Η Πλατεία της Υποταγής

Δύο μέρες τώρα είμαι σε διαρκή εκνευρισμό. Νιώθω ταπεινωμένη. Νιώθω αδικημένη. Νιώθω εξοργισμένη. Και χέστηκα, δεν με νοιάζει αν αυτό το κείμενο βγει πολύ μεγάλο ή χωρίς δομή. Όποιος θέλει ας διαβάσει.

Διασχίζω μια πλατεία ντυμένη στα κόκκινα. Μια πλατεία που είναι αρωματισμένη με αλκοόλ, ιδρώτα και ούρα. Μια πλατεία που έχει παραδοθεί στο κιτς, στην κατάληψη αγγλοσαξόνων πιωμένων «ποδοσφαιρόφιλων», στο ψεύτικο κι ελαφρύ πανηγύρι των καπιταλιστών κλεφτών. Διασχίζω την πλατεία -όρθια καθαρά από τύχη- ισορροπώντας πάνω στον τενεκεδένιο σωρό και στη γλίτσα της βροχής όταν συνδυάζεται με μπύρα,ούρα και βρώμα. Χνώτα αλκοολούχα και «μπαφούχα», κόκκινες φανέλες, κόκκινα μάγουλα, ποδαρίλα ντυμένη με σανδάλι και μια μπάλα που πασάρεται σε όλη την πλατεία για να ακούγεται το «Χόι» και να αντιλαλούνε τα βουνά...

Δεν μας χέζετε, λέω εγώ; Γιατί; Γιατί πρέπει να υποκλιθώ στην κατάληψη της ελαφρότητας -τόση, όμως, όσο και ο αφρός από τις μπύρες; Γιατί πρέπει να το δω τιμητικά; Που μια πλατεία που θεωρείται κεντρική· κεντρική σημαίνει κεντρική ενός πολιτισμού επίσης μαλάκα μου, κεντρική σημαίνει κόμβος δραστηριοτήτων· που μια τέτοια πλατεία είναι έρμαιο στα λαμόγια των πολυεθνικών; Που όταν οι πιτσιρικάδες κάνουν skating σε μια γωνιά ανέχονται την μαλακία του κάθε κυριλέ περαστικού που ανησυχεί για το τακούνι της φοράδας δίπλα του μέχρι το νταηλίκι των αστυνομικών που σουλατσάρουν επιδεικτικά; Και που τώρα στην ολοκληρωτική κατάληψη από φέσια, φύκια και μεταξωτές κορδέλες όλοι τουμπεκί; Ο κυριλέ κύριος αγκαζάρει την μανδάμ και φωτογραφίζουν τον αγγλοσάξωνα ημίγυμνο και το περίπτερο της πολυεθνικής με περηφάνεια.

Ποια περηφάνια ρε; Αυτή είναι η περηφάνεια σας; Το ότι το μόνο που έχουμε -ή καλύτερα, επιλέγουμε- να επιδείξουμε είναι ένας πεζόδρομος-αμφίεση του καπιταλισμού και της κιτς μετανεωτερικής βλακείας; Το ότι στην μοναδική πλατεία που θεωρείται κεντρική -για την άλλη ας μην μιλήσω καλύτερα- κανένας ποτέ δεν φώναξε γιατί δεν διοργανώνονται πολιτιστικά δρώμενα; Γιατί, στην ίδια πλατεία, ανά τακτά διαστήματα αναγκαζόμαστε να υφιστάμεθα την κατάληψη από καρακιτσάτα περίπτερα πολυεθνικών, τραπεζών και χαζοχαρούμενων «δρώμενων» στον βωμό της περαιτέρω εμβάθυνσης στον καπιταλισμό; Γιατί γαμώ το κέρατό μου, στην ίδια πλατεία αν μαζευτούμε δέκα φοιτητές πριν από πορεία θα υποστούμε έλεγχο· και σε οποιοδήποτε σημείο της Αθήνας ο Πακιστανός θα υποστεί ταπεινωτικό έλεγχο· αλλά ο Άγγλος γραφικός και μνημειώδης (ούτε στα μνημεία δεν έχω ξαναδεί τόσους Έλληνες να βγάζουν φωτογραφίες) ποδοσφαιρόφιλος μπορεί να κάνει κατάληψη, να πίνει τον μπάφο του (μήπως νομιμοποιήθηκαν τα «μαλακά»ναρκωτικά και δεν το έμαθα;), να κατεβάζει τα 6-packs από το πρωί, να κλείνει όλες τις εισόδους και εξόδους του μετρό και της πλατείας, να χουφτώνει και να βρίζει (νομίζω το τελευταίο τα όργανα μπορεί να μην το κατάλαβαν -τα αγγλικά είναι στις προϋποθέσεις για πρόσληψη;) , να κατουράει όπου βρει (ξέχασα, στην Ελλάδα η δημόσια αιδώς απευθύνεται μόνο στους φοιτητές, ε;), να καταστρέφει περιουσία (ανακοίνωση: δωρεάν μπύρα από εδώ και πέρα αναβλύζει από το κεντρικό συντριβάνι της πλατείας) και οι γύρω του να τον θαυμάζουν; Τα «ακίνητα ανθρωπάκια» όντως -για μία και μοναδική παράσταση!- ακίνητα, ο Έλληνας να περιφέρεται αποθανατίζοντας με θαυμασμό το μοναδικό γεγονός.

Ξυπνήστε ρε! Αυτή η ανάλαφρη διάθεση που μας πουλάνε γύρω από τα πράγματα ασήκωτο φορτίο γίνεται! Και δεν τα βάζω με τους Άγγλους. Όσο και να θέλετε να το δείτε ρατσιστικά δεν θα σας κάνω την χάρη σήμερα αγαπημένοι μου φίλοι. Αυτό το κείμενο δεν γράφεται για να κατακρίνω τους Άγγλους. Τους είδα, τους έζησα από κοντά για ένα διάστημα. Δικαιολογούνται όλα όσα κάνουν. Ζουν σε μια χώρα που δεν τους επιτρέπει να πετάξουν μια τσίχλα κάτω χωρίς να τους μαζέψει γαλονάς, σε μια χώρα που έντεκα μήνες το χρόνο λόγω καιρού είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να πίνουν και να βλέπουν τηλεόραση, μια χώρα που το μόνο που έχει να επιδείξει τα τελευταία χρόνια είναι η συμμετοχή σε ένα πόλεμο -ουρά, ούτε καν δική τους πρωτοβουλία-, η ιδιωτικοποίηση σε όλους τους τομείς και η αυξανόμενη ανασφάλεια, μια ανασφάλεια που έξυπνα καλλιεργείται έντονα την τελευταία πενταετία. Ήρθε το Αγγλάκι εδώ, «Ωραία, λέει, κάμερες δεν βλέπω και πολλές, φτηνά τσιγάρα, φτηνή μπύρα, θερμοκρασία που με κάνει να θέλω να στέκω ημίγυμνος... Μια χαρά»...

Σε εμάς το λέω. Ξυπνήστε ρεεεε! Ποια ελαφρότητα θαυμάζετε; Ποια ανάγκη σας καλύπτει όλο αυτό; Να νιώθετε το κέντρο του ενδιαφέροντος; Να νιώθετε Ευρωπαίοι; Γαμώ το κέρατό μου, πότε θα ξεπεράσουμε τα σύνδρομα υποταγής; Ποιος μαλάκας είπε ότι ο σβέρκος μας ζυγό δεν υπομένει;

Πόσες κάμερες παρακολούθησης ρε έχουν τοποθετηθεί, έχετε πάρει χαμπάρι; Τι προσκυνάτε τις τελευταίες μέρες στην πλατεία; Το περίπτερο της κάρτας που σας τα παίρνει ή της πολυεθνικής που έχει εξαφανίσει κάθε είδους αντίδραση και ιδιωτική δράση; Ή μήπως την καλογουστιά των περιπτέρων; Ή μήπως την ανώτερη κουλτούρα του Άγγλου ποδοσφαιρόφιλου; Χουλιγκάνοι ήταν οι περισσότεροι από αυτούς ρε, χουλιγκάνοι που κάτι κάμερες σαν αυτές που πάνε να μας φορτώσουν κι εδωπέρα τους έκαναν αρνάκια. Τι σας εντυπωσίασε ρε; Η μυρωδιά μπύρας και κάτουρου; Ή μήπως του μπάφου; Η καθαριότητα ή η καλλιτεχνική φλέβα των οπαδών που όλη μέρα τραγουσούσαν τον ύμνο; Τον μόνο ύμνο που προσκυνούν.

Για αυτή σας την ελαφρότητα ρε πάμε κατά διαόλου. Για αυτό θαμπώνεστε και βλέπετε το πολυκατάστημα κι όχι την κάμερα που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια σας ακόμα και στην χέστρα, ακόμα κι εκεί που πίνετε καφέ. Για αυτό γίνεστε φερέφωνα των διαφημιστάδων και των δημοσιογράφων -ο Θεός να τους κάνει τέτοιους. Που σας λένε ότι οι φοιτητές είναι τρομοκράτες κι εσείς τους πιστεύετε, τους φτύνετε όταν φωνάζουν για δωρεάν παιδεία. Είναι πιο σημαντικό ρε το σουλάτσο σας στο πολυκατάστημα από αυτό; Είναι πιο δίκαιο το αίτημα του Άγγλου πρώην χουλιγκάνου-νυν αλκοολικού για κατάληψη του χώρου λόγω τελικού κι όχι του φοιτητή, όχι του συνταξιούχου;

Αυτή είναι τελικά η κουλτούρα μας; Κανείς δεν απηύδισε με την κατάληψη της πλατείας πολλάκις από λωποδύτες καμουφλαρισμένους κάτω από φαντεζί νεοκίτς διάκοσμο και γραβατωμένα χαμόγελα ή γυμνά μπούτια; Κανείς δεν αναζήτησε σε αυτήν την ρημάδα πλατεία γιατί δεν διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις; Κανένας δεν σκέφτηκε ποτέ ότι αυτή η πλατεία μας ανήκει -Πλατεία Συντάγματος ρε, ναι, για λίγο ακόμα θα έχουμε και τέτοιο- ότι σε αυτήν την πλατεία κινείται ο πολιτισμός μας, περιφέρεται η κουλτούρα μας; Οι πιτσιρικάδες με τα skates σας πείραξαν! Κανένας δεν αναρωτήθηκε γιατί δεν ξοδεύτηκε ούτε ένα ευρώ να αναδείξουμε και κάτι άλλο πέρα από την ικανότητά μας να απορροφάμε ότι μας επιβάλλεται ύπουλα; Τόσοι δημοσιογράφοι και τόσα βλέμματα υποτίθεται ότι είναι εδώ αυτές τις μέρες. Πού είναι ρε τα περίπτερα για τα μάρμαρα της Ακρόπολης; Κανείς δεν αναρωτήθηκε τι έκανε «ακίνητα» τα όργανα της τάξης; Τις καθημερινές επιδίδονται σε ανηλεές κυνηγητό πλανόδιων πωλητών, σε τακτική «θερίσματος» όποιου «απειλεί» την πρωτοκαθεδρία των πολυεθνικών μπακάλικων του κέντρου και αυτές τις μέρες μόνο συγγνώμη δεν ζητούσαν που έπιαναν χώρο στην πλατεία! Αμήχανα χαμόγελα απέναντι στον αποικιοκράτη. Επίδειξη ισχύος και προβοκατόρικη εριστική συμπεριφορά σε όποιον σηκώνει κεφάλι!

Σας φτύνω ρε! Σας φτύνω κι εσάς και εμένα για την ανικανότητά μου να κάνω κάτι παραπάνω από το να φωνάζω μάταια, να κινδυνεύω να γίνω τόσο γραφική όσο και τηλεοπτικές περσόνες. Που δεν έχετε τα κότσια να παραδεχτείτε ότι είμαστε χέστηδες. Εν μία νυκτί αποδεχόμαστε τον αγγλοσάξωνα καταληψία, την επιβολή από μέρους του κάθε ασχήμιας, το σκύψιμο των δικών μας οργάνων τάξης (!) μπροστά στην δύναμη του καπιταλιστικού καταναλωτισμού, την υποκρισία μιας ολόκληρης κοινωνίας. 24 ώρες μέσα μεταφοράς, λέει. Το γυάλισμα, το ακόνισμα των δοντιών των κάθε λογής αρπαχτικών που τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνουν να πάνε χαμένες.

Φωτογραφίστε τον αφρό της αγγλικής καταπιεσμένης υποκουλτούρας ρε, και μην προβληματιστείτε ποτέ για τίποτα πέρα από το ποια βιτρίνα να χαζέψετε. Δεχτείτε τις κάμερες γιατί έρχονται με δώρο τηλεόραση. Δεχτείτε το μετανεωτερικό κιτς γιατί έρχεται με τσάμπα πιστωτική. Δεχτείτε την ασχήμια γιατί μόνο έτσι θα μπορείτε να τα βγάλετε πέρα με το είδωλό σας ως κοινωνία.

Είναι αβάσταχτη αυτή σας η ελαφρότητα ρε! Με βαραίνει η κάμερα, με βαραίνει το νταηλίκι των ένστολων, με βαραίνει η υποκουλτούρα του πεζόδρομου, με βαραίνει ο υποσκελισμός του πολιτισμού, με βαραίνει η αναπαραγωγή τηλεοπτικής προπαγάνδας από πιόνια!

Δεν θέλω να ξαναδιαβάσω το κείμενό μου. Δεν ξέρω αν έχει ορθογραφικά ή τυπογραφικά. Δεν ξέρω αν έχει δομή. Και δεν με νοιάζει ρε. Δεν με νοιάζει. Στην δομημένη υποκρισία κι ελαφρότητά σας εγώ απαντάω με οχετό.

Κι επειδή με αποσυντονίσατε τις μέρες αυτές, κι έχασα το χιούμορ μου, και η αδικία με πνίγει -πνιγόμαστε ρε, εσείς κολυμπάτε ακόμα στα σκατά;- κι επειδή στο μυαλό μου παίζουν νότες για να κρατάω την εσωτερική μου δομή, για πρώτη φορά σας βάζω και τραγούδι. Στα μούτρα σας ρε!

Rage Against the Machine - "Sleep Now in the Fire"