Το ρετιρέ του εβδόμου

Κατάλαβα, πρόσφατα, τι εννοούν όσοι υποστηρίζουν ότι ο Θεός ζει ανάμεσά μας. Για την ακρίβεια δεν το κατάλαβα, το είδα με τα μάτια μου. Και για να είμαι πιο ακριβής, ξέρω που μένει. Ο Θεός είναι γείτονάς μου και για του λόγου το αληθές (επειδή ξέρω τι σινάφι απίστων είστε) ορίστε και η φωτογραφία από το κουδούνι του στην είσοδο της πολυκατοικίας μας (ήτοι του Παραδείσου).

Καταλαβαίνετε ότι το σοκ ήταν μεγάλο. Οι εξυπνάδες μου σε σχέση με την ύπαρξή του ή όχι σταμάτησαν ακαριαία κι αμέσως ένιωσα την ανάγκη να δω το πρόσωπό του. Κινήθηκα ύπουλα, έπιασα τη θυρωρό. Με φοβερή γαλιφιά, την ώρα που έψαχνε ρέστα για τα κοινόχρηστα και την απόδειξή μου, κατάφερα να αποσπάσω τις πληροφορίες που ήθελα. Ο «Κύριος» όπως με ενημέρωσε κατοικεί στον προτελευταίο όροφο, οροφοδιαμέρισμα διαμπερές (εδώ ζήλεψα λίγο, οι υπόλοιποι στοιβαζόμαστε σε έξι ορόφους, από οχτώ διαμερίσματα έκαστος -αλλά όπως και να το κάνεις Θεός είναι αυτός), επιφανείας επτακοσίων τετραγωνικών κι επτά δωματίων -ένα για κάθε ημέρα.

«Μόνος του μένει;», ρώτησα δήθεν αδιάφορα.
«Με τον γιο του. Έρχεται και μία κυρία μία στο τόσο, αλλά νομίζω είναι η καθαρίστρια. Μαγδαληνή την λένε, πολύ καλή κοπέλα.»
«Και με τι ασχολείται ο Κύριος;»
«Εμπόριο. Εισαγωγαί – Εξαγωγαί. Τι εμπορεύεται δεν γνωρίζω ακριβώς, πάντως πηγαινοέρχεται κόσμος. Ξέρεις, ο Θεός είναι πολύ κλειστός τύπος, δεν βγαίνει συχνά από το σπίτι του. Ρυθμίζει όλες τις δουλειές του από εκεί. Τον γιο του τον έχω δει κάποιες φορές, τον στέλνει για κανα θέλημα που και που... (βλέμμα καχυποψίας) Εσένα τι σε κόφτει ξαφνικά και κάνεις τόσες ερωτήσεις; Έχετε κανένα θέμα ανοιχτό;»
«Όχι, αν είναι δυνατόν... Ενημερωτικά... Έτσι, για να μαθαίνω σιγά σιγά τους νέους μου γείτονες. Τι διάολο, μια πόρτα είμαστε...»
«Σωστά... Λοιπόν, καλημέρα.»

Μετά από εβδομάδες παρακολούθησης συνειδητοποίησα πως, για φοβερή μου τύχη, μένω ακριβώς από κάτω από το δωμάτιο που ο Θεός περνάει τις Κυριακές του -την ημέρα, δηλαδή, που χαλαρώνει και ασχολείται με αυτά που του αρέσουν. Το θέμα κατάντησε εμμονή. Φύτεψα κοριό στο τηλέφωνο, ένα τηλεσκόπιο στην απέναντι ταράτσα, έστησα κι ένα εξελιγμένο σύστημα βιντεοσκόπησης για να συλλέξω ακόμα περισσότερες πληροφορίες για αυτόν. Και σας λέω, μα την πίστη μου πλέον, πως είναι πολύ cool τύπος.

Κατ' αρχάς φιλόζωος. Ένα θα σας πω. Ακόμα και τα «γαμοπερίστερα» που λέω εγώ, αυτός τα έχει σπίτι του και τα προσέχει. Φαίνεται, μάλιστα, πως έχει φοβερή αδυναμία σε ένα πάλλευκο κι όλη την ώρα κάθεται στον -αριστερό συνήθως- ώμο του (σαν πειρατικός παπαγάλος!). Κατά δεύτερον, είναι τελείως ξένος με την τεχνολογία. Όταν ξεκίνησα, δηλαδή, την παρακολούθησή του περίμενα πως θα έχει από ένα laptop σε κάθε δωμάτιο κι εξελιγμένο call center για γρήγορη εξυπηρέτηση. Έσφαλα, καθώς το μόνο που εντόπισα ήταν ένα χρυσό τηλέφωνο, παλαιάς τεχνολογίας, το οποίο μάλιστα έχει μπροστά μια μαρμάρινη επιγραφή στην οποία αναγράφεται «Στον Θεό για να μπορεί να επικοινωνεί μαζί μου. Andy Warhol». Αν αυτός ο κύριος δηλαδή δεν είχε φροντίσει να του κάνει δώρο ένα τηλέφωνο, τότε μπορεί κανένας να μην μπορούσε να τον βρει! Ακόμη, ανακάλυψα ότι ο Θεός είναι λάτρης του καλού φαγητού, παρακολουθεί μανιωδώς ειδήσεις, ντύνεται απλά μέσα στο σπίτι χωρίς καμία προτίμηση σε μάρκες και περνάει πολλές ώρες με το γιο του, πράγμα σπάνιο στη σύγχρονη εποχή για γονιό.

Ο οποίος γιος του, έχω να πω για το κουτσομπολιό, όσες φορές έρχεται αυτή η καθαρίστρια είναι μες στην τρελλή χαρά, κι όλο την ρωτάει αν χρειάζεται κάτι, κι όλο την κοιτάει με κάτι πολύ περίεργα βλέμματα. Κατά τα άλλα, όμως, φαίνεται μια χαρά παιδί. Μου κάνει εντύπωση πόσο υποχωρητικός και σεβαστικός είναι απέναντι στον πατέρα του. Μια φορά μόνο τους άκουσα να τσακώνονται, ενεργοποίησα τα συστήματα παρακολούθησης αλλά επειδή μάλλον τους πρόλαβα στο τελείωμα του καυγά, πρόλαβα να ακούσω μόνο ένα «Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες τότε;». Πολλά πράγματα δεν κατάλαβα από αυτό για αυτό και υπέθεσα ότι δεν είναι κάτι σοβαρό και πρόκειται περί παρεξηγήσεως.

Οι μέρες περνούσαν με ένα νέο ενδιαφέρον πια στη ζωή μου, όμως ό,τι και να έκανα ακόμα δεν είχα καταφέρει να μάθω δύο πράγματα -τα δύο που με απασχολούσαν περισσότερο από τα υπόλοιπα. Το ένα ήταν τι εμπορεύεται ο Θεός. Στο διαμέρισμά του δεν διέκρινα κάτι χαρακτηριστικό. Από τα τηλεφωνήματά του δεν έβγαλα άκρη. Αναφέρθηκαν, βέβαια, πολλά γνωστά ονόματα αλλά καταλαβαίνετε πως ο σεβασμός του απορρήτου των επικοινωνιών δεν μου επιτρέπει να σας τα μεταφέρω εδώ.

Το άλλο ήταν ποιος μένει στο ρετιρέ. Είναι αλήθεια ότι εξεπλάγην όταν έμαθα ότι κοτζάμ Θεός κατοικεί στον έκτο, στον προτελευταίο δηλαδή όροφο, αλλά αυτό έδωσε μια νέα τροπή στις έρευνές μου, οι οποίες επεκτάθηκαν και στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας. Το κουδούνι της εισόδου δεν αναγράφει όνομα -αυτό πιστεύω το διαπιστώσατε και από την φωτογραφία. Με το τηλεσκόπιο σχεδόν μόνιμα πια στραμμένο στον έβδομο δεν κατάφερα να μάθω τίποτα. Τα παντζούρια είναι πάντα κλειστά, το μπαλκόνι άδειο και στην εξώπορτα του διαμερίσματος το κουδούνι έχει ένα λευκό χαρτάκι -άδειο. Το βράδυ, όμως, από τις γρίλιες φαίνεται φως αναμμένο -άρα κάποιος μένει εκεί και από ό,τι φαίνεται έχει λόγους να κρύβεται...

Απηύδησα, έχασα τον ύπνο μου, η παρακολούθηση μού έγινε μονομανία. Έχασα τη δουλειά μου επειδή δεν μπορούσα να ξυπνήσω πρωί λόγω των αϋπνιών μου, αρρώστησα γιατί με έφαγε το κρύο στην ταράτσα να κατασκοπεύω με το τηλεσκόπιο, ο φίλος μου με χώρισε γιατί πίστεψε πως ήμουν παθολογικά ερωτευμένη με τον γιο του Θεού και οι φίλοι μου δεν μου μιλάνε πια γιατί πιστεύουν -λένε- πως τους κοροϊδεύω και πως στην πραγματικότητα δεν τους βλέπω γιατί τους αποφεύγω. Ώσπου το Σάββατο αποφάσισα να βάλω τέρμα σε αυτήν την ξέφρενη πορεία μου προς την παρακμή.

Μπανιαρίστηκα πρωί πρωί, αρωματίστηκα, ντύθηκα σεμνά κι ανέβηκα στον έκτο. Ήμουν αποφασισμένη να πάρω τις απαντήσεις που ζητούσα. Μου άξιζε, γαμώτο, και μόνο που είχα καταφέρει μόνη μου να ανακαλύψω τόσα πράγματα! Χτύπησα το κουδούνι της εξώπορτας. Άνοιξε μετά από λίγο ο γιος.

«Καλημέρα.», είπε με την απορία εμφανώς σχηματισμένη στο πρόσωπό του.
«Καλημέρα, αντέτεινα εγώ. Παρακαλώ, θα ήθελα να μιλήσω για λίγο με τον Κύριο του σπιτιού.»
«Είστε...;»
«Industrial Daisies, μένω από κάτω.»
«Μισό λεπτό... (γυρίζει προς το εσωτερικό του σπιτιού) Πατέέέέέρα! Σε ζητάνε στην εξώπορτα. Περιμένετε λιγάκι,ε;»
«Πώς πώς... Παρακαλώ...»

(Μετά από λίγο ανοίγει η πόρτα ενός δωματίου, βγαίνει ο Θεός, σέρνει τα πασούμια του μέχρι την εξώπορτα.)

«Παρακαλώ;»
«Καλημέρα. Εεε, δεν με ξέρετε. Industrial Daisies λέγομαι, γειτόνισσα είμαι. Για την ακρίβεια μένω από κάτω σας...» (Με διακόπτει, καταφανώς ανήσυχος)
«Αν είναι για κάτι φωνές που ακούστηκαν πριν από λίγες μέρες, σας ζητώ χίλια συγνώμη. Είχαμε έναν μικρό διαπληκτισμό με τον γιο μου. Δεν θα επαναληφθεί...»
«Όχι όχι, μην το συζητάτε, αλίμονο. Για άλλο σας ήθελα... Ξέρετε, μου είπε η θυρωρός ότι ασχολείστε με το εμπόριο αλλά δεν ήξερε να μου πει λεπτομέρειες. Σκοπεύω κι εγώ να ανοίξω δική μου επιχείρηση και θα ήθελα αν μπορείτε να με κατατοπίσετε. Είμαι νέα στο επάγγελμα και δεν ξέρω κάποιον να με βοηθήσει. Κι έχω ακούσει τα καλύτερα για εσάς, για αυτό σκέφτηκα μήπως...»

(Βγάζει το κεφάλι του έξω από την πόρτα, κοιτάζει διερευνητικά στον διάδρομο και χαμηλόφωνα γυρίζει προς το μέρος μου)
«Περάστε λίγο μέσα. Αυτά τα πράγματα δεν συζητώνται στην είσοδο.»
(Μπαίνω διστακτικά -όσο να 'ναι σε ένα σπίτι, πρώτη φορά, με δύο άγνωστους άνδρες μέσα- και κλείνει την πόρτα πίσω μου.)

«Ακούστε, δεσποινίς. Ευχαρίστως αν μπορούσα θα σας βοηθούσα.»
«Μα δεν σας ζητάω κάτι σπουδαίο. Ενημερωτικά να μου πείτε κάποια πράγματα, έτσι για να ξεκινήσω!»
«Δεν με καταλάβατε. Δεν είμαι έμπορος. Αυτή είναι η ιδιότητά μου στα χαρτιά.»
«Δεν σας καταλαβαίνω.»
«Δεσποινίς, και σας παρακαλώ αυτό να μείνει μεταξύ μας, δεν είμαι έμπορος. Για φορολογικούς λόγους μπαίνει δίπλα στο όνομά μου αυτή η ιδιότητα.»
«Και με τι ασχολείστε τότε; Πώς συντηρείτε τέτοιο σπίτι και παιδί;»
«Ο κύριος του εβδόμου.»

(Συγκρατώ την ψυχραιμία μου. Αν το χειριστώ σωστά ξέρω ότι θα μάθω ό,τι θέλω.)
«Ο κύριος του εβδόμου τι; Είναι έμπορος αυτός; Να απευθυνθώ σε εκείνον δηλαδή για βοήθεια;»
«Σσσσσσσσσςςς! Μην τα φωνάζετε αυτά, όχι, όχι, αν είναι δυνατόν! Ο κύριος του εβδόμου είναι ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος αυτού. Η συμφωνία μας λέει πως αυτός θα μας παρέχει στέγη και τροφή κι εγώ θα βάζω το όνομά μου στις επιχειρήσεις του. Καταλάβατε; Για φορολογικούς λόγους. Και για λόγους αξιοπιστίας.»
«Καλά, και γιατί δεν βάζει το δικό του; Πώς τον λένε, Ρωχάμη;»
«Χριστόδουλο.»

Υ.Γ.: Για όσους δεν το κατάλαβαν, ο Άγιος Πέτρος είναι γυναίκα.