΄να και στο ξωτικο όμως ε; Γιαυτο σου στελνω δωδεκαδα). Φιλι μαργαριτουλα μου.(Να εχεις παντα την ηλικια του μυαλού σου, είπε το ξωτικό, και της φύσηξε αστροσκονη στα πεταλα).

Unknown said...

Τι όμορφο που είναι να έχεις ένα λόγο να ξυπνάς το πρωί, με την όρεξη να ζήσεις τη ζωή. Τι όμορφο είναι να έχεις θύμισες από αγαπημένα πρόσωπα του παρελθόντος, από κινήσεις, μυρωδιές, χρώματα... Είναι πολύ όμορφο αυτό, γιατί μπορείς να το κάνεις κρατώντας το χέρι κάποιου που μπορεί να σε αφουγκράζεται σε όλες τις μικρές, αθόρυβες, σημαντικές στιγμές της ζωής. Keep Walking, Keep Smelling the flowers...

ritsmas said...

Αλλα, πολύ πιο εσωτερικά θέλω αυτά. Με προσωπικό στύλ και ένα ανάμεικτο αγγιγμα παιδιού και γυναίκας.
Καλημερα, καλημερα
ριτς

industrialdaisies said...

@ 2σχ2: Χιχι, “στη τσίτα είμαστε; Στηηηη τσίτα;” (πόσο σπαστική διαφήμιση είναι....Γκρρρ...) Καλημέρα!

@ philos: Καλέ, όντως σκοπεύεις να αυτοτιμωρηθείς εσύ! Μην τα διαβάσειειειειεις -για το καλό σου!!!! Καλωσήρθες, πολύ χαίρομαι που βρεθήκαμε! Καλή εβδομάδα!

@ sotiris k.: Πολύ χαίρομαι Σωτήρη -σε ευχαριστώ πολύ! :)

@ anyone: Καλέ μου, σε ευχαριστώ πολύ. Εγώ να σου πω δεν περίμενα τίποτα -είμαι λίγο Ο.Φ.Α. και ποτέ δεν ξέρω τι να περιμένω. Καλημέρα και καλή εβδομάδα! :)

@ kostas: Έχεις ένα επιχείρημα Κώστα -αλλά από την άλλη δεν γίνεται αυτό, όσο και να το θέλω... Ίσως εκεί βρίσκεται και η ισορροπία -στην τραμπάλα ανάμεσα σε αυτά που μας ρίχνουν και σε αυτά που μας κάνουν να πετάμε! Καλημέρα!

@ άκης καπράνος: Άκη, σφύριζέ μου εσύ και δεν μας νοιάζει τίποτα! Κι ευχαριστώ, ε; Καλημέρα!

@ dodos: Σε όλους μας dodo μου πάει αυτή η ευχή -χαμογελαστά πρόσωπα και ψυχές μπορούν να κάνουν πολύ καλό στον κόσμο τούτο! :)

@ σπίθας: Σας χαρίζω όση χρειάζεστε! Καλωσήρθες! :)

@ nakupenda: Προσπαθώ με νύχια και με δόντια! Α, και είναι κολλητική -πλησίασε! Καλημέρα!

@ ilias dimopoulos: Ηλία, Φίλε μου, το ξέρω πως έχεις καταλάβει. Κι αυτό είναι βάλσαμο -και καμιά φορά βοηθά να απλώνεται το χαμόγελο σε όλο το πρόσωπο. Μου έχεις λείψει ήδη, στο λέω από εδώ παίζοντας παράτυπα. Καλημέρα! :)

@ sigmataf: Πού είσαι εσύ βρε Σ.Τ.; Άντε, μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε! Καλή εβδομάδα! :)

@ tzotza: Είπα μια φορά να προσπαθήσω να σας φτιάξω τη μέρα! Πολύ χαίρομαι που ένιωσες έτσι φιλενάδα μου -περιμένω καφέ και γλυκίσματα!!! Καλή εβδομάδα! :)

@ αναπνοή: Όχι, όχι, γενέθλια δεν είχα -είμαι παιδί της Άνοιξης!! Όμως ευχαριστώ πολύ για τις ευχές -οι ευχές ισχύουν άσχετα από τα γενέθλια, ε; ;) Καλημέρα!

@ στέφανος: Καλέ μην ζηλεύεις -να, ορίστε, γλυκάκι; Καλημέρα!

@ taxitzou: Έτσι, να αναθαρρήσουμε λίγο μπας και πάει τίποτα καλύτερα! Καλωσβρεθήκαμε και καλή εβδομάδα να έχουμε! :)

@ dimosthenis s.: Δημοσθένη, ανέκαμψες διαδικτυακά; Ευχαριστώ, ευχαριστώ -καλέ, λέμε δεν είχα γενέθλια!! Α, και “καλά κρασιά” ξέχασες να μου ευχηθείς! Καλωσήρθες πίσω! :)

@ ο δείμος του πολίτη: Δείμε μου, ο έρωτάς μου ο αγιάτρευτος -ο Morrison- το είπε ξεκάθαρα:

“They got the guns but we got the numbers
Gonna win, we' re taking over!”

Εδώ, στις επάλξεις κι ό,τι μπορούμε κάνουμε! Καλή εβδομάδα! :)

@ downjohn: Η κρητική εκδοχή της “καλαμιάς στον κάμπο” ομολογουμένως είναι κομψότερη και πολύ πολύ όμορφη. Σήμερα, όμως, που το είδες ας αλλάξουμε ρεπερτόριο, ε; Ποτέ δεν είναι αργά! Καλή και μελωδική εβδομάδα!! :)

@ river: Αναντάμ παπαντάμ, όλα τα συναισθήματα μονίμως βρίσκονται μέσα μου! Καλημέρα!

@ auburn kate: Ααααα, κατερινιώ μου, με τα γλυκά είμαι πολύ περίεργη (“ιδιότροπη” το λέει ο κόσμος industrial...) Δεν θέλω ντόνατς -θέλω σπιτικό ραβανί. Δεν έχεις; Καλά, σπιτικό βύσσινο. Δεν έχεις; Έχω εγώ! Ο.Κ., το κούρασα! Καλημέρα ξωτικό, η ηλικία του μυαλού είναι το πιο δύσκολο πράγμα να υπολογιστεί -κανένας τύπος δεν φτάνει! Καλή εβδομάδα να έχουμε! :)

@ caramellenia: Είναι όντως πολύ όμορφα όλα αυτά -ο παράδεισος που σε βοηθά να περπατάς μέσα σε αυτή τη ζωή χωρίς να χάνεις τον δρόμο σου. Καλημέρα! :)

@ ριτς: Καλημέρα όλη μέρα -αυτή η εβδομάδα θα πάει καλά! Πρέπει. Πολλά φιλιά κι ένα χαμόγελο από εμένα! :)

Φράνσις said...

Στο φουρνο απεναντι απ΄το Χημείο, στη Σολωνος, στο ΕΠΤΑΖΥΜΟΝ ,εχει ραβανι με σάλτσα καραμελας... Κολαση κι ας μην ειναι σπιτική! Φιλί.(θα σου βαλω απουσια μαργαριτουλι)

ritsmas said...

Σου εστειλα ενα σχολιο το πρωί. Μάλλον θα χάθηκε
ριτς

ritsmas said...

Α, τωρα εμφανίστηκε. Καποιο προβλημα με το συστημα
ριτς

salvador said...

Ωραία η γραφη σου κορίτσι.
αν μαγειρεύεις εξίσου καλα,
θα'ρθω να σε ξαναδιαβάσω!
περι μαγειρικης σχόλιο:
βράζω φασολαδα απο τις 1 το μεσημερι
εχει παει 5.30 και ακόμα να βράσουν!
ξερω..ξερω..
τα μουσκευουμε απο βραδυς!
μήπως φταίει οτι αγορασα
τα πιο φτηνα;

ο δείμος του πολίτη said...

Morisson, ε; Μία μορφή που κολάει σε κάθε ασυμβίβαστο.

Кроткая said...

τέλειο! τέλειο!!

πού χάθηκες?

fish eye said...

εγω παλι λεω πως ολοι οι πλανοδιοι ακορντεονιστες το ιδιο τραγουδι παιζουν και με την ευαισθητη νοσταλγια μας!επισης λεω πως αν ενα κοριτσι στα 24 γραφει τοσο ομορφα..σκεψου αργοτερα..
φιλι μικρη

industrialdaisies said...

@ auburn kate: Απουσίες έχω πολλές τελευταία -θα τις δικαιολογήσω αργότερα! :)

@ ritsmas: :)

@ salvador: Με τη μαγειρική δεν μπορώ να πω ότι έχω συμφιλιωθεί ακόμη. Ειδικά δε με τα φασόλια οι σχέσεις μου είναι μηδαμινές! Παρ' όλα αυτά ξαναπέρνα -θα βρούμε άλλα κοινά. Καλωσήρθες!

@ ο δείμος του πολίτη: Ο Morrison είναι τεράστιο κεφάλαιο. Ίσως κάποια στιγμή το πιάσουμε. Καλημέρα! :)

@ krotkaya: Ευχαριστώ, ευχαριστώ!! Άσε, ένας χαμός με εργασίες -ούτε να ανασάνω δεν προλαβαίνω... Καλημέρα!

@ φεγγαραγκαλιές: Ναι, παίζουν, όπως και αυτοί με τη λατέρνα. Όμως, δεν είναι πολύ πιο σημαντικό ότι υπάρχουν ακόμη; Εγώ το προτιμώ από το να μην υπήρχαν. Κι ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Καλημέρα φεγγαρένια! :)

Niemandsrose said...

Τι μεθυστικό κείμενο! Το χάρηκα πολύ να ξέρεις και ευχαριστώ. Θέλω να ανοίξω φέτος τα μέσα μου στο φθινόπωρο και έχει σκαλώσει το μάνταλο. Κάτι έκανες με το κείμενό σου.

industrialdaisies said...

@ niemandsrose: Τα λόγια ου τιμή μου. Κι αυτό το μάνταλο... Τι βάσανο όταν σκαλώνει,ε; Καλό απόγευμα! :)

ritsmas said...

Βλέπω τόσο ομορφα σχόλια και χαίρομαι πολυ για σένα και για τις ευαισθησίες που δεν φοβάσαι να κουβαλάς. Πότε ποτε ομως γλυκειά μου απίθωσε τες στην εξωπορτα. καλού κακού, πού ξέρεις.
ριτς

ολα θα πανε καλα... said...

Πολύ όμορφο κείμενο,γραμμένο από ευγενική ψυχή.Εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη,όπως εσύ μας περιγράφεις εδώ.
Καλησπέρα!