Thursday 28 February 2008

1 2 3, φτου και βγαίνω!

Με προσκάλεσαν 3 φίλοι μου, σχεδόν ταυτόχρονα, να παίξουμε το παιχνίδι που τώρα τελευταία έχει προκαλέσει εθισμό στους bloggers. Ε, θα παίξω, γιατί κατά βάθος κι εγώ ένα παιδί είμαι και γιατί γουστάρω να παίζω με φίλους.

Άκη, Krotίδιο και Zaphod μου δεν γνωρίζετε, βέβαια, μία πολύ κακιά μου συνήθεια. Να διαβάζω βιβλία ταυτόχρονα. Να βρίσκονται ταυτόχρονα πάνω στο γραφείο μου 4 - 5 στοίβες βιβλία, χαρτιά, εφημερίδες (και, γενικώς, να γίνεται ο κακός χαμός), δίπλα στο κρεβάτι άλλα 3-4 και μέσα στην τσάντα μου άλλο ένα. Τεχνικές δυσκολίες, λοιπόν, προκύπτουν από το γεγονός αυτό. Θα τις ξεπεράσω. Αφού είμαι στο γραφείο τα δίπλα στο κρεβάτι και το μέσα στην τσάντα αποκλείονται. Πάει το πρώτο εμπόδιο. Πάνω στο γραφείο τώρα, στην πιο κοντινή μου ντάνα (με τρελαίνει αυτή η λέξη) βρίσκεται το "Εκατό ώρες με το Φιντέλ" του Ραμονέ που το ξανάνοιξα τις τελευταίες μέρες να δω τρία πράγματα. Δεν θα συμπεριληφθεί, όμως, στον διαγωνισμό καθ' ότι παλιότερα είχα βάλει αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό (δεν ειναι και καιροί τώρα να παίζουμε απροκάλυπτα με Fidel, λίγες μέρες πριν έβρισκα μία λίστα της ΣΙΑ με τους "φίλους του Fidel που θέλουν να εγκαθιδρύσουν μία παγκόσμια κομμουνιστική δικτατορία" και ανάμεσά τους ήταν ο Ραμονέ, ο Σαραμάγκου και ο Μανού Τσάο [Zaphod μου, ξέρω, τώρα φόρτωσες!]). Κάτω από τον Fidel βρίσκεται το εξαιρετικό δοκίμιο της Λιλής Ζωγράφου "Σύγχρονός μας ο Κάφκα". Το οποίο, ω γαμώτο, δεν φτάνει μέχρι την σελίδα 123!!!

Συνεπώς, προχωρώ στο από κάτω (θρίλερ έχει γίνει ένα αθώο παιχνίδι)... Στα αποκάτω για την ακρίβεια. Έχω παρατήσει δύο βιβλία με τις σελίδες τους μπλεγμένες (για να θυμάμαι πού έχω μείνει στο καθένα). Οπότε... Για να είμαι και τυπικά σωστή, βάζω και από τα δύο.

Ο Ρίτσαρντ Σένετ, στο καταπληκτικό του βιβλίο "Η τυραννία της οικειότητας: ο δημόσιος και ο ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό" γράφει στην σελίδα 123, στην 6η, 7η και 8η περίοδο: "Η αντίληψη ότι τα ανθρώπινα όντα έχουν δικαίωμα να είναι ευτυχισμένα είναι κατ' εξοχήν μοντέρνα, δυτική ιδέα. Σε κοινωνίες με μεγάλη ένδεια, άκαμπτη ιεραρχεία ή έντονα θρησκευτικά πάθη, η ψυχική ικανοποίηση έχει ελάχιστη σημασία ως σκοπός καθ' εαυτόν. Αυτή η ιδιάζουσα προβολή των απαιτήσεων της φύσης ενάντια στον πολιτισμό άρχισε να διαμορφώνεται τον 18ο αιώνα, ιδίως στην Αγγλία, Γαλλία, Βόρεια Ιταλία και Βορειοανατολική Αμερική."

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, από την άλλη, στο "Για το ρεαλισμό", στην σελίδα 123 φτάνει στην εξής διακήρυξη (μα, τελικά, είναι καταπληκτικές οι σελίδες με τον αριθμό 123 -πάω να τσεκάρω κι άλλα βιβλία): "Γιατί η τέχνη χρειάζεται γνώσεις. Η παρατήρηση της τέχνης μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική απόλαυση μόνο αν υπάρχει η τέχνη της παρατήρησης. Όσο σωστή είναι η άποψη ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο κρύβεται κι ένας καλλιτέχνης, ότι ο άνθρωπος είναι το πιο καλλιτεχνικό ανάμεσα σε όλα τα ζώα, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι αυτή η έμφυτη ικανότητα μπορεί να εξελιχθεί, αλλά και να χαθεί."

Ένα σας λέω. Αν είχα πάρει το laptop στο κρεβάτι θα είχατε να τα βάλετε με Φίλιπ Ντικ και Ζοζέ Σαραμάγκου... Προς το παρόν σας αφήνω με τα παραπάνω. Και, όποιος θέλει, ας τα συζητήσουμε.

Υ.Γ. Για να μην είμαι εγώ το σπαστήρι προσκαλώ την Baby Lemonade, τον Fuzzy Burlesque, το Πατσιουράκι, την Niemandsrose και τον Narita να παίξουν. Ασφαλώς, ο κύκλος μπορεί να μεγαλώσει...

Υ.Γ. 2: Αντιγράφω και τους κανόνες από τον Zaphod ( γιατί βαριέμαι να ξαναγράφω)

"1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη περίοδο (ΚΕΦΑΛΑΙΟ->τελεία)
4. αντιγράφουμε τις επόμενες τρεις, δηλαδή την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι"

11 comments:

Φράνσις said...

Παροτι μου εδωσες ιδεα για ποστ μαργαριτουλι, θα ανταποκριθω εντος των ημερων και όχι αμέσως! Γαιτι αυτη τη στιγμη στην τσσαντα μου βρισκονται μονο φωτοτυπιες καποιων διηγηματων του Μπόρχες, που δεν ειναι 123 σελίδες.Φιλι.

herinna/ said...

Τι παιχνιδάκι παίζετε εδώ; πείτε και σε μας :)Industrial Daisies

patsiouri said...

Μετά τη μεγάλη μου βόλτα στα μπλόγκς ανακαλύπτω με συντριβή πως μόνο εγώ διαβάζω χαζά βιβλία...είστε όλοι τόσο σοβαροί!

s_k said...
This comment has been removed by the author.
s_k said...

:) :)

fuzzyburlesque.blogspot.com/2008/02/page-turner.html

industrialdaisies said...

@ auburn kate: Κι εγώ στην τσάντα κουβαλάω τώρα τελευταία ό,τι να 'ναι σε φωτοτυπίες... Από άρθρο εφημερίδας μέχρι φωτοτυπία ταυτότητας...

@ Herinna: Αααα, μπορεί όλοι να τα έχουν βάλει με τους bloggers, εμείς όμως το διασκεδάζουμε!! Λοιπόν, μεγάλη χαρά να παίξεις αν θες μαζί μας! Απλοί κανόνες. Παίρνεις το βιβλίο που είναι πιο κοντά σου την ώρα που γράφεις. Πας σελίδα 123 (αν δεν έχει το πιο κοντινό σου 123 σελίδες πας στο αμέσως πιο κοντινό). Αντιγράφεις την 6η, 7η και 8η περίοδο του βιβλίου στο blog. Και στο τέλος κάνεις πάσα σε άλλους 5 να παίξουν κι αυτοί! Θα παίξεις; Ε; Ε; :))

@ patsiouri: Καλέ, άντε από δω. Συγκυρία ήταν, που έχω γαμηθεί να διαβάζω ό,τι έχω και δεν έχω, και να αγοράζω με τα τσουβάλια, για να κάνω και τις υπόλοιπες εργασίες του μεταπτυχιακού. Αυτά δίπλα στο κρεβάτι είναι προς εντελώς προσωπική απόλαυση. Άσε που στη μία ντάνα, την πιο μακρινή ευτυχώς, υπήρχε από Αστερίξ μέχρι ηλίθιο περιοδικόπου ήρθε στα χέρια μου! :)

@ fuzzy burlesque: Έεεεεερχομαι!! :)

industrialdaisies said...

@ fuzzy burlesque: Με πρόλαβες βρε χαμένο; :ppppppp

Ντρέπομαι για τον εαυτό μου, ειλικρινά. Τώρα τελευταία δεν προλαβαίνω να σε επισκέπτομαι (και τους υπόλοιπους εδώ μέσα) όσο θα ήθελα. Σου χρωστάω μία πρόσκληση άμποτες ξαναπαίξουμε!! :)

Zaphod said...

"παγκόσμια κομμουνιστική δικτατορία" !!!!

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι έχει γίνει η δουλειά!

Πολύ όμορφα τα αποσπάσματα, ειδικά το πρώτο, και ομολογώ γεμάτος ντροπη πως δεν έχω διαβάσει κανένα από αυτά :(

Anonymous said...

Τι θέλει λέει να κάνει ο Μάνου Τσάο?!?!

(πόσο μαλάκες είναι?!?!).

εγώ δεν διαβάζω δοκίμια, και, παρακαλώ, ο Αστερίξ είναι βασικό στοιχείο στην κουλτούρα ενός ανθρώπου! Ο Αστεριξ και η Μαφάλντα!

(το απόσπασμα του Μπρεχτ πολύ μου άρεσε - αλοίμονο!-, το άλλο πάλι, χμ... αν τώρα πω πως "καλά εκανε ο δυτικός πολιτισμος" ειμαι εκτός θέματος?)

Anonymous said...

Ασχετοσχετικώς, μια που είδα αναφορά στον Σαραμάγκου, να προτείνω -μετ' επιτάσεως- το "Περι τυφλότητας" , εαν δεν ήδη.

Καλησπέρα.

Unknown said...

πολύ σκόνη πρεπει να παίζει στο δωμάτιο σου ε;
μη μου πεις οτι τα ξεσκονιζεις ενα ενα βιβλια εφημεριδες κλπ

αααα ναι θυμηθηκα
βαζεις γυναικα και καθαριζει
τς τς τς