Τότε που σε περίμενα και τα τρένα περνούσαν πάνω από το κεφάλι μου, σαν το φόβο που καβάλαγε το τρενάκι του τρόμου στα σωθικά μου
Τότε που ένα χαμόγελό σου ήταν το λιμάνι μου και οι αέρηδες κόπαζαν όταν άραζα στη γλώσσα σου και την ανάσα σου που μύριζε καπνό και καφέ
Τότε που τα μαλλιά σου μύριζαν εποχές ανείπωτες κι εγώ μέσα τους άνθιζα σαν αμυγδαλιά που ντύθηκε Γενάρη μήνα κι έφερε πουλιά στα κλαδιά της, πουλιά που μαγεύτηκαν και ξέχασαν τα πανωφόρια τους στο σπίτι
Τότε που η φωνή σου ήταν ο πάσσαλος που έδενα το ξύλινο κουφάρι μου και τα κύματά σου με έγδερναν και με σάπιζαν πιότερο κι από τον χρόνο
Τότε ήταν που
Οι κραυγές των Στυμφαλίδων
Συνόδευαν ένα τραγούδι
Που τα λόγια του
Τραγουδιούνται μόνο κυκλικά...
Κι εγώ έψαχνα να βρω
Μια μελωδία
Να της ταίριαζε
Αυτή η κραυγή
Για στίχος.
Τότε που φοβόμουν πως η τρομακτική μου εικόνα θρύψαλα θα κάνει το είδωλό σου στον καθρέφτη
Τότε που εισιτήρια μου κουνούσες από προβλήτες που το ξύλο τους έτριζε κοροϊδευτικά και σε έπαιρναν μακριά μου, πιο μακριά κι από όσο άντεχαν τα φτερά μου να με φέρουν
Τότε που με χάιδευες με νύχια σουβλερά και τις πληγές μου αποστείρωνα με δάκρυα και σάλια
Τότε σου' χα πει:
Κάποτε, την εικόνα που πάντα ονειρευόσουν
Θα φέρεις οστέινη
Στο δωμάτιο
Που με τρόμαζαν
Οι σκελετοί που έκρυβες κάτω από το κρεβάτι
Στο δωμάτιο
Το γεμάτο από μουσικές
Που μας έπνιγαν
Και θύμησες
Και θάνατο
Και μυθικές, αρωματικές συνουσίες.
Κι εκείνη
Άσχημη από την άγνοια και την περιέργεια
Ενός μικρού παιδιού που ξέχασε να μεγαλώσει
Θα δείξει το ταβάνι σου
Και θα ρωτήσει
Κι εσύ
Χαμογελώντας πικρά
Και ειρωνεία στάζοντας η ματιά σου
Θα της πεις για εμένα
Σαν να μιλάς για εσένα
Κοιτώντας το είδωλό σου
Πίσω από τον καθρέφτη.
Κι εγώ,
Αγάπη μου,
Όπου κι αν είμαι
Πάνω από τα κεφάλια σας θα αιωρηθώ
Και το αίμα μου θα στάξει
Από το ταβάνι
Και θα μετεωρίζεται
Πάνω από τα μπλεγμένα σας κορμιά.
Μην το πεις πουθενά. Είναι ο κόσμος απλός και τα σύνθετα δεν τα σηκώνει. Είναι ο κόσμος ελαφρύς και τα βαριά θα τον συνθλίψουν.
Μην το πεις ποτέ. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και τους κλέφτες τού Ποτέ δεν τους συγχωρεί. Χαρακιές θα μας βάλει να μετράμε στη βούρτσα του, αυτή που ξεδόντιασε φυλακισμένος μέσα μου.
Μόνο μέσα μου να χάνεσαι
Όπως η ελπίδα τρυπά το άπειρο
Σαν φλεγόμενο βέλος...
Στον Π.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
35 comments:
Ελπίζω να είσαι κοντά στην μελωδία που σου ταιριάζει.............
Στιγμές της έμπνευσης σου, χαρές δικές μας.
Δε σχολιάζω γιατί το νόημα το ξέρεις καλύτερα απο τον καθένα μας!
το μυαλό μου πλημμύρισε απο εικόνες και συναισθήματα.....
Μάλλον δεν μου έκανε καλό που το διάβασα.Πάρα πολύ ωραίο,αλλα δεν θα τηλεφωνήσω...
καληνύχτα
Μην το πεις πουθενά. Είναι ο κόσμος απλός και τα σύνθετα δεν τα σηκώνει. Είναι ο κόσμος ελαφρύς και τα βαριά θα τον συνθλίψουν.
Μην το πεις πουθενά... Πουθενά, όμως...
Τότε που σε περίμενα...
Τότε ήταν
που φοβόμουν
Κάποτε
Θα δείξει το ταβάνι σου
Πίσω από τον καθρέφτη.
Και θα ρωτήσει
Αγάπη μου
Κι εσύ
Κι εγώ
πουθενά
ποτέ
Μην το πεις
Μην το πεις
Μόνο μέσα μου .
(δικά σου είναι... και για σένα...)
@ μικρός πρίγκιπας: Δεν είναι μόνο μία...
@ 2Σχ2: Χαρές δικές σας, τιμή μου... :)
@ anyone: ... :)
@ sitofkris: Κι αν το έκανες...;
@ Σπύρος Σεραφείμ: Σσσσσσσςςςςς...
@ narita: Έτσι, είναι και δικά σου... Και σε ευχαριστώ που μου τα χαρίζεις απλόχερα εδώ...
Τυχερός ο Π. που του αφιερώνονται τέτοια λόγια.
Όταν έχεις έμπνευση, αν και κλέφτρα, είσαι υπεράνω σχολίων!
Καλή σου μέρα.
αν έχεις και άλλα...
πήγαινε κοριτσάκι μου σε κανέναν εκδοτικό οίκο!
τι γράφεις βρε Daisies... πανέμορφο
Δεν ξέρεις πόσο γλυκό είναι το φιλάκι που σου δίνω...:)
Οι κλέφτες του Ποτέ ξέρουν πολύ καλά ότι "The passion of lovers is for Death".
Και τότε είναι που γίνονται κλέφτες του πάντοτε...
@ vsls: Τυχερός;... Χμ... Καλημέρα!
@ desposini savio: Καλημέρα γλυκειά μου... Ναι, έχω κι άλλα, τα βλέπω να κιτρινίζουν στα συρτάρια του γραφείου... Φιλί!
@ kwlogria: Γιαγιούλα, κι άλλο ένα από εμένα -έτσι, για να πάει καλά η μέρα! Καλημέρα! :))
@ Ghostdog: Σσσσςς, το ξέρει ο χρόνος... Πως αυτοί που κλέβουν το Ποτέ κυριαρχούν στο Πάντα... Πάει μετά, τους βασανίζει με τα χειρότερα βασανιστήρια μέχρι να του επιστρέψουν τα παιδιά του και μετά τους αφήνει ζαρωμένους να θυμούνται το Κάποτε... Για αυτό σου λέω, σσσσςς...
Ωραία έμπνευση. Μου άρεσε πολύ το κειμενάκι σου.
Πολυ καλο το ποστ.
ζερο.
Μας έστειλες.
Συμφωνώ με τη δεσποσύνη και προσυπογράφω. Είναι κρίμα τέτοια κείμενα να μένουν στο συρτάρι, ακούς? :)
Καλημέρα!
Τι γράφεις ρε κορίτσι μου; Ποπο....Με έφτιαξες πρωί πρωί...Υπέροχο!!!
Καλημέρα(Κ)
"After the rain comes sun
After the sun comes rain again
After the rain comes sun
After the sun comes rain again "
Smoke City
Underwater Love
Διαταγή εξετελέσθη!
Τυχερός, γιατί σημασία έχει η πηγή και ο λόγος της έμπνευσης, ακόμα και όταν το περιεχόμενο είναι τόσο αρνητικό για την ίδια την πηγή, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται. Ευγνωμονείς πολλές φορές την καταστροφή για αυτό που σου άφησε πίσω της.
Εξαιρετικές εικόνες.Εύγε
Mάλλον τους αφήνει ζαρωμένους να θυμούνται το ίσως...
Ο χρόνος είναι αμείλικτος και τους κλέφτες τού Ποτέ δεν τους συγχωρεί.
Πάντα μα πάντα...ενίοτε δε τους τιμωρεί...
@ δείμος του πολίτη: :)
@ zero: Καλωσήρθες κι ευχαριστώ!
@ ladybug: Γιατί γλυκειά μου, τι κακό έχει το συρτάρι; Σωστή θερμοκρασία και προστασία... Καλό βραδάκι! :)
@ bebe: Τέτοια ώρα που γύρισα μόνο καληνύχτα μπορώ να ευχηθώ! :)
@ paneris: Οι φωτεινές μέρες σε κάνουν να χαίρεσαι με όσα υπάρχουν γύρω σου...
Οι σκοτεινές να βγάζεις τις ατμοσφαιρικότερες φωτογραφίες...
Κι οι βροχερές να απολαμβάνεις το σπίτι σου...
Από την άλλη, κάποιες φορές, καμία σημασία δεν έχει ο καιρός... :)
@ vsls: Πίστεψέ με, αυτό είναι κάτι που το έχω μάθει περνώντας από πολύ πικρούς δρόμους...
@ emporas: Βγαίνω! :)))))
@ Ghostdog: Και το «αν» καλέ μου, και το «αν»...
@ specter: Νέμεσις, πιστεύω πολύ σε αυτήν...
Tυχερός ο Π.λοιπον...
Αν όλοι μας είαμε από ένα τέτοιο γραμμένο για πάρτη μας ίσως θα ήταν καλύτερος ο κόσμος μας...καληνύχτα!
δε θέλω να πω τίποτα ρε συ...αλλά έχει ήχο η σιωπή που εκφράζει θαυμασμό?
κείμενο-αερικό.
ειναι τωρα σχεδον 2:30 το πρωι..ειπα να αφησω το δικο σου blog τελευταιο για να παω για υπνο με κατι ομορφο στην σκεψη μου και ακριβως αυτο θα γινει..
οι λεξεις και ο ηχος που βγηκαν απο αυτα που εγραψες ακομη ακουγονται μεσα στις σκεψεις μου..
οποιος κανει καποιον να αισθανθει τετοια ομορφα αισθηματα και να τα μεταφερει μεσα απο τετοια λογια,ειναι πραγματικα τυχερος..
σευχαριστω φιλη μου industrial daisies..νασαι παντα καλα και με inspiration..
Πολύ μεγάλα βάρη σε μικρές αδύναμες πλάτες. Μην τους παρεξηγείς, σηκώνουν ότι μπορούν, δεν αντέχουν παραπάνω.
Είπε το ξωτικο στη μαργαριτούλα: εγώ σήμερα έχω ένα μαυ΄ρο σύνεφο μεσα μου,με πνίγει απ΄το πρωί και απειλεί να με παρει μαζί του, αλλα εγώ θελω ννα κατέβω εδώ στον αγρό, να μου λες ιστορίες,αυτές που ακούς όταν ψιθυρίζουν πανω σου οι αγκαλιασμένοι στα χορτάρια.. και οι λιπόθυμοι. Κι αυτοί που δέχτηκαν τα φιλια-μαχαίρια που ονειρευτηκαν για τους άλλους, κι επεσαν να σε κοιταζουν αιώνια.(είναι πολύ όμορφο αυτο που εγραψες για να το χαλασω με αλλο σχόλιό μου. I'm over my head today.. να είσαι καλα μαργαριτούλα.
Time can never mend
The careless whispers, of a good friend
To the heart and mind
Ignorance is kind
There's no comfort in the truth
Pain is the whole you find
Απο Γιωργαρα που υποπτευομαι οτι σου αρεσει...Αυτο μου θυμισες...
:)
Όμορφο!
Ελπίζω να το διαβάσει...
Η κλέφτρα του Ποτέ ή η κλέφτρα στη Χώρα του Ποτέ; :)
Είναι όλες οι γυναίκες τόσο ευαίσθητες ή είμαι εγώ αφάνταστα πεζός; Είσαι πάντα ερωτευμένη ή μπορείς να σκέφτεσαι πάντα έτσι;
Τα λογια σου ακροδαχτυλα, που χαιδεψαν τα πληκτρα της ψυχης μου
κι η μουσικη πλημμυρησε και επνιξε
εναν λυγμο που αναδυθηκε απο τα βαθη του μυαλου μου....
Με πηγες αλλου...
@ patsiouri: Μεγάλο κοπλιμέντο αυτό... Ευχαριστώ και καλωσήρθες!
@ elafini: Έχει ήχο, εκκωφαντική μπορεί να είναι. Η σιωπή πάντα μπορεί να εκφράζει πολλά πράγματα... Όπως την ευγνωμοσύνη που νιώθω για παράδειγμα τώρα. Φιλί!
@ aniaris: Στοιχειωμένο...:)
@ tzotza: Με συγκίνησες με αυτό το «φίλη μου»... Εκεί θέλω να μείνω, ήταν πολύ όμορφο όπως το είπες. Ευχαριστώ...
@ σεξπυρ: Κανέναν δεν παρεξηγώ ούτε κατακρίνω. Με θλίβει λίγο -και με τρομάζει όταν σκέφτομαι ότι με παίρνει και εμένα η μπάλα... :))
@ auburn kate: Με αυτό το σχόλιο πάντως, μόνο ομορφιά έβαλες εδώ μέσα... Σου εύχομαι να βρεις τον ήλιο σου... Φιλί!
@ the therapist: Αν κι ο Γιωργάκης μπορώ να πω ότι μου αρέσει σε λίγα -αλλά λίγα- σε αυτό είναι ωραίος... Το άλλο, το καλύτερό του, πάντως, είναι το «Freeeeeeedom!» :p
@ Πόντιος Πιλάτος: Καλώς τον! :)
@ Archimidis P.: Ναι, στην χώρα του Ποτέ. Η οποία δεν έχει καμία σχέση με την λογοτεχνική συνονόματή της... :(
@ the torch: Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση είναι «Είμαι πάντα ερωτευμένη, για αυτό και μπορώ να σκέφτομαι έτσι». Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι ότι, εκτός ότι δεν μου αρέσει να γενικεύω, «Δεν ξέρω»... :)
@ tolitsa: Ελπίζω να άξιζε το ταξίδι καλή μου... Αυτά τα ταξίδια είναι που με στοιχειώνουν εμένα. Φιλί!
Post a Comment