Wednesday, 25 April 2007

Επιστρέφω

"Κλειστόν λόγω Μελαγχολίας..."
Posted by at

15 comments:

Anonymous said...

Μιας και “ποτίζεσαι” με τα χρώματα για δες αυτό και ίσως να πάρει άλλο χρώμα η μελαγχολία σου.

:)

Κ. Χρήστο, αυτό είναι το δεύτερο γράμμα μου. Έβγαλα ένα δόντι και κουνιέται και το διπλανό. Γεια σου. Με αγάπη
ΚΛΑΙΡΗ
http://www.ouraniotoxo.gr/site/drawings.htm

25 April 2007 at 22:51
MariaDedoussi said...

Μη μου το κάνεις αυτό... Πάνω που κατάφερα να βάλω τα παιδιά για ύπνο και να βρεθώ στον υπολογιστή...
Απαγορεύεται να μελαγχολείς, πρώτον διότι είναι Άνοιξη και δεύτερον διότι κάποιος μπορεί να σε χρειάζεται.

25 April 2007 at 23:34
kyriayf said...

μην αργήσεις...

κράτα το "κρυφό" νόημα της τωρινής σου κατάστασης... και θα προχωρήσεις πιό μπροστά...

περιμένουμε...

25 April 2007 at 23:47
Pan said...

Σε περιμένουμε. Μην βιαστείς.

26 April 2007 at 00:05
Vsls said...

Ελπίζω πως αν ανθήσει ακόμα μια μαργαρίτα στον κήπο αυτού του θέματος κάτι να αλλάξει προς το καλύτερο!
Και μη ξεχνάς πως...
Well now everything dies baby that's a fact
but maybe everything that dies someday comes back
Put your makeup on fix your hair up pretty
and meet me tonight in Atlantic City

26 April 2007 at 01:55
Costis Demos {Ghostdog} said...

H μελαγχολία φεύγει πάντα γιατί πρέπει να ξανάρθει.


Τα θλιμμένα τα τραγούδια των ανθρώπων,
Μεταλλάσονται σε άλλα, φωτεινά,
Σε αγάπες τίγρεων και αντιλόπων,
Σ’Aφρικάνικα τοπία μυθικά.

26 April 2007 at 02:10
manosantonaros said...

μελαγχολία;
με-λα-γχο-λί-α;
Κλείνεις (για λίγο το blog0 επειδή έχεις μελαγχολία;
Μα τα blog παραμένουν ανοικτά γι' αυτον ακριβώς τον λόγο... για να σπάνε την μελαγχολία....
Λοιπόν άσε τις αηδίες και παίξε μπάλα...
Ακους;

26 April 2007 at 05:33
fish eye said...

πραγματι ενα μπλογκ,αν μη τι αλλο,σε κραταει μακρια απο την μελαγχολια..
αλλωστε σημερα ειναι ,μια νεα μερα..
και μετα απο μια μεγαλη δυσκολια,ακολουθει μια ακομη μεγαλυτερη χαρα και το αντιθετο..
παρε βαθιες ανασες κι ελα ..φιλια..

26 April 2007 at 08:10
ο δείμος του πολίτη said...

Αύριο θέλω post, έτσι; Άσε τις μελαγχολίες.

26 April 2007 at 09:30
Fatale said...

Η σιωπή δίνει πόνο ...

Η δική σου να κρατήσει λίγο...

Φιλιά Πολλά

26 April 2007 at 10:10
[Germanos] said...

Το ειχα βαλει και γω το ταμπελάκι

Δεν είναι τίποτα , θα περάσει

26 April 2007 at 10:31
ΡΑΜΑΝ said...

Καμμιά σοκολατίτσα να γλυκαθεί, τρώει? Μιά φίλη μου, συνιστά σε τέτοιες περιπτώσεις σουτζούκ λουκούμ ή σουσαμλί τσιμπούκ. Γλυκά πολίτικα και μερακλίδικα...Εγώ να σου πω την αλήθεια μου είμαι του χανούμ μπουρέκ..

26 April 2007 at 20:31
tolitsa said...

"Μελαγχόλησες, νιώθεις πεταμένος
Μες στην πόλη σου σα ξένος, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν

Φύλλο και φτερό, στο μυαλό σου χιόνι
που τη σκέψη σου παγώνει, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει

Κάτι άστραψε, κάτι σα φλασάκι
Σα πικ νικ μες στο δασάκι, μιά γλυκιά φωτιά
Λάβε θέση για να πάρεις πάλι την πρωτιά

Σα να δρόσισε, έρχεται βροχούλα
και μιά άνοιξη νυφούλα, βρε παιδί μου αμάν
Στην καρδιά βάλε πατίνια και δυό ρουλεμάν"

ΤΕΡΜΙΤΕΣ

26 April 2007 at 21:01
industrialdaisies said...

paneris
maria dedoussi
kyriayf
pan
vsls
ghostdog
manos antonaros
φεγγαροαγκαλιασμένη
ο δείμος του πολίτη
fatale
germanos
ραμαν
tolitsa
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ. Που δεν με αφήνετε μόνη ακόμα κι όταν δεν έχω τίποτα να σας πω. Που με ταξιδέψατε με χρώματα, με στίχους και τραγούδια. Που με ταρακουνήσατε για να συνέλθω πιο γρήγορα. Που με κάνατε να νιώσω, για άλλη μία φορά, πως εδώ δεν ανταλλάσουμε μόνο απόψεις αλλά και συναισθήματα. Maria Dedoussi καλωσήρθες -πολύ χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!- και καλωσήρθες germane!
Δεν ξέρω αν είναι πίσω μου αυτό, ξέρω όμως ότι θέλω να σας μιλήσω και αυτό θα πάω να κάνω τώρα αμέσως!

27 April 2007 at 00:01
ANemos said...

Τι καλά που επέστρεψες!!!

2 May 2007 at 16:37

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)