Εμφύλιος

Αλήθεια σου λέω... Μην με κοιτάς με δυσπιστία... Όπου κι αν κοιτάξεις θα τον δεις... Εκεί που περιμένεις το φανάρι που ανάβει για 7 δευτερόλεπτα κάθε μισή ώρα, θα έρθει να χωθεί σφήνα κι εσύ θα το χάσεις πάλι. Αν περιμένεις σε μια σειρά τράπεζας θα χωθεί σιγά σιγά δίπλα σου προσπερνώντας όλα τα χνώτα που ένιωθες στην πλάτη σου. Αν πας στην εφορία για την δήλωσή θα τον δεις να δηλώνει εισόδημα μιας μακαρονάδας κι ενός φραπέ για όλον τον χρόνο -και μετά θα ξεπαρκάρει την Mercedes του έξω από την είσοδο. Θα τον βρεις να παρκάρει στο πεζοδρόμιο ή μπροστά στη διάβαση για τα ΑΜΕΑ. Θα τον δεις να γκαζώνει στο κόκκινο. Αν ρωτήσεις την μάνα σου ή τη θεία σου θα σου πουν ότι έπιασε δουλειά στο δημόσιο χάρη στον μπάρμπα του. Η δουλειά του τον πληρώνει 1.000 ευρώ τον μήνα κι αυτός κάθε δυο μήνες πάει ταξιδάκια στο εξωτερικό. Στο σχολείο ήταν αυτός που αντέγραφε από το γραπτό σου και στο διάλειμμα σε κορόιδευε με τους φίλους του. Όταν εσύ πίνεις έναν καφέ στο γραφείο σου εκείνος ισιώνει την γραβάτα του σε κάποιο καφέ που βρίσκεται για “δουλειά”. Αν κοιτάξεις στον κάδο ανακύκλωσης που πετάς τα σκουπίδια σου θα δεις την σακούλα του που μόλις άφησε -έχει σάλτσες μέσα αλλά βαριόταν να ανοίξει τον διπλανό κάδο. Και στα σκοτάδια μπορείς να τον δεις... Στο σινεμά κάποια στιγμή θα χτυπήσει το κινητό του κι εκείνος θα απαντήσει, δέκα κουδουνίσματα μετά, για να συνεννοηθεί με τον κολλητό. Εκεί που πίνεις τον καφέ σου θα τον πετύχεις εύκολα -είναι αυτός που φωνάζει και γελάει με την παρέα, ρουφώντας το πούρο του, σαν να μην υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο σαν αυτόν. Είναι ο ίδιος που σε άφησε με το ταξί του έξω από την πόρτα και κράτησε τα 30 λεπτά πουρμπουάρ χωρίς να ρωτήσει. Αυτός που σου πουλάει καλαμάρι κατεψυγμένο για φρέσκο, πατάτες τηγανισμένες σε λάδι μηχανής καμμένο και ντομάτα Ιανουάριο μήνα με αντίτιμο το μηνιάτικό σου. Είναι αυτός που αγοράζει τον καφέ 30 λεπτά και στον πουλάει 4,20 ευρώ. Είναι αυτός που δεν ξέρει μία για τη δουλειά του αλλά το αφεντικό σου λατρεύει για κάποιον μυστήριο λόγο. Είναι αυτός που μιλάει για τη γυναίκα του με τα χειρότερα λόγια και το βράδυ την πέφτει σε μικρούλες στα μπαρ. Είναι αυτός που αγοράζει οικόπεδο εκεί που μόλις κάηκε -χαρούμενος για την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε.

Αλήθεια σου λέω αδερφάκι μου, είναι παντού... Κοίτα κι άλλο λίγο, για χάρη μου... Είναι κι ο άλλος. Κι αυτός παντού είναι... Δίπλα στον άλλο, από κάτω του, από πάνω του, απέναντι, δεν ξέρω... Πάντως κι αυτός παντού είναι. Όταν είσαι στην άκρη του πεζοδρομίου θα φρενάρει για να περάσεις. Αν δεις μια γριά στο φανάρι θα τον δεις να της δίνει το χέρι του για να την περάσει απέναντι. Αν μείνεις στην άκρη του δρόμου θα σταματήσει να σε βοηθήσει με την ρεζέρβα. Θα τον πάρεις ένα τηλέφωνο στην υπηρεσία που δουλεύει και θα ψάξει αυτό που θες αμέσως, έτσι, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Θα πάει στην εφορία για να κάνει τη δήλωσή του και θα σκέφτεται πως θα τον γαμήσει μετά στους φόρους μετά την αύξηση του 3% που πήρε φέτος στη δουλειά του. Θα του χτυπήσεις το κουδούνι στις 10:00 το πρωί του Σαββάτου και θα σου δώσει το τρυπάνι που του ζήτησες -κι ας σε βλέπει πρώτη φορά. Θα σηκωθεί στο λεωφορείο για να κάτσει ένας παππούς. Θα δεις τα παιδιά του -ποτέ δεν θα σου πουν ότι ονειρεύονται πολλά λεφτά και μία θέση στο Δημόσιο. Θα τον δεις στο φανάρι πίσω σου. Οδηγεί ένα μικρό αυτοκίνητο και έχει κάτσει στην ουρά ήδη 15 λεπτά. Είναι ο ίδιος που το πρωί λέει καλημέρα όταν μπαίνει στο γραφείο και την εννοεί. Αυτός είναι που επέστρεψε το πορτοφόλι που βρήκε στον δρόμο και τα ρέστα που έκανε λάθος η ψιλικατζού. Είναι αυτός που ό,τι κι αν του ζητήσει το αφεντικό θα πει όχι αν δεν συμφωνεί. Είναι αυτός που στην τράπεζα περιμένει τη σειρά του και τελευταία στιγμή την παραχωρεί σε μία ηλικιωμένη. Αυτός που δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί στην αγκαλιά της γυναίκας του και των παιδιών τους, της κοπέλας του, της αρραβωνιαστικιάς του. Είναι αυτός που δεν θέλει περίσσευμα χρημάτων κάθε μήνα αλλά χρόνο για τους αγαπημένους του. Αυτός που θα ακούσει ένα τραγούδι και θα τραγουδά στο αυτοκίνητο ενώ την ίδια στιγμή θα νιώθει ότι η μέρα του έφτιαξε ήδη. Αυτός που θα νιώθει βαθιά θλίψη για τα προβλήματα κάποιου άλλου λαού κάποιας άλλης χώρας. Αυτός που πριν μπει στο σινεμά θα κλείσει το κινητό του. Αυτός που θα πίνει τον καφέ του χωρίς να καπνίζει δίπλα στο μωρό που μόλις πάρκαραν οι γονείς στο διπλανό τραπέζι. Αυτός που όταν χιόνισε κατέβηκε με το λάστιχο και το φτυάρι να καθαρίσει το πεζοδρόμιο.

Αυτοί είναι αδερφέ μου... Σου το λέω να το ξέρεις. Είναι παντού. Τους βλέπω όπου κι αν πάω. Τρομάζω, νομίζω θα με πάρουν τα σκάγια. Ο ένας για τον άλλο μαλάκας. Ο μαλάκας... Χα!... Παλεύουν με νύχια και με δόντια να βγάλουν ο ένας τον άλλον μαλάκα. Κοιτάνε τον εαυτό τους, νιώθουν καλά, νιώθουν κακά... Δεν έχει σημασία. Αρκεί που ο άλλος είναι ο μαλάκας κι όχι οι ίδιοι. Και, αδερφέ μου, αλήθεια σου λέω... Αυτός ο μαλάκας θα μας φάει. Ο μαλάκας που δεν κοίταξε ποτέ τίποτε άλλο παρά τον εαυτό του στον καθρέφτη και μετά τον άλλον απέναντι. Αυτός ο μαλάκας που το έχει ρίξει στην μαλακία. Για να σώσει τα λεφτά του, την δουλειά του, την οικογένειά του, την αξιοπρέπειά του, την τιμή του, το σπίτι του... Που ποτέ δεν κατάλαβε ότι όταν μαθαίνεις να κοιτάς τους απέναντι με μίσος είσαι σε πόλεμο. Τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου... Για αυτό σου λέω αδερφάκι μου. Μην είσαι μαλάκας. Σώσε ό,τι σώζεται και φύγε. Μιλάμε για τον πόλεμο του μαλάκα εδώ πέρα, όχι για κανέναν πόλεμο της προκοπής και της ανδρείας.