Εφιάλτης

- Com' on, granny, talk to me in greek...
- You know it's illegal to talk anything but sovereign language, baby.
- Oh, com' on the mics are off for two more hours! It sounds great this language.
- Oh, ok... Are you sure you' re able to understand?
- Sure! Βέβαια! Oh, com' on! You know I can understand perfectly, I can almost talk like you! What story are you gonna tell me this time?
- A real one... A sad story... So, once upon a time υπήρχε αυτή η πανέμορφη χώρα, η Ελλάδα -Greece in sovereign language.
- Greece is where people used to talk greek, right?
- Ναι, σωστά. Οι άνθρωποι αυτοί λέγονταν Έλληνες -Greeks- κι αν ψάξουμε πάρα πολύ μπορεί και να ξετρυπώσουμε κάτι για αυτούς σε κάποια βιβλία που έφερα λαθραία όταν ήρθα εδώ και τα έχω κρυμμένα.
- And where was this country?
- Βγάλε τον χάρτη της Δυτικής Κυριαρχίας.

(Η μικρή σηκώνεται, ψάχνει στην τσάντα της, πατάει ένα κουμπί και στον τοίχο εμφανίζεται ένας χάρτης)

- Βλέπεις εδώ; Εκεί που τώρα είναι η “Απόρρητη Κυριαρχική ιδιοκτησία Προστάτιδων Δυνάμεων” κάποτε ήταν η Ελλάδα.
- What is there now granny? Noone ever talks about it at school. They say it's our governments' base.
(Αναστενάζει)
- Ποιος μπορεί να το απαντήσει αυτό παιδί μου; Κανένας δεν επιτρέπεται να πλησιάζει την περίμετρο, αεροπλάνα δεν πετάνε ποτέ από πάνω και εικόνες δεν υπάρχουν πουθενά. Να σου πω όμως μια αληθινή ιστορία, μέχρι εκεί που την έζησα εγώ...

- Ήμουν νέα τότε, μόλις είκοσι χρονών, τίποτε όμως δεν θυμάμαι πιο έντονα από όσα συνέβησαν σε όλη μου τη ζωή από τα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού. Εκεί που τώρα φημολογείται ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο κέντρο εξόρυξης πετρελαίου και το κέντρο των δυτικών τηλεπικοινωνιών, ήταν παλιά η Πελοπόννησος. Καλοκαίρι του 2007 -πάνε κιόλας εβδομήντα χρόνια- άρχισαν να ξεσπούν παντού φωτιές σε εκείνη την έκταση. Και βλέπεις το νησί που λέγεται ότι έχουν στηθεί τα περισσότερα συστήματα παρακολούθησης του Ανατολικού Εχθρού; Εκεί ήταν η Εύβοια. Κι εκεί, μέσα σε λίγες εβδομάδες, κάηκαν τα πάντα. Πάντα, βέβαια, ξεσπούσαν φωτιές τα καλοκαίρια στην Ελλάδα, ήταν εύκολο να καίγεται γιατί ήταν η πιο πράσινη χώρα που μπορείς να φανταστείς, με δέντρα και ζώα που πλέον ούτε στα Οικολογικά Αρχεία δεν μπορείς να βρεις -όσο κι αν ψάξεις.
- Why granny, aren't there any photos?
- Υπήρχαν, πολλές και παντού. Εξαφανίστηκαν, όμως, μυστηριωδώς τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τέλος πάντων, εκείνο το καλοκαίρι όλη αυτή η έκταση που βλέπεις εδώ μαζί με το μεγάλο νησί κάηκαν ολοσχερώς. Άνθρωποι κάηκαν μέσα στις φλόγες, ολόκληρα χωριά καταστράφηκαν και οι καλλιέργειες αποτεφρώθηκαν ολοκληρωτικά.
- What is that?
- Ποιο, οι “καλλιέργειες”;
- Yeah.

(Σκέφτεται)
- Ας πούμε, σήμερα το μεσημέρι φάγαμε δύο χάπια -ένα με γεύση φασόλια κι ένα με γεύση ντομάτα, σωστά; Κάποτε, αυτά ήταν καρποί της γης. Υπήρχαν δηλαδή δέντρα και φυτά, για να στο δώσω απλά, που έκαναν φασόλια και ντομάτες. Θα στα ζωγραφίσω ένα βράδυ, όταν θα ξαναέχουμε την ευκαιρία, να δεις πώς ήταν. Καμία σχέση δεν είχαν με αυτό που γεύεσαι τώρα -δεν νομίζω ότι μπορώ να σου δώσω με λόγια την αίσθηση που άφηναν στον ουρανίσκο σου.
- So, there was also a tree that made chicken?
(Γελάει)
- Όχι, όχι, αυτά ήταν ζώα -υπήρχαν κι άλλα, πολλά ζώα που σκοτώναμε και τρώγαμε. Θα στα ζωγραφίσω κι αυτά κάποτε... Κάποια πάντως έμοιαζαν με τον M3-pet που έχεις κι εσύ. Ο Μ3 έχει φτιαχτεί να μοιάζει με τα σκυλιά που υπήρχαν τότε. Anyway... Έχασαν, λοιπόν, οι άνθρωποι των περιοχών αυτών τα σπίτια τους, έχασαν τη δουλειά τους -τότε πολλοί από αυτούς ζούσαν από τους καρπούς αυτούς που τους πούλαγαν στους υπόλοιπους- και τον επόμενο χειμώνα, ό,τι είχε απομείνει από τα σπίτια τους, καταπλακωνόταν από τα χώματα των βουνών λόγω της βροχής. Την ίδια περίοδο με τις φωτιές είχαν προκηρυχθεί εκλογές -ξέρω, πρέπει να στο εξηγήσω κι αυτό. Ας πούμε απλά ότι τότε ακόμη οι άνθρωποι μπορούσαν να επιλέγουν την κυβέρνησή τους.
- Really granny? But how, I mean...
- Ξέρω, ακούγεται περίεργο, κάθε τέσσερα χρόνια όμως μαζευόμασταν όλοι μία μέρα και σημειώναμε σε ένα χαρτί ποιοι θέλαμε να μας κυβερνούν. Όχι ότι καταφέρναμε πολλά και με αυτό βέβαια, αλλά όπως και να' χει νιώθαμε ότι κι εμείς συμμετείχαμε σε ό,τι γινόταν. Είχαν προκηρυχθεί εκλογές, λοιπόν, περίπου λίγες εβδομάδες μετά τις φωτιές, από ό,τι θυμάμαι. Σε εκείνες τις εκλογές ακόμη δεν φάνηκε τι θα ακολουθούσε. Εξελέγη κανονικά ο πρωθυπουργός -ο ίδιος που ήταν και πριν, γιατί παιδί μου ψήφισαν και οι άνθρωποι των πόλεων και οι επιχειρήσεις που καθόλου δεν ενδιαφέρθηκαν για την κατάντια των συνανθρώπων τους- και τους ξέχασε μετά από λίγο καιρό τους ανθρώπους που έμειναν χωρίς σπίτια και δουλειά. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν βορειότερα τα επόμενα χρόνια.

Κατέκλυσαν την Αττική -στην οποία τότε βρισκόταν η πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Αθήνα- και άλλα μέρη της χώρας στα οποία έψαξαν να βρουν δουλειές. Οι κάτοικοι των πόλεων τους άφησαν αβοήθητους να ζητιανεύουν στον δρόμο ή τους εκμεταλλεύτηκαν βάζοντάς τους να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται -τότε υπήρχαν χαρτιά που έπαιρνες από την δουλειά σου και με αυτά μπορούσες να αγοράσεις ό,τι χρειαζόσουν για να ζήσεις, αλλά αυτό ίσως στο περιγράψω μια άλλη φορά- και τους άφησαν να μένουν σε σκηνές. Άρχισαν να οργανώνονται μεταξύ τους τότε οι κάτοικοι της υπαίθρου από όλη την Ελλάδα -ακόμη κι αυτοί που δεν είχαν καεί τα σπίτια τους και τα χωράφια τους.
- Why granny?
- Γιατί παιδί μου σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της υπαίθρου -που τους λέγαμε αγρότες και κτηνοτρόφους τότε- πεινούσαν για πάρα πολλά χρόνια. Έβλεπαν τις καλλιέργειές τους να μαραζώνουν, το κράτος έπαιρνε τα προϊόντα τους πληρώνοντάς τους ελάχιστα, κάθε χρόνο καταστρέφονταν οι σοδειές τους από τις πλημμύρες και τους καύσωνες και κατέληξαν να μην μπορούν να πουλήσουν τίποτα από τα αγαθά τους γιατί το κράτος έκλεισε εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες για τα προϊόντα τους.
- Were they cheaper?
- Ακριβώς παιδί μου. Για πολλούς και διάφορους λόγους ήταν φθηνότερα...

Οργανώθηκαν, λοιπόν, οι κάτοικοι της υπαίθρου. Βρήκαν όπλα κι άρχισαν να επιτίθενται στους ανθρώπους των αστικών κέντρων. Θεωρούσαν ότι εκείνοι έφταιγαν για την κατάντια τους κι ότι εκείνοι μοιράζονταν όλο τον πλούτο αδιαφορώντας για τους ίδιους. Εκδικούνταν για την κακοποίησή τους από τους κατοίκους των πόλεων όταν εκείνοι ζήτησαν την βοήθειά τους.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν δύο καλοκαίρια μετά κάηκε όλο το βόρειο κομμάτι της Ελλάδας, εκεί που τώρα βρίσκονται οι αγωγοί ενέργειας που τροφοδοτούν όλες τις πόλεις της Δυτικής Κυριαρχίας. Σε εκείνα τα μέρη, λοιπόν, υπήρχαν οι βασικές εγκαταστάσεις του στρατού -που τότε αποτελούταν από ανθρώπους και μηχανές. Ο στρατός θεώρησε ότι οι φωτιές μπήκαν από τους κατοίκους της υπαίθρου ως στρατηγική κίνηση αυτών για να καταλάβουν την χώρα, οι κάτοικοι της υπαίθρου θεώρησαν ότι οι φωτιές μπήκαν από τους κατοίκους των πόλεων ως αντίποινα και οι τελευταίοι θεώρησαν πως οι πυρκαγιές αυτές μπήκαν από “εχθρούς του έθνους” -όπως έλεγαν τότε τα Μ.Μ.Ε. και οι πολιτικοί- ξένες χώρες δηλαδή που ήθελαν να καταλάβουν την Ελλάδα.

Συνεχίζεται...