Tuesday 17 July 2007

Ευτυχία

- Καλησπέρα.
- Καλησπέρα.
- Απόψε θα πεθάνω.
- ...
- Απόψε θα πεθάνω.
- Μην λες τέτοια.
- Φυσάει... Φυσάει όπως τότε...
- Δεν θυμάμαι.
- Κι αυτή η μουσική... Την παίρνει ο αέρας και τη στροβιλίζει στο κεφάλι μου.
- Μην λες τέτοια, δεν κάνει.
- Αλήθεια σου λέω, απόψε θα πεθάνω.
- Το θες αλήθεια;
- Είναι τόσο όμορφα που με πονάει το στομάχι μου.
- Κάποιος παίζει με το κουδούνι από το ποδήλατό του τρεις η ώρα τη νύχτα...
- Θα είναι ευτυχισμένος.
- Δεν θυμάμαι να έχω νιώσει ξανά τέτοιο αέρα στα πνευμόνια μου.
- Τότε.
- Τότε ήταν αλλιώς. Ήμουν ψάρι τότε...
- Εγώ ήμουν λύκος.
- Όχι δεν ήσουν. Πούπουλο ήσουν και τώρα βγάζεις φτερά, για αυτό σου αρέσει τόσο ο άνεμος.
- Για αυτό σου λέω... Απόψε θα πεθάνω.
- Σώπα, δεν το ξέρεις.
- Είναι απλή η ευτυχία.
- Δεν είναι εξίσωση.
- Η γιαγιά ήταν ευτυχισμένη.
- Η γιαγιά είχε δει ανθρώπους να καίγονται σαν καψαλισμένα φτερά πεταλούδας.
- Κι η μαμά;
- Η μαμά είχε ελπίδες.
- Κι εγώ;
- Εσύ θα πετάξεις.
- Τώρα;
- Τώρα δοκιμάζεις τα φτερά σου.
- Φυσάει όπως τότε.
- Τι έγινε τότε;
- Φύτρωσε καρδιά.
- Θες να πεθάνουμε μαζί απόψε;
- Ξέρεις να πετάς;
- Μάθε με.

25 comments:

lazinio said...

e vevaia. h eutuxia einai auto pou perimenoume na rthei.

Я верю в Сталина said...

Σαν να βλέπω Bergman!!! Καλημέρα

Και πάλι σε ευχαριστώ.

Μαρω_Κ said...

Kαλημέρα.
!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μουτς

Fatale said...

Αν το φεγγάρι είναι μαζί σου, μη σε νοιάζει για τ΄ αστέρια...πέτα!!

φιλιά ...

ioeu said...

έξοχο!

Anonymous said...

Πολύ-πολύ όμορφο...

Καλημέρα.

Anonymous said...

αριστούργημα

λογοτεχνία...

Pan said...

Τόσο όμορφο που μου δίνει έμπνευση.

ladybug said...

Tι ωραίο!

nakupenda said...

Έχεις ταλέντο ή έχεις βρει το μούσο σου ή και τα δύο :)

patsiouri said...

Λίγο η ώρα, λίγο εσύ...έχει δίκιο ο Λαζ, μυρίζει ευτυχία εδώ μέσα!

Φράνσις said...

ειπε το ξωτικό: η Τονια Μαρκετάκη, οτνα πλησιαζε ο Χαρος, ειχε πει σοτυς φιλους της, την ίδια μερα: αποψε αθ πεθανω, να το ξέρετε.(Ισως είναι μακαβριο σχόλιο αλλα αυτο θυμηθηκα οταν διαβασα το ποστ σου. Εχει καιρο να μ' επισκεφτεις. και λυπαμαι μαργαριτουλα.Σνιφ, σνιφ,σνιφ.) φιλι.

Anonymous said...

"Η γιαγιά είχε δει ανθρώπους να καίγονται σαν καψαλισμένα φτερά πεταλούδας."
21 grams

Καλή σου μέρα

Unknown said...

Το ξέρεις ήδη, αλλά σε αυτά τα "αποσπασματικά" σου, μου φανερώνεις μια δύναμη (σαν αυτή που συνεπαίρνει τον ένα χαρακτήρα σου από την απελπισία στο νέο ξεκίνημα) και μια εφηβεία συναρπαστική.

Κορίτσι μου.

Σπύρος Σεραφείμ said...

learning to fly... Μεγάλη κομμάτα.

Να πετάς...

industrialdaisies said...

@ lazinio: Πολλές φορές είναι ήδη εδώ, απλά δεν θέλουμε να το δούμε...

@ dimosthenis syriopoulos: Σσσσσσς, μην λες τέτοια, θα τρίζουν τα κόκκαλα του δασκάλου! Φιλιά!

@ μάρω κ: Καλησπέρα και φιλί κι από εμένα!

@ fatale: Το φεγγάρι είναι εκεί για να φωτίζει τον δρόμο. Και τα αστέρια για να μας θυμίζουν πως δεν είμαστε μόνοι... Φιλί!

@ ioeu, natassaki, argyrenia: Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου. Καλησπέρα από εμένα!

@ pan: Περιμένω δημιουργία αφού εμπνεύστηκες! Φιλί!

@ ladybug: Πασχαλίτσα μου, εσύ διανύεις όμορφη περίοδο και βρίσκεις όμορφο το γραπτό μου. Και πολύ χαίρομαι για αυτό. Να είσαι καλά γιατί σου αξίζει!

@ nakupenda: Μάλλον έχω βρει τον μούσο μου... Καλησπέρα!

@ patsiouri: Ναι, ναι, ναι... Ευτυχία!

@ auburn kate: Για αυτό Kate μου το ονόμασα "Ευτυχία", για να αποφευχθεί η γνωστή σύγχηση του θανάτου με την δυστυχία... Για άλλον θάνατο μιλά η ηρωίδα εδώ, όχι αυτόν στα Μαρμαρένια Αλώνια...

Παρ' όλα αυτά, δεκτός συνειρμός -συνειρμός είναι, δεν εμποδίζεται- αλλά προσπάθησε και θα δεις ότι μπορεί και να αρχίσεις να κάνεις κι ευχάριστους κάποια στιγμή. Φιλιά!

@ paneris: Η φράση αυτή ήταν όντως της γιαγιάς μου, κάποια στιγμή που μου περιέγραφε έναν βομβαρδισμό των Γερμανών στο χωριό... Νομίζω ότι η ψυχή για την γιαγιά μπορεί και να μην κλεινόταν πουθενά, ούτε στα 21 γραμμάρια, ούτε σε σώμα, ούτε στην αιωνιότητα ολόκληρη... (Αγαπημένη ταινία πάντως). Πάρε ένα φιλάκι! Ζματς!

@ ilias dimopoulos: Ηλία, δεν μπορώ να σου πω αυτό που σκέφτηκα όταν διάβασα το σχόλιό σου -γιατί δεν το θυμάμαι, αν και θυμάμαι ότι ήταν κάτι καλό. Έμεινα σε αυτό το "Κορίτσι μου" και την τρυφερότητά του που μόνο "ευχαριστώ" μπορώ να σου πω. Και να σε κάνω μια ιντερνετική αγκαλιά. Φίλε μου.

@ σπύρος σεραφείμ: Αν και ξέρω ότι θα ακουστεί οξύμωρο... Όταν το έγραφα άκουγα το Wishlist... Πετάω, Σπύρο, σαν τον χαρταετό όμως νομίζω... Καλησπέρα!

Кроткая said...

εγώ πάντως σκέφτηκα fly me to the moon... λίγο mainstream, το ξέρω και δεν είμαι, αλλά αυτό σκέφτηκα.

πού είναι το γλυκό;

Unknown said...

Παρεμπιπτόντως, γλυκό μου κορίτσι γιατί να τρίζουν τα κόκκαλα του δασκάλου Ingmar;
Ζει ο άνθρωπος! 89 and counting...

industrialdaisies said...

@ krotkaya: Δεν κολλάμε σε mainstream και alternative, είναι παρωχημένοι όροι... Άσε που το κομμάτι στο οποίο παραπέμπεις είναι καταπληκτικό -στην αρχική του εκτέλεση... Γλυκό στο ψυγείο, πέρνα! (Τρεις ωρίτσες είναι μόνο! :p)

@ ilias dimopoulos: Ηλία μου, χιχιχι, είχα κολλήσει και δεν μπορούσα να θυμηθώ την έκφραση που λέμε όταν μελετάμε κάποιον... Ε, αυτό μου είχε κολλήσει... Πάντως, αλήθεια, τι λέμε ότι παθαίνει κάποιος όταν τον μελετάμε; Έχω φάει τρελλό κόλλημα!

anyone said...

υ.γ θα με πάρεις μαζί σου;;

.....όντως αριστούργημα....

Desposini Savio said...

ωραίο
ωραίο
πολύ ωραίο κείμενο!!

Я верю в Сталина said...

Πάντως, αλήθεια, τι λέμε ότι παθαίνει κάποιος όταν τον μελετάμε;



λόξυγγα

void said...

Λοιπόν, φορώντας τις αμμουδερές σαγιονάρες (υπερθετικος της σαγιόνας...) μου, ήρθα να σου πετάξω και διαφημιστικα φυλλαδια!

Πάντα ρυπαρος, αλλα νοερα "δικος" σου! :ppppppppppppp

Anonymous said...

Εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι μισω τη λεξη ευτυχια.
Οταν ο ανθρωπος απαλλαγει απο την αναγκη να φτασει την ευτυχια, θα γινει πραγματικα ευτυχισμενος.
Γιατι η ευτυχια μπορει να ειναι κατι ανυπαρκτο.
Μπορει να ειναι σαν την Ιθακη που ψαχνει ο Οδυσσεας.Μπορει να εχει σημασια το ταξιδι προς αυτην, οι στιγμες αυτες που αποκομμιζουμε πραγματα και προχωραμε στη ζωη.Γιατι δεν ηρθαμε στη ζωη αυτη απλα για να ειμαστε ευτυχισμενοι, ουτε αυτος πρεπει να ειναι μοναχα ο σκοπος μας.Γιατι μετα χανουμε το παρον.
Οι ανθρωποι κανουν το λαθος να φτιαχνουν τη ζωη τους με βαση το μελλον και οχι το παρον.
Η ευτυχια μπορει να ειναι ενα αδειανο πουκαμισο..
Ειναι ομορφη η ευτυχια οπως η Ελενη..μπορει ομως ειναι απλα μια ψευδαισθηση..μια ουτοπια.
Ας σταματησουμε να σκεφτομαστε την ευτυχια..ετσι πιστευω.

industrialdaisies said...

@ anyone: Αχ, καλέ μου, πόσο μου θύμισες τον Ρίτσο... Με έναν τρόπο, όλους μαζί μου δεν σας προσκαλώ κάθε φορά που γράφω κάτι εδώ μέσα; Φιλί.

@ desposini savio: Ευχαριστώ πάρα πολύ.

@ ex dimosthenis s. : Ευχαριστώ. Και τα κολλήματα ανθρώπινα είναι. :)

@ void: Μα είσαι τόσο χαριτωμένος που πώς μπορεί να σου αρνηθεί κάποιος,ε; Αν και σε έχει προλάβει ο ανήσυχος -και είπα μήπως την κάνω λαμογιά και ξεχαστεί το παίγνιον- εν τούτοις... Από Δευτέρα που θα επανέλθω δριμύτερη -μετά από Σαββατοκύριακο χριστιανικών μυστηρίων στην επαρχία- θα στρωθώ...

Υπονοείς ότι έχεις μεγάλη πατούσα με τη σαγιονάρα (υπερθετικό, αχαχα); Πάρε ένα φιλί!

@ anisixos: Μα... Ακριβώς αυτό. Η ευτυχία στην οποία αναφέρεσαι είναι η ευτυχία του μίζερου -η βεβιασμένη. Αυτή στην οποία αναφέρομαι εγώ είναι άλλη... Καλό βράδυ (ή ξημέρωμα)!