Tuesday 28 August 2007

Εφιάλτης

- Com' on, granny, talk to me in greek...
- You know it's illegal to talk anything but sovereign language, baby.
- Oh, com' on the mics are off for two more hours! It sounds great this language.
- Oh, ok... Are you sure you' re able to understand?
- Sure! Βέβαια! Oh, com' on! You know I can understand perfectly, I can almost talk like you! What story are you gonna tell me this time?
- A real one... A sad story... So, once upon a time υπήρχε αυτή η πανέμορφη χώρα, η Ελλάδα -Greece in sovereign language.
- Greece is where people used to talk greek, right?
- Ναι, σωστά. Οι άνθρωποι αυτοί λέγονταν Έλληνες -Greeks- κι αν ψάξουμε πάρα πολύ μπορεί και να ξετρυπώσουμε κάτι για αυτούς σε κάποια βιβλία που έφερα λαθραία όταν ήρθα εδώ και τα έχω κρυμμένα.
- And where was this country?
- Βγάλε τον χάρτη της Δυτικής Κυριαρχίας.

(Η μικρή σηκώνεται, ψάχνει στην τσάντα της, πατάει ένα κουμπί και στον τοίχο εμφανίζεται ένας χάρτης)

- Βλέπεις εδώ; Εκεί που τώρα είναι η “Απόρρητη Κυριαρχική ιδιοκτησία Προστάτιδων Δυνάμεων” κάποτε ήταν η Ελλάδα.
- What is there now granny? Noone ever talks about it at school. They say it's our governments' base.
(Αναστενάζει)
- Ποιος μπορεί να το απαντήσει αυτό παιδί μου; Κανένας δεν επιτρέπεται να πλησιάζει την περίμετρο, αεροπλάνα δεν πετάνε ποτέ από πάνω και εικόνες δεν υπάρχουν πουθενά. Να σου πω όμως μια αληθινή ιστορία, μέχρι εκεί που την έζησα εγώ...

- Ήμουν νέα τότε, μόλις είκοσι χρονών, τίποτε όμως δεν θυμάμαι πιο έντονα από όσα συνέβησαν σε όλη μου τη ζωή από τα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού. Εκεί που τώρα φημολογείται ότι βρίσκεται το μεγαλύτερο κέντρο εξόρυξης πετρελαίου και το κέντρο των δυτικών τηλεπικοινωνιών, ήταν παλιά η Πελοπόννησος. Καλοκαίρι του 2007 -πάνε κιόλας εβδομήντα χρόνια- άρχισαν να ξεσπούν παντού φωτιές σε εκείνη την έκταση. Και βλέπεις το νησί που λέγεται ότι έχουν στηθεί τα περισσότερα συστήματα παρακολούθησης του Ανατολικού Εχθρού; Εκεί ήταν η Εύβοια. Κι εκεί, μέσα σε λίγες εβδομάδες, κάηκαν τα πάντα. Πάντα, βέβαια, ξεσπούσαν φωτιές τα καλοκαίρια στην Ελλάδα, ήταν εύκολο να καίγεται γιατί ήταν η πιο πράσινη χώρα που μπορείς να φανταστείς, με δέντρα και ζώα που πλέον ούτε στα Οικολογικά Αρχεία δεν μπορείς να βρεις -όσο κι αν ψάξεις.
- Why granny, aren't there any photos?
- Υπήρχαν, πολλές και παντού. Εξαφανίστηκαν, όμως, μυστηριωδώς τα τελευταία είκοσι χρόνια. Τέλος πάντων, εκείνο το καλοκαίρι όλη αυτή η έκταση που βλέπεις εδώ μαζί με το μεγάλο νησί κάηκαν ολοσχερώς. Άνθρωποι κάηκαν μέσα στις φλόγες, ολόκληρα χωριά καταστράφηκαν και οι καλλιέργειες αποτεφρώθηκαν ολοκληρωτικά.
- What is that?
- Ποιο, οι “καλλιέργειες”;
- Yeah.

(Σκέφτεται)

- Ας πούμε, σήμερα το μεσημέρι φάγαμε δύο χάπια -ένα με γεύση φασόλια κι ένα με γεύση ντομάτα, σωστά; Κάποτε, αυτά ήταν καρποί της γης. Υπήρχαν δηλαδή δέντρα και φυτά, για να στο δώσω απλά, που έκαναν φασόλια και ντομάτες. Θα στα ζωγραφίσω ένα βράδυ, όταν θα ξαναέχουμε την ευκαιρία, να δεις πώς ήταν. Καμία σχέση δεν είχαν με αυτό που γεύεσαι τώρα -δεν νομίζω ότι μπορώ να σου δώσω με λόγια την αίσθηση που άφηναν στον ουρανίσκο σου.
- So, there was also a tree that made chicken?
(Γελάει)
- Όχι, όχι, αυτά ήταν ζώα -υπήρχαν κι άλλα, πολλά ζώα που σκοτώναμε και τρώγαμε. Θα στα ζωγραφίσω κι αυτά κάποτε... Κάποια πάντως έμοιαζαν με τον M3-pet που έχεις κι εσύ. Ο Μ3 έχει φτιαχτεί να μοιάζει με τα σκυλιά που υπήρχαν τότε. Anyway... Έχασαν, λοιπόν, οι άνθρωποι των περιοχών αυτών τα σπίτια τους, έχασαν τη δουλειά τους -τότε πολλοί από αυτούς ζούσαν από τους καρπούς αυτούς που τους πούλαγαν στους υπόλοιπους- και τον επόμενο χειμώνα, ό,τι είχε απομείνει από τα σπίτια τους, καταπλακωνόταν από τα χώματα των βουνών λόγω της βροχής. Την ίδια περίοδο με τις φωτιές είχαν προκηρυχθεί εκλογές -ξέρω, πρέπει να στο εξηγήσω κι αυτό. Ας πούμε απλά ότι τότε ακόμη οι άνθρωποι μπορούσαν να επιλέγουν την κυβέρνησή τους.
- Really granny? But how, I mean...
- Ξέρω, ακούγεται περίεργο, κάθε τέσσερα χρόνια όμως μαζευόμασταν όλοι μία μέρα και σημειώναμε σε ένα χαρτί ποιοι θέλαμε να μας κυβερνούν. Όχι ότι καταφέρναμε πολλά και με αυτό βέβαια, αλλά όπως και να' χει νιώθαμε ότι κι εμείς συμμετείχαμε σε ό,τι γινόταν. Είχαν προκηρυχθεί εκλογές, λοιπόν, περίπου λίγες εβδομάδες μετά τις φωτιές, από ό,τι θυμάμαι. Σε εκείνες τις εκλογές ακόμη δεν φάνηκε τι θα ακολουθούσε. Εξελέγη κανονικά ο πρωθυπουργός -ο ίδιος που ήταν και πριν, γιατί παιδί μου ψήφισαν και οι άνθρωποι των πόλεων και οι επιχειρήσεις που καθόλου δεν ενδιαφέρθηκαν για την κατάντια των συνανθρώπων τους- και τους ξέχασε μετά από λίγο καιρό τους ανθρώπους που έμειναν χωρίς σπίτια και δουλειά. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν βορειότερα τα επόμενα χρόνια.

Κατέκλυσαν την Αττική -στην οποία τότε βρισκόταν η πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Αθήνα- και άλλα μέρη της χώρας στα οποία έψαξαν να βρουν δουλειές. Οι κάτοικοι των πόλεων τους άφησαν αβοήθητους να ζητιανεύουν στον δρόμο ή τους εκμεταλλεύτηκαν βάζοντάς τους να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται -τότε υπήρχαν χαρτιά που έπαιρνες από την δουλειά σου και με αυτά μπορούσες να αγοράσεις ό,τι χρειαζόσουν για να ζήσεις, αλλά αυτό ίσως στο περιγράψω μια άλλη φορά- και τους άφησαν να μένουν σε σκηνές. Άρχισαν να οργανώνονται μεταξύ τους τότε οι κάτοικοι της υπαίθρου από όλη την Ελλάδα -ακόμη κι αυτοί που δεν είχαν καεί τα σπίτια τους και τα χωράφια τους.
- Why granny?
- Γιατί παιδί μου σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της υπαίθρου -που τους λέγαμε αγρότες και κτηνοτρόφους τότε- πεινούσαν για πάρα πολλά χρόνια. Έβλεπαν τις καλλιέργειές τους να μαραζώνουν, το κράτος έπαιρνε τα προϊόντα τους πληρώνοντάς τους ελάχιστα, κάθε χρόνο καταστρέφονταν οι σοδειές τους από τις πλημμύρες και τους καύσωνες και κατέληξαν να μην μπορούν να πουλήσουν τίποτα από τα αγαθά τους γιατί το κράτος έκλεισε εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες για τα προϊόντα τους.
- Were they cheaper?
- Ακριβώς παιδί μου. Για πολλούς και διάφορους λόγους ήταν φθηνότερα...

Οργανώθηκαν, λοιπόν, οι κάτοικοι της υπαίθρου. Βρήκαν όπλα κι άρχισαν να επιτίθενται στους ανθρώπους των αστικών κέντρων. Θεωρούσαν ότι εκείνοι έφταιγαν για την κατάντια τους κι ότι εκείνοι μοιράζονταν όλο τον πλούτο αδιαφορώντας για τους ίδιους. Εκδικούνταν για την κακοποίησή τους από τους κατοίκους των πόλεων όταν εκείνοι ζήτησαν την βοήθειά τους.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν δύο καλοκαίρια μετά κάηκε όλο το βόρειο κομμάτι της Ελλάδας, εκεί που τώρα βρίσκονται οι αγωγοί ενέργειας που τροφοδοτούν όλες τις πόλεις της Δυτικής Κυριαρχίας. Σε εκείνα τα μέρη, λοιπόν, υπήρχαν οι βασικές εγκαταστάσεις του στρατού -που τότε αποτελούταν από ανθρώπους και μηχανές. Ο στρατός θεώρησε ότι οι φωτιές μπήκαν από τους κατοίκους της υπαίθρου ως στρατηγική κίνηση αυτών για να καταλάβουν την χώρα, οι κάτοικοι της υπαίθρου θεώρησαν ότι οι φωτιές μπήκαν από τους κατοίκους των πόλεων ως αντίποινα και οι τελευταίοι θεώρησαν πως οι πυρκαγιές αυτές μπήκαν από “εχθρούς του έθνους” -όπως έλεγαν τότε τα Μ.Μ.Ε. και οι πολιτικοί- ξένες χώρες δηλαδή που ήθελαν να καταλάβουν την Ελλάδα.

Συνεχίζεται...

31 comments:

kanataki said...

ώρα είναι να εμφανιστεί και ο γκοτζίλα...

υγ πάντα εναντίον μηχανοκίνητου γκοτζίλα...

Zaphod said...

Πολύ καλό δεσποινίς μου....

Δεν μπορώ ακόμα να μπώ στην ουσία, αλλά θα πω πως μου θύμισε λίγο Μπράντμπερι

Περιμένω την συνέχεια :-)

νατασσΆκι said...

μαργαριτούλα, θα ήθελα στ' αλήθεια να ήταν μόνο παραμύθι.... και να μην έχει συνέχεια.

:((((((

Anonymous said...

http://www.aaq.org.au/images/Visual%20Observing/CanisMajor_full.gif

industrialdaisies said...

@ tsaperdona: Ο Γκοτζίλα μπροστά στον άνθρωπο είναι μία αστεία σαύρα. Ανήμπορη κι ανυπεράσπιστη.

@ zaphod: Θα έρθει η συνέχεια... Σιγά σιγά θα φανεί τι εννοώ... Τον/την Μπραντμπερι δεν τον/την ξέρω. Θα φροντίσω να μάθω όμως. Φιλιά!

@ natassaki: Ελπίζω Νατασσάκι μου να μείνει ένας αρρωστημένος εφιάλτης, από αυτούς που βλέπω συχνά. Πώς να μην έχει συνέχεια όμως αυτό που εξελίσσεται; Γίνονται τόσο πολλά, πώς να αντισταθεί η ψυχή σε τόση μαυρίλα; Σε φιλώ και σε καληνυχτίζω.

@ anonymous: Δυστυχώς δεν καταλαβαίνω. Πρέπει να με βοηθήσεις...

Я верю в Сталина said...

Οι Ισραηλινοι έχουν μια παροιμία που λέει, ποτέ μην ανακουφίζεσαι από το κακό που σεβρήκε, υπάρχει πάντα χειρότερο...

ο δείμος του πολίτη said...

Στις τόσες συνωμοσιολογικές μαλακίες που ακούστηκαν αυτές τις μέρες και τις θέσεις περί οργανωμένου σχεδίου κτηνοτρόφων κολλάει απολύτως ένα πετυχημένο διήγημα επιστημονικη΄ς φαντασίας. Και μάλιστα πολιτικοποιημένο.

katerina said...

- Φοβήθηκα... Σοβαρά έτσι θα είναι το μέλλον μας;
- Ναι.. Έτσι θα είναι... Δυστυχώς._

Zaphod said...

@industrial daisies: Κατάλαβα πολύ καλά τι εννοείς, dont worry :-)
Απλά δεν έχω την διάθεση να μπω στην ουσία του θέματος και τις αναφορές στο σήμερα, μιας και ακόμα τα νεύρα μου είναι στα κόκκινα.

Μπράντμπερι

Unknown said...

Τραβηγμένο αλλά προβληματίζει.. και φοβίζει

Pan said...

Λυπάμαι, δεν μπορώ να σχολιάσω "επί της ουσίας".

Την Τετάρτη θα τα πούμε, από κοντά και από μακρυά.

Anonymous said...

ναι ενα εφιαλτικό παραμύθι επιστημονικής φαντασίας ανατριχιαστικό. Η πολιτικοποιηση του παραμυθιού δεν με ενοχλει μια και οι Ανατολικοι θα έχουν τη δική τους Ανατολική Κυριαρχια φανταζομαι (χα χα) επομένως ουδείς καλύτερος ή χειροτερος!!!

Ομορφα γραμμένο...Ευτυχώς δεν θα γίνει ποτέ αληθινο γιατι εμεις δεν θα το επιτρέψουμε. Ετσι δεν είναι?? :) παντα τα παραμυθια έχουν καλό τελος ...και τουτο δω που ζουμε ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΆ ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΗAPPY END kai όχι χάπι κοτόπουλο

την καλημέρα μου με ελπίδα ακομα και μεσα απο τη μαυρίλα του καπνού!!!!

industrialdaisies said...

@ dimosthenis s.: Κάτι περισσότερο θα ξέρουν αυτοί...

@ ο δείμος του πολίτη: Ευχαριστώ δείμο μου. Πρωτίστως θέλω να πιστεύω ότι σκεφτόμαστε ανθρωπο-κοινωνικά (για το οικολογικά δεν τρέφω αυταπάτες) και δευτερευόντως πολιτικά. Ανθρώπινο είναι κι αυτό. Αλλά υπερεκτιμημένα (απ)ανθρώπινο. Καλησπέρα!

@ river: Θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς. Ξέρεις, οι άνθρωποι που επιζούν για να διηγηθούν ιστορίες συνήθως διηγούνται -ίσως υποσυνείδητα- τι δεν έκαναν και τι έκαναν, τα μεγάλα ελαττώματα και προτερήματά τους. Σε αυτά επαφίεται το τώρα και το μετά... Φιλιά!

@ zaphod: Κι εγώ, μπαρούτι είμαι, όσο κι αν ακούγεται μακάβριο τις ώρες τούτες... Την ουσία είμαι σίγουρη ότι την αναγνωρίζουμε μέσα μας, κανείς δεν χρειάζεται εμένα να του την υποδείξω. Όσο για τον Μπράντμπερι, ευχαριστώ, όταν βρω λίγο χρόνο θα διαβάσω. Φιλιά!

@ narita: Κοίτα να δεις που εγώ πάντα πίστευα ότι η πραγματικότητα των ανθρώπων ξεπερνά κατά πολύ κάθε είδους λογοτεχνική φαντασία. Κι έχει αποδειχθεί και διαρκώς πορεύεται στα άκρα αυτό, τόσο που τείνω να πιστέψω ότι είναι αξίωμα... Καλό απόγευμα!

@ pan: Να μην λυπάσαι για κάτι τέτοιο Pan μου, υπάρχουν άλλοι λόγοι, σοβαροί για να λυπόμαστε και να θυμώνουμε και να προχωρούμε αλλιώς από ό,τι έως σήμερα... Καλησπέρα!

@ αναπνοή: Σαν άνθρωπος είμαι εναντίον κάθε κυριαρχίας, όπως κι αν αυτοπροσδιορίζεται αυτή. Ανθρώπινη, Δυτική, Αστική, παπάρια μέντολες. Άρα το θέμα δεν είναι οι Κυριαρχίες στην ιστορία -ούτε εκεί κρύβεται (αν συμβαίνει αυτό) το πολιτικό σχόλιο. Στην συνέχεια ίσως καταφέρω να φανεί καλύτερα.

Όσο για τα παραμύθια... Μα, εδώ μιλάμε για ζωή. Όχι αυτή των παραμυθιών. Εδώ τίποτα δεν είναι κατοχυρωμένο και με υπογραφή αισίου τέλους... Καλωσήρθες! :)

Anonymous said...

η νύξη μου περι πολιτικου σχολίου αφορούσε το σχόλιο κάποιου αλλου αναγνώστη. Οσο για το τέλος ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη δεν ειναι προδιαγεγραμμένο, οφείλουμε στην πραγματικότητα να το φτιάξουμε καλό , δεν συμφωνείς?

Σε ότι αφορά βεβαίως την ιστορία σου :) σαφώς ότι τέλος θέλεις εσύ θα βάλεις. Απλά προσπαθησα να περάσω ενα αισιοδοξο μήνυμα , ελπίζω να μην είναι κακό!!!

καλως σας βρήκα βεβαίως -βεβαίως!!!:)

kioy said...
This comment has been removed by the author.
kioy said...

Αχ, κοπέλα μου, βάλε την πολύ έγκυρη παροιμία του Dimostheni και όλα αυτά που θα ρθούν, και αμέσως θα καταλάβεις πως ούτε η φαντασία δεν θα αγγίζει όυτε στο απειροελάχιστο την πραγματικότητα...
Ούτε στο ελάχιστο, και όταν εσύ΄είσαι γιαγιά, και εγώ παππούς, ίσως τα εγγόνια μας να ναι και αυτά M-3 pets!(αλλά είπαμε η φαντασία δεν αγγίζει την πραγματικότητα)...
Λυπάμαι που για άλλη μια φορά τα λες τόσο σωστά...

Anonymous said...

http://www.youtube.com/watch?v=kbA73FT4Upo

industrialdaisies said...

@ αναπνοή: Το τέλος του ανθρώπου είναι προδιαγεγραμμένο. Το σκιτσάρισε ο ίδιος και τώρα περιμένει κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο -γιατί δεν είναι και στην φύση του να αυτοκτονεί πρακτικά- για να το κάνει 3D.

Δεν είναι δυστυχές γεγονός αυτό -φυσιολογικό είναι. Η φύση αποβάλλει ότι δεν είναι απαραίτητο και πολύ περισσότερο ότι την απειλεί.

Η ελπίδα μου είναι στις μικρές ανθρώπινες ιστορίες, στα μικρά κομμάτια εκείνα που μπαίνουν μέσα μας και καταλύουν ό,τι άσχημο μας στοιχειώνει. Πολλές μικρές στιγμές ομορφιάς δεν αναιρούνται ποτέ από ένα τέλος. Εξάλλου ποτέ δεν μου άρεσαν τα παραμύθια, τα θεωρώ πολύ επικίνδυνα.

Και το κατάλαβα για το "πολιτικό", μην ανησυχείς -δεν παρεξηγούμαι παρά με ελάχιστα πράγματα. :)

@ kioy: Καλέ μου kioy, αυτήν την παροιμία βέβαια την λέει ένας πληθυσμός που συγκροτήθηκε κι επιβλήθηκε φασιστικά στην ανθρωπότητα ως κράτος - έθνος, εμπορευόμενος το δράμα -που ομολογουμένως έζησε- και την οποία παροιμία περισσότερο την έχει κατανοήσει από την επιβολή του νοήματός της σε άλλους λαούς παρά από την υποβολή του σε αυτήν. Δεν είναι αντισημιτικό αυτό, η ασχήμια συνοδεύει οτιδήποτε είναι κράτος-έθνος άλλωστε, είναι απλά ιστορικό.

Κατά δεύτερον, ελπίζω να μην χρειαστεί να γίνω γιαγιά. Για πολλούς λόγους.

Κατά τρίτον, κι εγώ λυπάμαι όταν η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία σε ασχήμια και τρόμο. Φιλιά!

@ ανώνυμο: Ευτυχώς που δεν χάνουν όλοι το χιούμορ τους. Δεν μπορώ να συμπλεύσω 100%, ενώ είναι αστείο δεν μπορώ να γελάσω, αλλά το χιούμορ πάντα είναι καλός σύμβουλος. Σε αποφορτίζει και σε θυμώνει στις σωστές αναλογίες. Καλησπέρα.

dodo said...

Θέλω να διαβάσω την συνέχεια...

Φράνσις said...

Ειναι απ΄τις λιγες φορες που δεν εύχομαι να μπορουσαν να ζήσουν τα γραπτα... μακαρι να μην επλαηθευτει η μελλοντολογικη σου ιστορία μαργαριτουλα μου. φιλι.

Φράνσις said...

Ειναι απ΄τις λιγες φορες που δεν εύχομαι να μπορουσαν να ζήσουν τα γραπτα... μακαρι να μην επλαηθευτει η μελλοντολογικη σου ιστορία μαργαριτουλα μου. φιλι.

Niemandsrose said...

Πολύ προχώ σενάριο ιντάστριαλ! Και σου πάει πολύ! Θα βγεις για τα encore? :)

The Torch said...

Το κοριτσάκι μήπως είναι η Druuna, που αργότερα έμεινε η μοναδική αμόλυντη κουκλάρα σε ένα διαστημόπλοιο το οποίο έφυγε απο τη Γή για να γλυτώσει από την καταστροφή και τελικά ξέχασε από πού ξεκίνησε και που πήγαινε;
Φοβερό!!!

tolitsa said...

Εμενα παλι ολο αυτο ή κατι παρομοιο γιατι δεν μου φαινεται απιθανο να συμβει στο μελλον????
Ισως η σταχτη που εβρεχε μερες τωρα ο ουρανος, να εφραξε ολες τις διοδους αισιοδοξιας και να τα βλεπω ολα γκριζα....

patsiouri said...

Δέν υπάρχεις κοριτσάρα....

anyone said...

σε εκλιπαρώ να ξυπνήσεις...

Maria Mikro Analogo said...

Με πάγωσε το κείμενό σου. Εμείς σαν γιαγιάδες ή παππούδες, θα λέμε στα εγγόνια μας για περιοχές που εξαφανίστηκαν από τον χάρτη, για φυσικές ομορφιές που θα μπορούν πια να βλέπουν και να γνωρίζουν από τις εγκυκλοπαίδιες... Και ποιος ξέρει σε τι κατάσταση θα βρεθούμε σε μερικά χρόνια, τι αποτελέσματα θα έχει αυτό το κακό στη χώρα μας και στις ζωές μας. Φοβερό το κείμενό σου. Τις καλημέρες μου :-)

stefanos said...

καλά τόπιασες μαργαριτάκι
για λέγε, για λέγε . . .

industrialdaisies said...

@ dodos: Ελπίζω να βρω λίγο χρόνο σήμερα... Καλημέρα!

@ auburn kate: Εγώ πιστεύω ότι θα ζήσουμε να δούμε πολλά...

@ niemandsrose: Θα βγω, θα βγω... Μόλις μάθω την συνέχεια και βρω λίγο χρόνο... Μάλλον σήμερα. Καλημέρα!

@ the torch: Όχι, δεν πιστεύω σε τόσο εύκολες λύσεις όπως την φυγ'η με διαστημόπλοιο. :) Άσε που δεν πιστεύω ότι πάντα πρέπει να πρωταγωνιστούν κουκλάρες και κούκλαροι (sic)!

@ tolitsa: Το ξέρω καλή μου. Κι εγώ, αδυνατώ να την βρω, μαυρίλα στην ψυχή μου που βγαίνει κι εδώ. Ελπίζω να αλλάξει αυτό. Καλημέρα!

@ patsiouri: Γύρισες ευτυχώς. Καλημέρα! :)

@ anyone: Τι εννοείς καλέ μου;

@ μαρία: Μαράκι, όντως, θα δούμε πολλά. Και πάντα θα την πληρώνουν χειρότερα οι επόμενοι που με την σειρά τους -επειδή δεν θα έχουν μάθει να ζουν αλλιώς- θα δρουν έτσι ώστε οι επόμενοί τους να βλάπτονται ακόμη περισσότερο. Μέχρι την τελεία. Καλωσήρθες και καλημέρα!

@ στέφανος: Καλημέρα Στέφανε, στήσε αυτί, όπου να' ναι σήμερα εκρήγνυμαι...

The Torch said...

Το ερώτημα ήταν φιλοσοφικό. Απλά στο πρώτο επεισόδιο και εκείνη διάβαζε κρυφά βιβλία για να μάθει τί ήταν τα δέντρα. Γι' αυτό μου τη θύμησε. Εννοείται ότι περιμένω τη συνέχεια εν αγωνίως

anyone said...

εφιάλτη δεν έβλεπες μαργαρίτα μου?...δεν τολμώ να σκεφτώ κάτι άλλο...μόνο με αφετηρία αυτό και ένα συμβολισμό για το τι πρόκειται να ακολουθήσει αν συνεχίσουν έτσι οι εποχές μας....